Smsje om 9 uur op een vrijdagmorgen, haastend om alles bij elkaar te zoeken voor de bruiloft waar ik die middag heen ging, of ik mee wilde naar de show van Maarten van Roozendaal in de Kleine Komedie. Als je net te veel gegeten hebt, koop je niets lekkers in de supermarkt en naar die analogie had ik de vorige dag te veel gedronken, dus het vooruitzicht op een leuke avond maakte het antwoord niet volmondig. Niet teruggesmst, op de stapel. Om half één een telefoontje, of ik mee wilde, hij had al kaartjes, hij betaalt. Nee zeggen is dan al geen optie meer.

Fast forward naar vandaag. Kaartjes met beperkt zicht, 1e linker balkon achteraan, op een pluche hoge stoel die zit als een barkruk met Nicole-syndroom: Rechtop zitten! En dat beperkte zicht deed de show de das om. Hij verdween achter zijn vleugel en ik heb hem alleen aan het begin en aan het eind in de ogen kunnen kijken. En dat is jammer voor een man met zo'n expressief gezicht en vooral plastieken mond; het publiek lacht en ik blijf in het ongewisse. Zijn stem is fantastisch, de bassist is geniaal, al heb ik me door mijn favoriete gitarist laten vertellen dat Marcel de Groot een beetje tegen viel. De grappige intermezzos, die de CD helaas niet gehaald hebben, werkten fantastisch. Vooral zijn poging om zoveel mogelijk drankjes op te noemen die moslims niet mogen drinken op een terrasje (al miste ik de cognac), nadat hij de voordelen van het niet-Christen en niet-Joods zijn had aangehaald. Maar pas bij het laatste nummer "Mooi II", waar van Roozendaal achter z'n vleugel verscheen, een sigaret opstak en deze met de volle teugen van het genot oprookte, de lucht vullend met de heerlijke associatie van een ex-verslaafde die in de rookcoupé gaat zitten, begreep ik wat deze show miste. Drank en sigaretten! Wat doet dit in een theater? Zijn muziek heeft de hese stem van jazz in een klein café, z'n kop moet licht gefilterd worden door blauwe slierten rook, zijn grapjes ontvangen met dronkemansgelach! Typisch dat Wipi en ik eindigden in het niet-rokersgedeelte van de Wildeman. Maar we eindigden met een geweldige discussie! Bedankt Wipi, soms heb je gewoon even een zetje nodig om je tot een topavond te verleiden!