Alleen naar Siena afgereisd en meteen wordt duidelijk dat Siena lang niet zo toeristisch als Florence is. Het station ligt op 2 km afstand van het centrum, alles is opengebroken en niets wijst erop hoe je naar dat centrum zal moeten komen. Niemand trouwens ook niet . Uiteindelijk maar gewoon achter de Italianen aangewaggeld, geeft altijd het beste resultaat. Siena is echt een geniale stad. Mooi, net buiten het centrum redelijk rustig en super gelijkvormig. Alles lijkt hier bij elkaar te horen. Om de een of andere reden schijn ik altijd te moeten klimmen, hopend op een mooi uitzichtpunt en dat was me dit keer ook weer gelukt. Zittend in een hoog parkje naast een Engelse meneer die een prachtige tekening aan het maken was van hetzelfde tafereel dat ik mocht aanschouwen en wiens vriendin, later bleek, een mooie Italiaanse studente uitlegde dat ze toch echt een onvoldoende had. Sorry schoonheid.

Met de schoonheid zit het trouwens wel goed. Was Genua vooral het land van de billen, ben ik toch weer helemaal borstenman sinds de temperatuur boven de 30 graden is. Halleluja! God was niet zozeer een intelligent ontwerper, als wel een bijzonder kapabele beeldhouwer met oog voor vrouwelijk schoon. Mocht ik mijn rib kunnen terugkrijgen, Hij mocht hem houden! En waar komt gods creatie beter tot z'n recht, dan bij het volkje dat in de rennaissance volgens mij het meeste geld van allemaal heeft stukgeslagen om de Heer te eren. Wat een belachelijke overdaad! Als Hij groot is, snapt hij ook wel na het eerste gouden poortje of het eerste schilderijtje dat het jullie menens is, die Duomo is echt te veel mensen. Ooit van het gouden kalf gehoord? Maar goed, het is allemaal even indrukwekkend en even prachtig en dat geloof in het hoge levert in elk geval mooi cultuurgoed op, al was het vast ten koste van wat arme stumpers die het echte werk moesten doen.

En ik wilde ook het hoge opzoeken. Een of andere enge hoge boog vlak naast de Duoma ("panorama"). Ik heb niet gauw hoogtevrees, maar de eerste 5 minuten liep ik er met knikkende knieen rond. Het volgende uur (!!) heb ik er vrijwel in mijn eentje kunnen zitten, uitkijkend over de prachtige stad, verbrandend in de zon.

Van Siena naar Firenze gaat maar 1 trein per uur na zessen. Toeristische, grote stad? De trein natuurlijk op 2 minuten na gemist, met een prachtige eindsprint bij 35 graden, dus had ik netjes 58 minuten om m'n kleren te laten drogen. De drie boerensoepen van Florence geproefd (niet echt aan te raden overigens), en een Fiorentijnse (??) interpretatie van een goulash (wel aan te raden), om vervolgens eindelijk eens vroeg naar bed te gaan. Dacht ik. In m'n hotel werd mooie muziek gedraaid, zelfgemaakte limoncello werd uitgedeeld en de bank zat veel te lekker. Weer niet voor enen erin.

Dan natuurlijk de trein naar Venetie. Ik had online natuurlijk weer het verkeerde kaartje geboekt, vanaf het verkeerde station. Maar mij krijgen de Italianen niet meer stuk, dus ik was al een half uur te vroeg op het station met genoeg tijd om de trein in te halen. Een vriendelijke Indiase jongen die beter Italiaans dan Engels sprak probeerde een praatje aan te knopen in m'n coupé, wat meer leek op een gesprek met een geestelijk gehandicapte, maar dat wel zo z'n charme had. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik geleerd heb dat het leven niets waard is zonder vriendin. En bedankt meneer de Indiaan, wat een prachtige inleiding tot de stad van de liefde.

