De eerste minuut: helemaal niets. Maar dan hoor je een keiharde pats, zie je dat de binnenste kom in duizend stukjes ligt en dank je de spreekwoordelijke god op je blote knietjes dat je je ogen nog hebt omdat het plastic bord alle stukjes tegengehouden heeft. Wat een beetje druk en een beetje temperatuursverschil niet met glas kan doen .