Vandaag met Francesco en Benedetta naar "eten en drinken 2010" geweest, een grote indoor eetmarkt voor RTL4-kijkers en Elle-lezeressen op het malieveld. Niet alleen met veel kraampjes voor koffie, thee, wijn, worst, vleeswaren, pannen etc etc, maar ook met een "restaurant", waar je en masse Michelinsterachtige gerechten kon eten voor tussen de 5 en de 15 euro, maar waar je een miljonair moest zijn om je buik daadwerkelijk vol te krijgen, omdat de gerechten zo klein waren. Op één dag, in één gerecht twee van mijn "todo-list" door te mogen strepen, namelijk zwezerik en kwartelpootje, was wel heel bijzonder. En, eh, eerlijk is eerlijk, het was verdomde goddelijk, die zwezerik met paling, kwartelpootje, aardappelflessedopje met toefje weet-ik-veel-maar-wel-lekker en parelgort!)

Een vervelend gevoel dat ik altijd bij dit soort evenementen heb, is die van schaamte en schroom om te proeven en te kletsen. Want ook al heb je flink entree betaald, voel je toch altijd die koper-verkoperspanning. "Lekker hè?" "Ja heerlijk! Ehm, zo fruitig ook! (Maar ik ga het niet kopen, want het is me veel te duur). Bedankt voor het proeven". Nee, dat tussen de haakjes zeg je natuurlijk niet. Je bedankt beleefd en loopt door naar de volgende. Daarom doe ik ook een jasje aan naar dit soort gelegenheden. Dan zie ik er uit alsof ik het spul dat ik proef ook daadwerkelijk kan betalen... als ik zou willen.

Dank god voor de wijn, dat maakt je los en dan durf je tenminste echt in gesprek te gaan met de mensen achter de kraampjes. Zo aan het eind van de dag kwam ik erachter dat de leukste kraampjes en de leukste mensen niet eens een eigen winkel hadden, maar online verkochten of leverancier waren. De worstenmakers van meat cuisine bijvoorbeeld, die hun worsten maken en drogen in de Pyreneeën en dan verkopen in Nederland. Of de makers van Prima Donna kazen, die een soort hollandse pecorino maken, maar alleen aan winkels verkopen (echt fantastisch overigens!). Ik was ook dol op die dame die Rhone value wines verkocht. Niet alleen was ze terecht enthousiast over de prachtige wijnen die ze verkocht, ze zei dat ze voor geen goud in een wijnwinkel wilde staan, want dan kon ze niet elke maand terug naar Frankrijk om haar wijnboeren te bezoeken! We verlieten haar nog voordat we de wijn proefde die ze ons eigenlijk wilde aanraden, omdat we te dronken werden van al haar tussenaanbiedingen . Ow en dan de theedame, die leuke, misschien iets te slanke theebrunette met dat krullerige haar. Geen winkel, helaas. En het maakt natuurlijk totaal geen indruk als ik 100 gram van die briljante Fujian Tie Guan Yin online bij haar koop. Grmbl .

Geinig trouwens: Volgens de wet mag je geen wijn op dit soort evenementen (ver)kopen. Je drinkt er immers al wijn, en als je dan ook nog wijnflessen gaat (ver)kopen, kun je echt goed zat worden en dat mag natuurlijk niet. Dus je kunt alleen bestellen, iets dat je natuurlijk niet doet als je tien tot tientallen euro's verzendkosten moet betalen omdat mevrouw alleen online verkoopt (anders had ik zeker een aantal van die overheerlijke Rhonekantwijnen gekocht). Nog geiniger: de Jeneverstand die er achter kwam dat ze geen vergunning hadden om zwaarder dan 15% te schenken en waarbij je dus alleen mocht ruiken . Heerlijk ruikende 3 jaar oude jenever, en zelfs een 5 jaar oude, single cask Haagse whiskey. Nog nog geiniger, het James-Bond ritueel dat de 20-jaar-oude slijtersjongen (ik drink zelf geen whiskey maar ze zeggen dat het lekker is) uitvoerde om me toch wat van de whiskey te laten proeven, herhaald en uitvergroot tot het nog stoerdere om zich heen gekijk dat hij deed toen Francesco in al zijn onschuldigheid en onwetend van de overtreding ook om een glas vroeg .

Maar nog nog nog mooier is misschien wel de napret. Thuis zitten, je rozemarijnworst, wijnworst, hollandse pecorino proevend bij een goedkope avondwinkelwijn (grmbl grmbl), online zoekend naar wat informatie over de worstfabrikant, de leuke theedame en de heerlijke Haagse whiskey. En dan op dit blogje terechtkomen, die voor mij eigenlijk het bloggen rechtvaardigt: caskstrength.blogspot.com:

Een Engelsman met een oprechte whiskyblog die bericht van de goede kwaliteiten van zijn nieuwe aanwinst. Een klein, met een handgeschreven etiket getekend "idiotes whiskey" voorziene flesje voorzien van echte Haagse single cask whiskey. Hij schat hem op vijf jaar oud en vraagt om meer details. Waarop de originele slijteresse die verhaalt hoe hijzij de "idiotes whiskey" op het etiket schreef antwoordt op zijn blog .