"Die oudste mensen van de wereld vallen echt bij bosjes!", riep ik tegen mijn baas toen halverwege juli Henry Allingham, toen de oudste man, op 113 jarige leeftijd overleed. Een maand eerder was immers een nep oudste overleden, en een half jaar daar weer voor stierf Maria de Jesus, toen de oudste persoon ter wereld op 115 jarige leeftijd. Sindsdien heeft de oudste hond haar laatste adem uitgeblazen, en gisteren dus alweer de oudste mens.

Volgens Wikipedia zijn er sinds 1955 officieel 41 oudste mensen gestorven. Gemiddeld verwacht je dus dat elke 1.3 jaar een oudste het loodje legt. Het is natuurlijk geen mooie normaalverdeling. Soms zit er maar een maand tussen, zoals bij Kiet Portier-Tan (21-04-63, NL) en Margarethe Zinndorf (25-05-63, DE), andere keren moet je meer dan negen jaar wachten, zoals tussen Niwa Kawamoto (16-11-76, JP) en Shigechiyo Izumi (21-02-86, JP). Gelukkig voor journalisten heb je in het laatste geval altijd nog de verjaardag van de oudste persoon, of het sterven en de verjaardagen van de oudste hond, de oudste man, de oudste van het continent, land, provincie/staat of stad om je voorpagina mee te vullen. Want waarom is de sterfte van de oudste persoon ter wereld CNN-voorwebpaginanieuws?

De berichten zijn immers eigenlijk altijd hetzelfde: Ze (10.8:1 is vrouw) was geboren in achtienhonderderdnogwat, heeft historisch figuur A nog gekend, ontmoet, of toch op zijn minst de kans gehad een keer onwetend aan hem of haar voorbij te zijn gelopen in een drukke winkelstraat. Ze heeft die en die oorlog meegemaakt en zus en zo historische gebeurtenis doorstaan. Ze was zelfs in leven toen... Enzovoort. Kortom, met haar sterft een "stukje" geschiedenis. Helaas voor deze mevrouw was op Obama stemmen het interessantste dat ze volgens de journalisten in haar ellenlange leven heeft gedaan en dat was alweer genoeg celebrity voor een overlijdingsbericht.

Maar de belangrijkste vraag die beantwoord moet worden is natuurlijk hoe ze het tot 110+ heeft gebracht? Hoe worden wij ook zo oud? Òf ze leefde een ascetisch leven met veel bidden en zonder drank, drugs, sigaretten of sex, waardoor je de ene helft van de telegraaflezers zelfgenoegzaam "zie je nu wel" ziet denken, òf ze dronk als een V8, rookte als een ketter en was het viagradistributiecentrum in haar bejaardentehuis, waardoor de andere helft een opgeluchte zucht van verlichting kan slaken. Deze mevrouw bijvoorbeeld, had voor haar leeftijd een mooie, strakke huid. Niet door smeerseltjes natuurlijk, maar gewoon door haar gezicht in koud water te wassen. Slechte reclame voor l'Oreal en Nivea, maar wel een top tip van gene zijde!

De wetenschap is er nog niet helemaal over uit hoe je zo oud kunt worden. De statistieken zijn zwak. Pas sinds halverwege de jaren zestig is het aantal 110+ers geëxplodeerd, dus veel 110+ers en hun sterfgevallen zijn er nog niet om mee te werken. In het jaar 2000 waren er bijvoorbeeld 169 mensen 110 jaar of ouder, met maar 6 mensen in het exponentiële staartje van 116 tot 122 jaar (en de huidige oudste is "maar" 115!). Hoe ouder hoe beroemder en bekender, dus wordt het aantal relatief jonge stokouden vermoedelijk onderschat en geboortecertificaten uit de achttiende eeuw zijn niet altijd voor handen of zelfs maar betrouwbaar. Toch is voorzichtigjes al de conclusie te trekken dat stokoude mensen niet uitzonderlijk sterk, maar juist behoorlijk zwak zijn: ze sterven veel meer door invloeden van buitenaf (de winter) dan jongere bejaarden, blijkt. Als je eenmaal die honderdtien jaar hebt bereikt is het dus zaak jezelf op te laten nemen in het beste klimaatgecontrolleerde bejaardentehuis dat je kunt vinden en jezelf als museumstuk te laten behandelen. Hmm, misschien toch maar niet 110 worden dan.