Wat ben ik blij dat ik toch nog even naar Maison van den Hoogen ben gegaan om een jaren-twintig gangsterpak met bijbehorende hoed, stropdas en bretels te huren. Aanvankelijk dacht ik dat ik voor lul zou staan, zwaar overdressed zou zijn. M'n gehuurde pak was ludiek groot, met enorme schoudervullingen en een grote hoed. Ik vermoedde de enige van de computernerds te zijn die moeite had gestoken in z'n outfit, en die angst werd nog eens aangewakkerd toen ik, lopende van m'n auto naar het kasteeltje in Montfoort, een schavuit letterlijk "Hey, daar heb je een mafiosi", hoorde zeggen, waarop een ander jochie "nee, man, da's een rijke zakenman" antwoordde .

Bij binnenkomst bleek ik welhaast underdressed. Vrijwel alle mannen hadden een pak of smoking aan, vaak vergezeld van witte mafiasjaal, en sommigen hadden zelfs van die gelikte zwart-witte lakschoenen. Anderen kwamen in een strak wit pak, haar met brylcream achterover gewerkt. Voor wie geen hoed had, werden hoeden uitgedeeld. De dames zagen er helemaal geweldig uit, korte cocktailjurkjes, boblines, elastieken band om het hoofd met veer, boa's, randloze hoeden. Fantastisch! M'n favoriete stel werd gevormd door m'n redelijk kleine Italiaanse kamergenoot bij m'n nieuwe Grote Klant en zijn dunne, lange vrouw. Het pak zat hem als gegoten (van z'n zwager), hij had een creme-witte hoed gehuurd, een wit sjaaltje om en een heel dun snorretje laten staan. Briljant! Z'n vrouw had een recht blauwen jurkje aan, een boa en veel kettingen, een zeker tien centimeter dikke, zwarte haarband om haar geknotte haar en daarin een veer. Een-meter-tachtig naast een-meter-zeventig jaren twintig.

Mijn baas spaart kosten noch moeite, en dus was er zelfs een 8-benig dansgezelschap dat op remixen van jaren twintig muziek hun benen heel hoog opgooide en probeerden sexy te wezen. Wat heb je dan een lef! Als meisje van 18 tot 20 jaar op sexy muziek je schaarsgeklede kont te schudden voor een stel uitgelaten computerliefhebbers. Ik zie het mijn vrouwelijke bezoekers niet gauw nadoen (al verwacht ik natuurlijk wel dat die vrouwelijke bezoekers hun schroom even opzij zetten na m'n promotieplechtigheid ).

Op een hogere verdieping was een casino gebouwd met blackjacktafel en verderop rouletteschijf. Heerste beneden nog een vreemde, ietwat carnavaleske sfeer, aan zo'n goktafel vergat men z'n aankleding. En wie zich niet verkleed voelt is de beste acteur: Je waande jezelf echt in Chicago tijdens de drooglegging. Ik was sinds mijn paranymfschap al een voorstander van pakken, maar nu moet ik toegeven dat hoeden en sjalen daar ook bij horen. Ik heb zelf eigenlijk een iets te dikke kop voor een hoed, maar sommigen staat zo'n fedora zo ontzettend goed! Ook heb ik gemerkt dat zo'n hoed perfect dienst kan doen als persoonlijke ventilator, en m'n oververhitte kop zelfs koel kan houden tijdens het dansen .

Het hele buffet, van voor-, hoofd-, en nagerecht, bestond feitelijk uit een enorme serie amuses-bouche, hapjes ter grootte van borrelglaasjes. Van geitenkaascreme-brulee, tot kalfsstoofpotjes en van eendenborstprutje-in-spek tot sushi, alles paste op een amuselepel of in een vingerkopje. Het zag er fantastisch uit, en smaakte geweldig! Zoals gezegd, kosten noch moeite. De DJ had een beetje een iets te moderne muzieksmaak voor een jaren-twintigfeest, maar ach, je kunt niet alles hebben. Zo'n feest is een geweldige manier om je collega's en vooral hun partners te leren kennen, die je immers, omdat we allemaal bij andere bedrijven werken, maar erg zelden ziet. Het jaren-twintigconcept is trouwens erg gaaf, net zo sjiek als een galafeest of black tie, maar eerlijk gezegd veel speelser en leuker!