Als het om onderzoekjes over sexualiteit en vrouwen gaat, ben ik toch vooral een voorstander van de "hands on" benadering. Als je wilt weten wat mannen en vrouwen zo geïnteresseerd in elkaar maakt, kun je ze het maar beter gewoon vragen of op zijn minst een experiment verzinnen waarin de experimentatoren en de proefkonijnen ook nog wat lol beleven. Zijn sexy geklede vrouwen
vaker uit op sex? Vraag het ze, en laat onafhankelijke mannen hun foto's op promiscuïteit beoordelen. Zijn mannelijke mannen onder de indruk van
lingerie? Laat ze foto's bekijken (of nog beter, blinddoek voor en voelen maar, gemiste kans!) en volg hun spelgedrag. Succes gegarandeerd, als je met succes het zoveel mogelijk worden vermeld in wetenschapscolumns op papier en het internet bedoelt (waaraan ik terecht meewerk overigens!).
Maar niet alleen "hands on" mensen bezoeken mijn blog, ook de meer literair georiënteerde intellectueel weet hem te vinden. Je kent ze wel, de types die warmer worden van letters op papier, dan van tetters op datzelfde medium. De figuren die harder afknappen van een spelvoudt dan van iemand die zijn sokken aanhoudt. Zonderlingen die liever lezen dan kezen . Om ook deze zeer gewaardeerde bezoekers te gerieven, nu eens een keer een heus literatuuronderzoek naar de perceptie van vrouwelijke vormen in zestiende tot achttiende eeuwse Britse, als ook antieke Indiase en Chinese literatuur. Ik zal de uitkomsten van het onderzoek verder niet samenvatten, want dat heeft deze meneer al voor u gedaan, inclusief citaat van ShakespeareShenstone aan het eind en u houdt immers van lezen.