Is 34 a 35 graden warm in Florence, in Venetie is diezelfde temperatuur niet te harden! Het is daar in het noorden tussen al het water natuurlijk veel vochtiger, het feit dat de waterbus overdekt is en voller is dan een potje met pieren helpt ook niet echt mee. Gelijk douchen dus bij Hotel Doni zonder airco. Handdoek niet nodig, je bent voor en na het drogen net zo nat. Maar goed, Bas laat zich niet kennen en strompelt bezweet het hele eiland tegen de klok in af op zoek naar verkoeling. Het warme weer jaagt alle verstandige mensen weg, dus het is hier nog best druk, maar in de buitenwijken waar vrijwel alleen lokalen rondrennen is het goed te doen. Tja, hoe omschrijf je venetie zonder superlatieven te gebruiken? Zal ik dan maar zeggen dat het in elk geval de mooiste stad is die ik ooit heb gezien? Echt niet vanwege alle kerkjes en kathedralen, die overdaad komt je na een tijdje eerlijk gezegd zelfs een beetje de strot uit, nee vanwege de woningbouw, de kleine steegjes en pleintjes, de kleuren, de ramen, de kanalen. Wel word ik ontzettend ongelukkig van het navigeren hier. Geen kaart is gedetailleerd genoeg om alle straatjes en steegjes te bevatten, straatnamen hebben 4 of 5 woorden en het is at random onder welk woord ze in de lijst achterin staan. Wat dacht je van een straat die S. bla bla heet op het bordje en die je onder Santo, niet S. noch San, noch bla moet opzoeken. Aaaaargh. Ik heb zelfs 3 kaarten van de stad en geen van allen geeft dezelfde straten of pleinen weer. Echt ideaal.

Venetie is WEL een stad van buitenzitten en terrasjes. Tuurlijk hebben Florence, Genua en Siena terrasjes, maar vaak maar een tafeltje of 4, honderden meters van elkaar. De venetianen bouwen terrasjes waar je nodig hebt. Bankjes, die zouden ze meer moeten bouwen. Plaatsen waar je kunt zitten zonder je handen in de hondenpis (tja) te plaatsen, of waar je je blauw moet betalen. Het eerste bankje in de schaduw dat ik vond dus gelijk genomen, net als een olijke lokale die me wat handige tips voor de volgende dag gaf. Tip 1 was gelijk een goeie, koop een waterbuskaart voor 48 uur en ga wat rondvaren. Eerst over het kanaal 's avonds, en later naar de eilandjes in de buurt. Direct lijn 1 richting Lido gepakt, en anderhalf uur met een stel Canadese dames over rare Ierse dansjes, Vancouver en mijn favoriete Canadese kok Rob Feenie gesproken. Topavondje en eindelijk wel vroeg naar bed, helaas zonder de Canadesen, maar dat was ook een beetje m'n eigen schuld .

Poe, we zijn alweer bij vandaag. Eilandendag. Vier uur lang rondvaren en rondwandelen tussen de eilandjes Murano, Purano en Triporte (ofzo). De eerste is mwoah, de tweede is Marken on steroids en een aanrader voor iedereen die z'n camera eens flink de kost wil geven (:nocheer en de laatste is een plaats voor een soort op de PC Hooft shoppende kampers. Niets te doen, moving on.

Op aanraden van Daniele nog even naar het Gugenheim gevaren, alwaar ik me blauw heb gelachen. Een prachtige tentoonstelling van twee mannen die blijkbaar allebei into stellages en vochtige goedjes zijn. De een met als liefhebberij boter en honing, de ander met als specialisme "vaseline". Ja, "vaseline". In een van de filmpjes hangt meneer naakt in een soort klimmersharnas boven een soort badkuip met vaseline, hijst zichzelf naar beneden en stopt, jawel, zijn neus, ogen, oren, anus, penis en alle lichaamsopeningen die ik verder nog vergeten ben dicht, om zich zo af te sluiten "als een soort explosief vat". En dat is dan niet eens het grappige. Het grappige is hoe mensen serieus dit soort belachelijke onzin kunnen beschrijven als een "metafoor" voor vanalles en nog wat. Geniaal! Het Gugenheim is verder niet heel groot, bevat wat werken van grote, moderne kunstenaars die ik grotendeels onooglijk vind en volgens mij vaak niet echt het grote werk van de bekende kunstenaars zijn, maar ik kan me vergissen.

Morgen hoop ik rond 16:00 aan te komen in Milan. Ik ga geen moeite doen om Milan verder te ontdekken, maar ga eens kijken of ik me door de bureaucratische molen van de Lost and Found kan slaan. Hopelijk ben ik dan zo net voor middernacht in Amsterdam, om de volgende dag na een snel wasje om 17:00 uur naar Hamburg te vertrekken. Avanti!