De "African-Americans" lijden volgens psychologen aan een vreemd soort faalangst: Daar ze over het algemeen slechter presteren op school, verwacht men maar weinig van ze. De angst om te voldoen aan dit rolmodel geeft zo'n druk op hun schouders dat ze het alleen nog maar slechter doen. Ik zou juist denken dat een lage verwachting ruimte biedt tot falen, waardoor zoiets als faalangst alleen maar minder kan worden: Heb je een keer slecht geleerd presteer je "naar verwachting", leer je een keertje goed, ben je meteen een hele bikkel.
Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar een simpel "dit vind ik goed"-opstel geeft de donkere studenten zoveel zelfvertrouwen dat ze gemiddeld bijna zo goed presteren als hun minder pigment-bedeelde medestudenten. Een "dit vind ik slecht"-opstel haalt daarentegen niets uit. Het lijkt te makkelijk eerlijk gezegd, maar ik ben benieuwd hoe het werkt op Neerlandsche bevolkingsgroepen die zich ondergepresteerd voelen.