Net les 4 achter de rug en het lijkt alsof ik nog geen klap ben opgeschoten. Nou ja "Sono Baschie, abito all'Aia ma sono di Zevenaar" (ik ben Baschie, ik woon in Den Haag maar kom uit Zevenaar). Het boek heeft 12 lessen, deze cursus ook, en we zijn op driekwart van les 1! 75 minuten is natuurlijk veel te kort, maar het probleem is denk ik ook dat we niet veel aan zelfstudie doen. Omdat het huiswerk niet al te moeilijk is en binnen tien minuten gedaan is besteed je nauwelijks aandacht aan het herhalen van de stof en blijf je ontzettend passief. De volgende les blijk je dan alles weer te zijn vergeten en om iedereen binnen de boot te houden wordt alles dan nog maar eens herhaald. Dat er tot nu elke les iemand bij was die de vorige les gemist heeft en niet even de moeite genomen had om bij de juf te informeren wat ze moesten inhalen, helpt ook al niet. Sowieso lijkt men niet erg veel moeite voor de cursus te willen doen. Toen ik vorige week suggereerde dat er best wat meer huiswerk gegeven mocht worden werd ik tegengehouden door de andere cursisten en de grappige, wat oudere man meende serieus dat er te veel aandacht voor de grammatica was tijdens de les. "Dat mannelijk en vrouwelijk, is dat nu wel nodig", vroeg hij, "verstaan ze je ook als je het verkeerd doet?". "Ja, jij verstaat 'het stoel' toch ook?". Dat vond hij mooi, want hij wilde alleen woordjes leren, dat gedoe er omheen ging hem veel te ver. Ik heb hem al twee weken niet gezien.

Niet dat ik zelf zonder zonde ben. Ik doe hard mijn best met audio-cursussen (Drive Time Italian, mile one, beep beep!) en klik af en toe wat op mijn Rosetta Stone DVD, maar na een harde maandag werken en 11 kilometer fietsen door de regen vergeet ik ook constant dat je de ander met een i-tje achter de stam moet aanspreken. Achja, het is gezellig, ik ben onder leuke mensen en ik ben van de straat.