De documentaire die hem, zijn vrouw, zijn zus en kinderen aan het woord laat, is erg indrukwekkend. Het is overduidelijk dat de man erg intelligent is, maar het is beklemmend hoe weinig hij daarmee kan. De eerste jaren van zijn ziekte maakten hem erg depressief, maar blijkbaar is er, buiten zijn geheugen om, toch iets veranderd waardoor hij met de ziekte heeft leren omgaan. Hij weet nu dat hij de ziekte heeft en leest bijvoorbeeld van de gezichten af of er van hem verwacht wordt dat hij een soort familieband laat zien, een vriendschap moet tentoonspreiden of een afstandelijke houding moet aannemen.
Telkens als aan hem gevraagd wordt om uit te leggen hoe het is om de ziekte te hebben, antwoordt hij : "Alsof je dood bent, geen verschil tussen dag en nacht, geen dromen, geen gedachten, je bent de eerste persoon die ik ooit heb gezien". Hij houdt notitieboekjes bij waarop hij, tijdens de beginjaren van zijn ziekte, constant een tijd schreef met daarbij "ik ben bewust". Een minuut later schreef hij dan "dat was een ander, ik ben nu pas echt bewust", en streept hij de vorige door. Het lijkt erop dat hij vaak meer dan zeven seconden haalt, maar misschien dat hij de "context" van een gesprek wat langer kan vasthouden. Het is dan ook erg fascinerend om naar lange gesprekken met hem te kijken, om uit te vogelen hoeveel hij onthouden heeft van wat vooraf ging.
Gelukkig is de documentaire op obscuredtv.com in zijn geheel te bekijken. Aanrader!