Shit, ik heb de internationale dag van de Italiaanse keuken gemist. Gisteren kookten 130 Italiaanse chefs uit 30 verschillende landen Pasta alla Carbonara, het vaakst verkrachte gerecht uit de Italiaanse keuken. Het recept is zo supersimpel en toch liggen er nog steeds Knorr- en Honigzakjes, of Grand'Italia potjes, Carbonara"saus" in de schappen die de naam echt niet mogen dragen (Toegegeven, Honig noemt het zakje geen carbonara). Carbonara is ten eerste geen saus, het kan immers niet los gezien worden van de pasta, en bevat ten tweede totaal geen room: Het wordt gebonden met ei en romig gemaakt met Pecorino of Parmezaanse kaas.

Dus, hier het recept dat de chefs kookten:

• Neem per persoon 1 a 2 eieren. Klop het ei met flink veel vers gemalen zwarte peper en zo'n 25 gram per persoon geraspte Pecorino Romano, Grana Padono, Parmigiano Reggiano of een combinatie van die drie.
• Neem per persoon minstens 30 gram pancetta of guanciale, snij het in dunne blokjes, en bak het uit in een pan met een beetje olijfolie (als het spek niet vet genoeg is)
• Kook per persoon 60 tot 80 gram spaghetti al dente, laat het maar heel weinig uitlekken en voeg het toe aan de spek. Laat de spek en het vet zich goed door de spaghetti verdelen en verwarm tot het kookvocht van de spaghetti bijna verdwenen is.
• Haal de pan van het vuur en voeg het ei-kaasmengsel toe. Meteen roeren, zodat het ei niet kookt, maar de saus wel indikt.
• Serveer gelijk en besprenkel met zwarte peper.

Ik doe nog wel eens een klein, uitgeknepen teentje knoflook bij het spek, net voordat ik de spaghetti toevoeg. Ook blus ik de spek soms met vermouth of witte wijn, en laat dit inkoken tot het spek in een vet-suikersiroop drijft. Platte peterselie is een goeie decoratie als je knoflook hebt toegevoegd (peterselie en knoflook is een geweldige combinatie). Maar, de Italianen zijn heel streng in de naamgeving van hun gerechten, of zoals Francesco tegen me zei: "je mag best ingrediënten toevoegen, maar noem het dan anders. Carbonara-vermouth bijvoorbeeld".