Zoals Bassie altijd tegen Adriaan zei: "Ik snap het wel, maar ik begrijp het niet". Waarom zijn mensen diep gekwetst als je niet hen, maar hun onzichtbare vriendje beledigt? Dat vriendje kan heel goed voor zichzelf opkomen, als die zou bestaan. Ook heb ik me al heel lang afgevraagd waarom er meerdere soorten woorden bestaan om seksueel getinte handelingen en voorwerpen te beschrijven. Waarom is neuken een vies woord en haalt "copuleren" blijkbaar al de lol uit het veel mooier klinkende "de liefde bedrijven" weg?

Ik vermoed dat mijn fascinatie is ontstaan rond de tijd dat Honneponnetje uit kwam. In deze film riep Nada van Nie "Neuken!?" in een tram vol oude dametjes. Zo'n leuk, jong, onschuldig meisje, en dan zo'n grof woord in de mond nemen, daar moest wel ophef over ontstaan. En dus werden reporters het land ingestuurd om toevallige voorbijgangers te vragen of ze "neuken" een vies woord vonden en waarom. Vrijwel iedereen vond het natuurlijk maar een ranzig woord, maar waarom het zoveel smeriger was dan vrijen of de liefde bedrijven, daar, tja, daar hadden ze niet over nagedacht. Het domste antwoord is me altijd bijgebleven. Een vrouw van zo rond de veertig antwoordde dat "neuken" gewoon een lelijk woord was. Het klonk zo vies. "Dus u vindt keuken ook een vies woord?", vroeg de reporter bijdehand. Waarop de vrouw, die hopelijk inzag dat ze keihard door de mand was gevallen maar nu niet meer terug kon, "ja, keuken is ook een vies woord" antwoordde.

Nu ben ik inmiddels een beetje afgedwaald, maar deze blog was eigenlijk bedoeld om het interessante stuk "Why we curse. What the F***?" dat Steven Pinker in The New Republic" heeft geschreven, aan de man (en aan de vrouw, voor alle tuinbroekendragers) te brengen. Steven Pinker is psychologieprofessor in Harvard en heeft nog veel meer interessants gepubliceerd, o.a. in de LA Times, NY Times, The Times, Time, Slate en zelfs Nature. Ook is er pas een nieuw boek van hem uit waar ik wel benieuwd naar ben, na het lezen van dit artikel.