Koninginnedag betekende de vorige twee jaren vooral stilletjes binnen zitten terwijl de provincialen (hoor mij ) voor één dag de stad overnemen. Dit jaar heb ik het echter over een andere boeg gegooid, heb eieren voor mijn geld gekozen en ben met Edith om kwart voor negen de stad ontvlucht ver voordat de oranjestroom op gang kwam. Op naar Brabant, het vriendelijke zuiden met de zachte g en wie anders om ons verblijf op zulke grote afstand van het Amstelland te veraangenamen, dan baschie.nl's huisbrabo en tegenwoordig vooral huismilitair in opleiding, Wipi!

Na vijf gastblogs over Wipi's verkorte oficiersopleiding en een zesde in de pen, werd het wel eens tijd de KMA met eigen ogen te bekijken. Helaas misten we op een haar na het officiële gedeelte, waaronder een vlaggenparade, terwijl wij toch flink op tijd waren. Ik troostte me maar met de gedachten dat het hier niet om een busmaatschappij ging, maar om een instantie waarvan je in geen geval hoopt dat ze ooit te laat zijn. Wipi was in elk geval in apenpak te bewonderen, net als al z'n collegamassochisten en we waren nog wel op tijd voor de landing van vier parachutisten.

Het blauwe pak moet de luchtmacht niet lekker zitten, want zodra hij uit kan, rent iedereen naar z'n kamer om zich er van te verlossen. Zo kom je nog eens op een militaire slaapzaal. Zes stapelbedden (twaalf slaapplaatsen), een bureau en een stel kasten, exact naar specificatie ingericht, met grafische reminder op de binnenkant van de kastdeuren geplakt. Alles bij de hand en alles op z'n plek: helm, harnas, gasmasker, onderkleding, overall, pak, camouflagekleding, sokken en kisten. Wat me vooral opvalt is de relaxte sfeer. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom ik hier zo van opkeek, misschien waren het de tienerlegerfilms die ik in het verleden gezien heb, maar hier slapen heel beleefde, vriendelijke en gedreven kerels. Er viel in elk geval geen enkele zuurheid, schraalheid noch 4e-jaars-aio-cynisme te bekennen .

De KMA zelf is goed van boven te bewonderen met Google maps, waar je kunt zien dat het terein omringd is door een soort slotgracht, verder wat torentjes op de hoekpunten bevat, een kasteel (met bipla!) waar de eerste-jaars slapen en waar zich wat mooie grote zalen met veel historische waarde bevinden, veel bijgebouwen voor oudere jaars, wapens, training en college, en een hardloopbaan met rugbyveld en klimrek. Vooral dit klimrek was natuurlijk enorm interessant en een uitgelezen kans voor Wipi om zijn gibonneske fysiek tonen. Na zelf jammerlijk te hebben gefaald op de ladder, besloten we de KMA maar voor gezien te houden, en Breda buiten de slotgracht te verkennen.