Ik kwam dit recept tegen toen ik iets simpels moest vinden om voor Wipi's ouders te koken nadat we de Italiëreis gepland hadden in wipi's ouders achtertuin. Eindelijk weer een nieuw, eenvoudig standaardrecept in mijn repertoir, dat in Italië schijnbaar gewoon "rose saus" genoemd wordt (volgens mijn Italiaanse collega). Het mag dan wel een redelijk eenvoudig recept zijn, supersnel is het niet. Waar de Spanjaarden hun soffritto (knoflook of ui, soms vergezeld van selderij en wortel) op hoog vuur bruin bakken, is juist het geheim van de Italiaanse keuken dat je alles op een heel laag vuur heel langzaam gaart en vocht toevoegt voordat de soffritto bruint. Ow, en gebruik veel meer olie dan je normaal zou doen: de soffritto moet zwemmen! Lang leve slow food!

Doe drie gesnipperde knoflookteentjes in een pan met circa 80 mililiter olijfolie en zet het op een laag pitje. Verdun een klein blikje tomatenpuree met 120 mililiter droge witte wijn en doe die bij de knoflook als deze begint te verkleuren. Meng het goed door elkaar (aanvankelijk mengt de olie slecht met de puree: emulsificeren die handel!) en kook op laag tot middelhoog vuur totdat de meeste wijn uit de puree is verdamd en de olie weer van de puree begint te scheiden. Draai het vuur op hoog (schaaldieren moet je kort bakken, anders worden ze taai) en voeg 250 gram ongekookte, maar wel gepelde en schoongemaakte grote garnalen toe en bak deze twee minuten gaar in de tomatenolie terwijl je goed roert om de prut over de garnalen te verdelen. Haal 2/3e van de garnalen uit de pan en pureer deze. Doe ze terug in de pan met flink veel zwarte peper en wat zout. Voeg 120ml room toe en kook nog een minuutje door tot de saus mooi dik is. Serveer over tortellini met kaas, of zoals in de foto hierboven, genomen door Menno met z'n mobiele telefoon, over zelfgemaakte deegzakjes gevuld met zeebaars.