Ik zou eigenlijk een extra wetenschapsonderwerp
fallusofie op mijn blog in moeten voeren, maar voorlopig moeten de penisverhalen het maar even met het kopje
biologie doen. Piemels zijn reuze interessant vanuit een evolutionair biologisch standpunt, zoals je misschien al begrepen hebt uit mijn
eendenpikkenblog, of deze
verzamelblog. Zo toonde mijn evolutiebiologieleraar op de voormalige KUN, de Duitse dr. Hackstein, ons ooit eens een reeks apentampeloeri, variërend in textuur van ruw tot glad, waarbij een ruwere roede duidde op een minder monogame apensoort. Hij verklaarde de opkomst van het ribbelcondoom dan ook als een sociale evolutie naar een minder monogame samenleving.
Terwijl bij apen het lid vermoedelijk ruwer is om het zaad van voorgangers uit de tegenspeelster te poetsen, is dit niet de reden waarom de bonenkever Callosobruchus Analis een steeds stekeligere snikkel ontwikkelt. Het NRC meldt dat deze verruwing juist plaatsvindt om langer te kunnen paren en daarmee niet alleen meer zaad af te leveren, maar in die tijd ook te voorkomen dat een ander mannetje erbij kan. Helaas is al dat stekelgeweld niet goed voor het vrouwtje, al doet de andere sexe nog zo haar best om zich aan te passen.
Met dank aan jeran voor de tip!