Vier jaar alweer geleden, dat ik vol enthousiasme mijn eerste leaseauto beschreef. Dus het werd tijd om hem met pijn in het hart in te leveren. Tijd voor een nieuwe!?

Eigenlijk was de auto een beetje een moetertje. Óf ik kreeg helemaal níets, óf ik kreeg een leaseauto. Om maximaal gebruik te maken van deze regeling — omdat ik verwachtte elke dag de trip van Amsterdam naar Rijswijk te moeten gaan maken — koos ik voor de dikste bak die me onder deze constructie het minste zou kosten. De Honda Civic Hybride. Een superfijne auto, zeker, maar ook een blok aan het been!

Een leaseauto lijkt een hele goeie deal: elke vier jaar een gloednieuwe auto, vaste maandlasten, tot aan de tanden goed verzekerd, "gratis" benzine. Maar bedenk wel dat je dat allemaal zelf betaalt! Noch je baas, noch je leasemaatschappij is een liefdadigheidsinstelling. Als de baas het leasebedrag en de benzinekosten die hij per maand bruto betaalt aan mij geeft en ik dus de bijtelling voor m'n leaseauto niet meer hoef te betalen, dan krijg ik maandelijks minimaal 550 euro meer op m'n rekening gestort en daar kun je heel mooi een tweedehands autootje van rijden (of de trein mee nemen)! En dat is dan nog voor een superzuinige 14% auto, had je een vervuilende auto dan kost een leaseauto je nog eens 100 euro extra.

En goed verzekerd? Té goed verzekerd! Elk krasje moet je melden, ook diegenen die je op je eigen auto gewoon had laten zitten. En voor elke reparatie betaal je 150 euro eigen risico. Ze hebben de Honda Civic niet voor niets een jaar nadat ik de mijne kreeg standaard met parkeersensoren uitgerust en als je zoals ik woont in een buurt waar ze je portieren bekrassen als je naar hun zin net iets te krap staat geparkeerd, dan ben je kapitalen kwijt!

Ook ga je een contract voor vier jaar aan met zo'n auto. Wil je hem wegdoen omdat je liever fietst, dan kost je dat een hele mooie tweedehandse auto (als je hem weg doet omdat je een nieuwe baan hebt, dan is het gelukkig iets minder, zeg een hele mooie fiets).

Dus alhoewel ik een beetje een brok in m'n keel kreeg toen ik mijn mooie auto inleverde, heb ik besloten toch geen nieuwe leaseauto te bestellen. De baas heeft gelukkig net een half jaar geleden een hele mooie "mobiliteitsvergoeding" ingevoerd, die niet helemaal 't leasebedrag op je rekening overmaakt, maar toch een aardig eind in de richting komt. Dus de komende tijd ben ik fietsend, huur ik een auto (of pak de Greenwheelsauto hier letterlijk 100 meter vandaan), of pak ik de trein. Mocht ik later toch een vaste auto nodig hebben, dan koop ik een lief, klein tweedehandsje. Wat zal dat krap zitten, en vooral het schakelen, wennen worden !