Francesco kwam met dit geweldige artikel:
An introduction to the theory of citing, waarin simpele statistiek op spellingsfouten in citaties wordt losgelaten. Een overgenomen spellingsfout in een citatie zou betekenen dat het artikel niet door de citerende gelezen is. De hoofdconclusie van deze paper is dat diegenen die een artikel citeren maar in ongeveer 22% van de gevallen het artikel daadwerkelijk gelezen hebben. Leuker is echter de vergelijking met de volgende anecdote:
During the "Manhattan Project" (the making of the nuclear bomb), Fermi asked Gen. Groves, the head of the project, what is the definition of a "great" general. Groves replied that any general who had won five battles in a row might safely be called great. Fermi then asked how many generals are great. Groves said about three out of every hundred. Fermi conjectured that considering that opposing forces for most battles are roughly equal in strength, the chance of winning one battle is 1/2 and the chance of winning five battles in a row is 1/25=1/32. "So you are right General, about three out of every hundred. Mathematical probability, not genius."
Naar analogie hiervan hebben ze uitgerekend wat de kans is op een "great" (meer dan 500 keer geciteerde) artikel, als je er vanuit gaat dat wetenschappers at random papers kiezen en daar weer uit random papers citeren. Het blijkt dat statistiek prima de distributie geciteerde papers kan verklaren! Geniale wetenschappers zijn er in elk geval niet voor nodig
.
("
