Soms moet je op vrijdagavonden ter afwisseling iets anders organiseren dan bier drinken op een terrasje, al komt het meestal op hetzelfde neer . Na het Boom-Chicagoavontuur was ik erg benieuwd naar andere comedymogelijkheden in Amsterdam: Het Comedy Café op het Max Euweplein en Toomler, ietsje verderop (Mochten er meer gelegenheden zijn, graag uw reactie!). Dit keer viel de keuze op de eerstgenoemde, maar na deze ervaring weet ik zeker dat Toomler niet lang op zich laat wachten. De humor lag letterlijk op straat (cheesy) toen een paar uur voor het optreden het aquarium van het, naast het Comedy Café gelegen, panaziatische eethuisje knapte. Een bijzonder geluid dat je nooit meer vergeet; het moet een flink aquarium zijn geweest, want ze waren zeker een half uur aan het waterruimen.

We waren met een klein clubje: Menno, Jan Willem en bovengetekende, de rest kipte helaas uit. De zaal is erg klein en knus; in zo'n zaal had ik een optreden van Ella, Nina of Billy willen meemaken; te laat geboren ben ik bang. Er is een "balkon", maar die was geheel leeg, erg druk was het dus niet. Naast me zat een kortgerokte dame met gelukkig niet ditto vriend die haar verjaardag aan het vieren was. Van de negen feestgangers hadden er vijf al vantevoren afgezegd en bij het openen van de zaal kwamen nog eens twee met een smoes aanzetten: Van je vrienden moet je het hebben.

Een Engelssprekende, langharige, blonde man was de "host", warmde ons op en leidde ons door de verder geheel Nederlandstalige show. Deze begon met Johan van Gulik, een "woordkunstenaar". Vervolgens "Rachid Larouz", een, volgens eigen zeggen, knuffelallochtoon en eindigde met de headliner Tom Sligting. De laatste twee waren erg leuk, maar lang niet zo memorabel als Johan van Gulik. Memorabel wil in mijn geval zeggen, "had ik het maar letterlijk onthouden". Hij was werkelijk geniaal! Na wat standaard stand-upwerk begon hij met "ik heb volgens mij de vogelpest", gevolgd door een tien minuten lange sketch waarin een vogelnaam minstens één keer per zin fonetisch voorkwam. Toen bleek dat hij nog vijf minuten de tijd had gooide hij er nog een artiesten- en bandnamensketch in, waarin hij verhaalde over een ongelukkig cafébezoek. Vele malen moeilijker, omdat de voor- of achternaam ook uitgesproken werd zonder dat deze in de zin paste, maar toch briljant in de uitvoering. Ik ga meneer van Gulik zeker in de gaten houden!