Voor wat hoort wat. Ik leer m'n oliecollega bierbrouwen en hij laat me onrijpe walnoten op z'n boeren landgoed plukken te Nordhorn en rijdt me rond in een cabrio
Triumph Spitfire mark 4 .
Originele nocino gaat als volgt (al is de modernere versie met kruiden en cognac of grappa populairder):
- Raap 2 kilo onrijpe, groene walnoten
- Was ze goed af met een borstel en stromend water en snijd ze in vieren (draag handschoenen als je geen bruine vingers wil, en officieel moet je een keramieken mes gebruiken tegen oxidatie; oh well)
- Doe ze in een 5 liter weckfles, voeg GEEN water toe!
- Voeg 1400 tot 1800 gram suiker toe en verdeel de suiker goed over de walnoten door goed te schudden en te mixen
- Laat dit (liefst in de zon) voor maximaal 4 dagen staan, en schud / roer af en toe om de suiker over de walnoten te herverdelen. In die tijd zal de suiker al het water uit de walnoten trekken en gaan ze helemaal onder water staan. Doe af en toe de deksel eraf om lucht te laten ontsnappen.
- Voeg nu 2 liter 95% alcohol toe en roer goed.
- Zet op een warme, zonnige plaats en roer de eerste 2 maanden elke dag even om.
- Filtreren, uitknijpen, en bottelen rond de kerst.
Ik ben benieuwd of dit goed gaat en lekker wordt, want officieel moet je de noten precies op het juiste moment plukken, niet wanneer je gewoon toevallig tijd hebt. Die groene walnoten zijn trouwens helemaal niet zoals je ze zou verwachten. De harde schil is nog niet ontwikkelt, dus je snijdt ze gemakkelijk door, en ze zijn verrassend fris en wit van kleur als je ze net hebt opengesnedem, maar kleuren daarna ontzettend snel zwart aan de snijranden (ook dat schijnt geen goed teken te zijn, maar we zien wel). Het is ook erg koel om te zien hoeveel vocht er binnen een paar uur vrij komt van 2 kilo noten! Hoe dan ook, als het goed is heb ik over een paar maanden stroperige, dikke, zwarte, bitterzoete walnotenlikeur (als ik er zo lang van af kan blijven ).