Gisterennacht om half twee kreeg ik het hopelijk laatste smsje in een lange reeks smeekbedes om alsjeblieft stil te zijn. Ik heb namelijk een ongelijk gelegde houten vloer bedekt met uitgelubberd tapijt, en mijn bureaustoel stond precies naast een voormalig luik naar de benedenverdieping. Tijdens elke beweging die ik wilde maken met m'n bureaustoel moesten de wieletjes zich over richeltjes in de vloer en de ophopingen in het tapijt verplaatsen, en dat klonk voor de onderbuurvrouw ongeveer gelijk een gespierde Japanner die zich uitleeft op een ōdaiko-drum. Ik heb geprobeerd om na elven op een keukenstoel te gaan zitten, maar juist als je het meest lawaaiig bent (lees als je gedronken hebt) vergeet je dit natuurlijk. Een steviger tapijt, zeil of andere ondergrond zou ook nog een optie zijn geweest, maar dat is niet alleen heel erg duur, succes is niet eens gegarandeerd; ik zit immers nog steeds boven de slaapkamer van de onderbuurvrouw en na elven klinken alle geluiden vele malen harder dan normaal.

Toen ik vanochtend dan ook een vervolgmailtje op het smsje van gisteren kreeg stroomde de emmer over. Je bent 28 en mag na elven niet meer achter je computer zitten, omdat je hospita vindt dat je stil moet zijn? Amehoela! Ik heb zonder verder nadenken m'n bed en m'n bureau omgeruild, en maar zo goed en zo kwaad als het kon de rest van de meubels er op aangepast. Het resultaat is nog niet eens zo heel slecht, zoals je hier en hier kunt zien. Ik zit dit nu lekker dicht bij de koelkast te typen, kan feitelijk zonder m'n stoel uit te hoeven bij de magnetron , en de ondergrond is een stuk vlakker, dus ik ben veel mobieler. Het "werkgedeelte" is er qua ruimte flink op vooruit gegaan, en ergens lijkt de kamer hierdoor ruimer. In deze opstelling staat er geen bank midden in de kamer, maar is er veel verloren, loze ruimte. Loze ruimte die een ruim gevoel geeft, maar aan mijn "sociale ruimte" onttrokken is, aan mijn eettafel en zithoek. De zithoek voelt een beetje aan als een twaalf-vierkante-meter-kamertje in New York die je ondanks alles toch nog gezellig hebt weten te maken. Knus, maar totaal niet functioneel. Een voordeel is wel dat m'n bed nu zo onbereikbaar is, dat ik er ook geen rotzooi op kan gooien .

Jammer dat ik eigenlijk vanavond vroeg naar bed wil, kan ik niet eens testen wat de buurvrouw van mijn nieuwe opstelling vindt .