Zo, en nu begint het dagboekbloggen. Ik zal niet vaker dan één keer per dag bloggen, wees maar niet bang, maar het kan zijn dat ik meerdere keren per dag het blogje aanpas.

Na mijn laatste sigaret (om 22:1 ben ik eerst flink mijn tanden gaan poetsen en toen begonnen aan het stoppen-met-roken-dagboekje van Allen Carr. In eerste instantie door mijn geliefde collega's gekocht als steun voor na het stoppen d.m.v. het gewone boek, blijkt het achteraf dezelfde inhoud als het boek te bevatten, maar in 365 korte, hapklare brokken; op pagina 365 mag je dan ook pas stoppen. Het bleek niet alleen een prima samenvatting van het boek te zijn, maar ook mijn laatste twijfels weg te nemen. Dacht ik. Want de nacht was, alhoewel niet echt zwaar, wel heel lang. Waarom ik niet kon slapen weet ik niet, maar ik zweette wel als een hond en kon maar niet ontspannen. Ontwenningsverschijnselen kunnen het niet zijn geweest, je slaapt immers elke nacht zonder te roken. Uiteindelijk ben ik maar om 8:15 opgestaan, heb koffie gezet, me gedoucht, het blogje van Wipi voorbereid en ben richting de UvA gelopen.

Dat het vandaag fantastisch weer is helpt enorm! Ik ben ontzettend vrolijk! M'n achterband is lek, dus ik moest door het heerlijke zonnetje naar m'n werk lopen, eindelijk goed de uitlaatgassen van de auto's ruikend in plaats van die vieze rook en kan me heerlijk storen aan alles en iedereen die/dat lawaai maakt. Raar hoor, vrolijk zijn en lichtgeraakt tegelijkertijd . Ook op mijn werk was ik aanvankelijk wat snel afgeleid, totdat ik de deur dichtdeed en Gadi niet meer hoorde.

Ik zat achter m'n bureau en wist dat ik niet naar buiten hoefde om me eerst wat moed in te roken. Natuurlijk wilde een deel van me dat wel (mijn linkerhelft om precies te zijn, die dan heel kort even een tikje geeft), maar dan keek ik even naar mijn buik, alsof ik de worm zag schoppen, glimlachte naar hem, schudde mijn hoofd, en ging weer aan het werk. Nu ik dit schrijf is het vier uur, ben ik net heerlijk buiten geweest voor een ijsje op een terrasje, en heb ik nog steeds geen trek in sigaretten. Ik ben wat moe, kijk wat dwaas uit m'n ogen en voel wat kleine, korte scheutjes in mijn linkerbuikhelft. Als de rest van de week zo goed loopt, dan is deze stoppoging oneindig veel makkelijker dan de vorige! Vanavond gaat Jocelyne me lekker bezig houden in Diemen, zodat ik geen kans krijg om te kniezen!

Update

Jocelyne kwam met een geniaal plan om mij een avondje bezig te houden en tegelijkertijd goed te maken dat we op onze verjaardagen niet getrakteerd hebben: taarten bakken! We hebben zowel een chocoladenperentaart als een gewone chocoladetaart gemaakt en Jocelyne neemt ze morgen mee voor bij de koffie!

Ik voel dat ik vanavond al wat meer last heb. Ik neem niet zoveel op geloof ik, maar dat kan ook met het weinige slapen van gisteren te maken hebben. Vooral toen ik net achter mijn bureau thuis ging zitten en een glaasje anti-zenuwenthee aan mijn lippen zette greep mijn linkerhand automatisch in de rondte voor een aansteker. Toch ben ik zeker niet "aan het lijden" en valt het me tot nu tot heel erg mee.