Vrijdagavond nog even in stijl afscheid genomen van Genua met Daniele. Heerlijk een lasagnette met hertenvlees gegeten en een gestoomde eendenborstfilet in rodewijnsaus met puree en rucola. Perfect klein restaurantje in een heel rustige uithoek. Zo mooi ga ik ze niet meer vinden in het veel te toeristische Florence ben ik bang.

Gisteren rond drie uur aangekomen in Florence en meteen al verdwaald, suf, want m'n hotel is maar 300 meter van het station verwijderd. Ik dacht dat ik niet opgewassen zou zijn tegen gemiddeld 34 graden, maar het valt me nog wel mee. Ik zweet niet zo veel als verwacht, maar echt nadenken lukt niet meer en onthouden al helemaal niet. Verwacht dus geen moeilijke namen van interessante gebouwen die ik gezien heb, ik weet ze echt niet meer. Je leert je gewoon zo min mogelijk druk te maken en zo langzaam mogelijk te bewegen. De zon lijkt hier haast wel het kleine jongetje met de loep die op mieren jaagt: in de schaduw stikt het van de mensen, maar waar de zon de bodem haalt, lijkt de straat haast leeggegumd. Ik weet dat ik hier in het hart van de Italiaanse cultuur ben, dat het hier stikt van de beste musea ter wereld en dat ik hier de meest prachtige gebouwen van binnen kan zien, maar het kan me eerlijk gezegd maar weinig schelen. Met dit weer wil je niet twee uur in de rij in de volle zon staan. Met dit weer denk je sowieso niet aan de grote meesters. Schilderen wso. Ijsjes wil ik, en ijskoud water of bier. Schaduw, mooie dames en een licht briesje. Af en toe een mooi gebouw, een leuk steegje of een terrasje waar ze je niet proberen uit te zuigen.

Dus sjok ik rustig door de straten van Florence, haast te loom om onder de indruk te raken van het vele moois dat ze hier honderden jaren geleden gebouwd hebben. Ik heb de kaart haast elke tien meter nodig, en dan nog neem ik de verkeerde afslagen, dus ik heb dat ook maar opgegeven en loop meestal in "general directions", blij als ik toevallig wat leuks tegenkom. Het helpt vast ook niet dat ik gisteren pas om vier uur ging slapen trouwens. Pascal, de zwitserse postdoc en z'n reisgezellin, een wiskundige Oostenrijkse die tegenwoordig in Zweden woont belden of ik mee wilde eten en dat liep een beetje uit de hand . Op je slippers in een hippe Italiaanse disco grappe drinken, 't is weer eens wat anders .

Vandaag dus vooral rondgekuierd, en aan het begin zelfs heel actief een soort van heuvel beklommen om een mooi uitzicht vanaf de overkant van de rivier te hebben. Een beetje dom om je zo in te spannen met dit weer om 12 uur 's middags, maar gelukkig had ik m'n pet bij me. San Miniato al Monte heette het stokoude kerkje waarop ik lekker in de schaduw op een koele, marmeren verhoging tegen de muur kon liggen om af en toe, als ik mijn ogen open deed, de stad van een afstand te aanschouwen zonder een luidruchtige Amerikaan te hoeven horen. Heerlijk. Ik verveel me trouwens geen moment hoor, daarvoor werken mijn hersenen te langzaam . Onthaasten noemen ze het geloof ik.

Morgen misschien naar Siena met Pascal. We zullen zien. Vanavond maak ik het in elk geval niet meer zo laat . Het hotel is trouwens een echte aanrader! Gratis espresso, supergoedkope bar, leuke mensen achter de receptie, meerdere grote boekenkasten met een boekenruilsysteem, leuke kamer met airco, een prima badkamer en vooral een fantastische lokatie. Ik mag dan misschien weinig enthousiast klinken in dit blogje, de "rough guide" die dit hotel noemde was veel te negatief. Het valt me trouwens op dat de rough guide sowieso een beetje sjacherijnig schrijft over Florence. Misschien dat de schrijver het gewoon ook veel te warm had.