Vanavond gaat het gebeuren. Rond een uur of elf/twaalf rook ik mijn laatste sigaret, snijd de rest van het pakje doormidden met het grootste mes dat ik heb, volg ik Allen Carrs laatste instructies en roep ik de magische woorden: "ik ben geen roker!".

Grappig trouwens. Ik had gedacht dat ik het op mijn laatste inkopen wel tot vanavond uit zou houden, maar vanmiddag voorzag ik ineens een tekort; gisterenavond bij mijn ouders toch te veel gerookt. PANIEK! Zo werkt roken dus dacht ik. Het minste of geringste stressmomentje en je schiet in paniek omdat je misschien te weinig sigaretten hebt om je er doorheen te slepen. En stress is het wel dat stoppen gaan: de zenuwen gierden vanmiddag door m'n keel. Als een soort laatste monument aan mijn verslaving liet ik mezelf nog één keer toe om met grote schaamte een laatste pakje te kopen en in te zien hoe belachelijk ik bezig ben. Nu kan ik tenminste, ter verhoging van de drama, ritueel een bijna vol pakje doormidden snijden,

Goed, voordat ik stop, wilde ik nog even het laatste deel van Allen Carr gaan behandelen. Als ik daar vanavond aan begin nadat ik gestopt ben is het einde zoek, slaap ik pas om 3 uur vannacht en begin ik de frisse morgen al met een houten kop.

Het meest interessante van het tweede deel is het verklaren waarom stoppen met roken op "de wilskrachtmethode" niet werkt en het daaraan gerelateerde "minderen". Als je "wilt" stoppen, ben je van plan je de komende tijd iets te ontzeggen. Als je ook maar enig voordeel in het roken blijft zien, maar stopt vanwege de nadelen, voel je je constant zielig: ik mag niet roken, in plaats van ik rook niet. Ik moet sterk zijn in plaats van ik mag blij zijn. Mijn grootste angst is dan ook dat ik, ondanks Carrs boek, grote trekken ga vertonen van de wilskrachtstopper.

Minderen is eigenlijk niet toegeven dat roken nergens op slaat. Als je mindert, jezelf bijvoorbeeld op rantsoen zet, leef je naar elke sigaret uit en ben je je continu bewust van het feit dat je "gestopt bent" tussen de sigaretten door. Dat houd je vast een week of drie vol, maar wil je je hele leven aan de ketting van de sigaret liggen? Wie mindert hecht steeds meer waarde aan zijn sigaret en gaat, hoe minder hij rookt, meer genieten van z'n sigaretten. Niet omdat ze lekker zijn, maar omdat dit de spaarzame momenten op de dag zijn waarop de roker zich lekker kan voelen. Een tweede gevaar van zowel minderen als wilskrachtstoppen is dat je steeds minder fysieke nadelen van het roken gaat ondervinden naarmate je langer gestopt bent. Hierbij vergeet je feitelijk waarom je ook alweer wilde stoppen en worden je nog meer argumenten tegen het roken ontnomen.

Het hoofdstukje timing had me even bij de ballen. Na wat tips over het juiste moment (niet al te veel stress, weinig verveling, na gelang het type roker dat je bent), kwam hij met het verhaal dat het eigenlijk het beste is nu te stoppen. Shit, ik was toch niet halverwege een boek om nu al te stoppen. Haastig bladerde ik door en vond het onheilspellende hoofdstuk "de laatste sigaret", en de rust keerde weder. Het is niet het laatste hoofdstuk, dus ik moest mijn hoofd er nog bijhouden ook, om dat hoofdstuk op een geschikt moment te bereiken (vanavond).

Na de timing komen wat geruststellende hoofdstukken. Nee, je gaat de sigaret niet missen, je gaat niet dikker worden, en nee, stop alsjeblieft niet met truukjes zoals weddenschappen, geld in een envelop, in teamverband etc. Levensgevaarlijk! Die geven je feitelijk uitwegen. Betaal 100 euro, en je mag weer roken. Faalt iemand waarmee jij gestopt bent? Gedeelde smart is halve smart. Ow ja, en je bent geen speciaal geval, stoppen is voor jou net zo makkelijk als voor anderen. Verderop zal Carr nog behandelen of je vervangende middelen moet gaan gebruiken (nee, die houden je alleen maar verslaafd) en of je verleidelijke situaties moet mijden (we zullen zien).

Samengevat is het voornaamste punt waarop Carr hamert in dit laatste deel dat een stopper de sigaret mist en hoopt op zijn terugkomst. In plaats van te stoppen moet je gewoon nooit meer iets met sigaretten te maken willen hebben. Elk moment dat je iets vreemds voelt en dat aan het stoppen wijt: wees blij! Dit is een teken dat de nicotine je lichaam verlaat, dat je weer meer energie gaat krijgen, beter kunt ademen, minder stinkt, socialer kunt zijn, gezonder. Je moet die sigaret gaan haten, niet gaan missen. Zie het als een soort gezondheidstraining. Sporten is ook niet altijd even leuk, maar het feit dat je aan je lichaam werkt, gezonder wordt, fitter wordt, maakt het de moeite waard. Dat gevoel in je onderbuik? Spierpijn van het harde werken, een teken dat je vooruit aan het gaan bent! Geen enkele roker wil zijn hele leven lang roken. Elke roker wil eigenlijk stoppen. Maar de angst en het zichzelf iets moeten ontzeggen weerhoudt hem ervan. Nu niet stoppen is straks ook niet stoppen, is je hele leven lang verslaafd moeten zijn, met alle nadelen van dien.