Mocht u zich afvragen waar deze blog in godsnaam over gaat: ik probeer zo min mogelijk te verklappen, maar mogelijk bevat het boek hier rechts binnenkort ook een plaatje van een doorbuigende penis .

Nog een beetje “nagenietend” van de sfeer tijdens de koffietafelgesprekken van vandaag, bedacht ik me dat ik het vanmiddag had over een "penisartikel" dat het uiteindelijk nooit tot baschie.nl heeft geschopt. Het waarom ervan was me een beetje ontschoten, maar nu daagt het me alweer: op twee mei, bij het lezen van een samenvatting van dit artikel op de website van de New Scientist, klonk het gewoon te mooi om waar te zijn. Dit moest een 1-aprilgrap met 31 dagen verlengsnoer zijn! Nergens op de website van de "Journal of the Royal Society Interface" kon ik het originele artikel terugvinden, niet bij de "early online articles", noch in het laatste nummer. Het DOI-nummer leek legitiem, maar er leek een stijgende trend te zitten in de laatste vier cijfers van dit nummer, en artikelen met zowel eerdere als latere nummers waren wél online te vinden. En zelfs als het artikel zou bestaan, dan zou het toch op zijn minst geschreven moeten zijn door een zonderlinge wetenschapper die zich iets geks in het hoofd heeft gehaald en door de mazen van de peer-review is geglipt.

Nope! Blijkbaar pas een dag later was het bericht online te lezen. En het is niet zomaar een gekke kerel, nee, het handelt zich hier om een heus review-artikel. Even voor de niet-wetenschappers onder de bloglezers: een review-artikel wordt meestal geschreven door een oude rot in het vak die de kennis die tot dan toe in dat vakgebied is verzameld even samenvat in een wat groter artikel. Het is zeg maar de schakel tussen wetenschapsartikelen, die op de grens van de kennis opereren, en het boek, dat alle min of meer onbetwiste kennis canoniseert. Ergo het bestaan van dit review-artikel wijst op het bestaan van een complete school van "klassieke penismechanici".

Helaas verschaft de UvA ons geen toegang tot het originele artikel, maar ik vermoed dat u al genoeg plezier kunt beleven aan de samenvatting van the New Scientist. Wat moeten die redacteuren een lol hebben gehad tijdens het schrijven ervan . Zeg nu zelf. Zou u ook niet hebben getwijfeld bij het lezen van de zinsnede: “a research urologist and professor of aerospace engineering at Boston University”.