Je kunt je natuurlijk tegen de verdoemenis die herfst heet verzetten, en dat was ik in eerste instantie ook van plan, maar je kunt het ook omarmen en dat heb ik vandaag maar eens gedaan. Bas positivo, jawel. Ik heb mezelf een mooi cadeautje gegeven. Iets dat herfst en winter schreeuwt en waar je zelfs Bas blij mee kunt maken. Ik heb mezelf eindelijk een zware, 28 centimeter grote, glimmend rode, gietijzeren braadpan gekocht. Hij past precies in mijn oventje, heeft een ruw geëmailleerde binnenkant waarop vooralsnog niets lijkt aan te branden en een plaatstalen deksel, helaas geen gietijzeren, vast om kosten te bespraren. En dat kosten besparen is wel nodig ook trouwens, godallemachtig wat zijn die dingen duur! Ik had graag een Le Creuset gekocht, maar 175 euro!? Zoals
Rob Corddry zou zeggen: "Come oooooon!".
Zo'n braadpan moet natuurlijk direct in gebruik genomen worden en hoe doe je dat beter dan de grootste herfstaanbidder die je kent uit te nodigen en hem te overladen met herfstigheid. Kruidige kalfsriblap gestoofd in Westmalle dubbel (een zelfverzonnen brouwsel met wortel, sjalot, knoflook, tijm, salie, kruidnagel, room, sinaasap en ontbijtkoek) met rode kool en aardappeltjes! Daarna natuurlijk bockbier en groningse metworst met kruidnagel . Ik ben om. Kom maar op herfst, ik en mijn nieuwe braadpan sudderen je op een laag pitje helemaal gaar!