Het moest er eens van komen. Baschie gaat een management cursus volgen! En baschie is daar nog blij over ook! Om precies te zijn ga ik samen met nog een man of 10 a 15 binnen mijn bedrijf proberen het IPMA-D certificaat voor project management te halen.

Aanvankelijk was ik nogal cynisch: Dat wordt weer hard blokken in de Bas z'n tijd! Want het is natuurlijk niet zo dat mijn bedrijf me in de baas z'n tijd op een Nijenrodecursus stuurt ofzo. Maar na de informatieavond van vandaag ben ik echt enthousiast. We gaan met een stel (veelal erg ervaren, behalve ik ) geïnteresseerde techneuten per 1 a 2 maanden ongeveer 100 pagina's aan zelfstudie doen (dus dit boek doornemen), dan bij elkaar komen om over praktijkgevallen te praten, om aan het eind van een stuk of zes van deze sessies niet alleen met een beter begrip van (project) management naar huis te gaan, maar hopelijk (na een theoretisch examen) ook met een certificaat. Daarnaast nodigen we dan bijvoorbeeld project managers van onze klanten uit om een praatje en een Q&A te houden over hun werkzaamheden. Wat ik erg grappig vind is dat niemand binnen ons bedrijf nog zo'n certificaat heeft, en dat ook degenen die deze "zelfstudiecursus" organiseren, onze zogeheten "technisch managers", met ons mee doen om dat papiertje te bemachtigen. Daarnaast ligt de focus veel meer op jezelf te verbeteren, dan om dat papiertje te halen. Neem een week vrij, lees het boek, doe het examen, en je hebt je papiertje natuurlijk ook. We nemen er gelukkig dik 10 maanden de tijd voor.

Het is een certificering van de IPMA, de internationale project management associatie en het zit eigenlijk best goed in elkaar. Waar certificeringen als PRINCE2 (bij Logica bekend; 1 van de organiserende managers heeft zo'n certificaat) zich puur op de harde methodiek van project management richten, richt IPMA zich ook op de zachte zaken. Niet alleen je technische vaardigheden als project manager zijn van belang, maar ook hoe je met mensen om gaat en hoe de context van je project invloed heeft (bijvoorbeeld hoe je je project managet in de context van veranderende budgetten / requirements etc). De certificering werkt zelfs haast als een judoband. IPMA-D is de bruine band. Het gaat nog puur om je vaardigheden en wordt getoetst met een theoretisch examen, uitgevoerd door CITO. IPMA-C is je zwarte band. Je moet niet alleen een wat complexer examen afleggen maar je moet ook bewijzen dat je praktijkervaring hebt: Je moet 3 van de 5 jaar als projectmanager bezig zijn geweest en je moet laten zien dat je een goed project manager bent geweest, door middel van bijvoorbeeld anonieme feedback van je teamleden, een referentenonderzoek en een interview met een examinator. IPMA-B is als een van de hogere dans bij judo. Techniek beheers je wel, dus geen theoretisch examen meer. Hier gaat het puur om je ervaring, om wat je bereikt heb en wat je gedaan hebt. Een internationale board bepaalt na onderzoek in jouw CV en na een interview of je wel geschikt bent, en IPMA-A is nog erger. Daarvan zijn er in Nederland maar 5. Ergens komt het me sympathiek over, omdat hiermee "goed" management beloont wordt. Dus niet alleen winst maximaliseren, maar de sfeer tussen de mensen van je team, de communicatie etc. Maar misschien ben ik gewoon naïef .