Volgens het artikel heeft het altijd maar gaan voor de mooiste man zo zijn nadelen voor de genenpoel. Zoals het gaat in de wereld, kiest de vrouw de man, immers de man wil altíjd wel en de vrouw moet aan haar gezinnetje denken. Mannelijke vogeltjes weten dat maar al te goed en hun veren hebben daarom de mooist mogelijke kleurtjes om de vrouwtjes over te halen vooral toch voor hen te kiezen. Maar als de vrouwtjes alleen maar op schoonheid af zouden gaan, zou je naar verloop van tijd last krijgen van wat in de wandelgangen het Ijsland- of Björksyndroom wordt genoemd. Gelukkig gaan daarom, in de vinkenwereld, de vrouwtjes ook af en toe voor de saaie, bruine, mannelijke exemplaren, wat de populatie, genetisch gezien, gezond houdt. Waarom vrouwelijke vinkjes gaan voor de saaie huisvink was altijd een groot raadsel, maar er ligt nu een verklaring op tafel die het mysterie op zou lossen.
Evolutionaire biologen van de universiteit van Arizona hebben tien jaar lang een geďsoleerde populatie van vinkjes bestudeerd. Het blijkt dat puberende, jonge dames zich het liefst ver van het ouderlijk huis vestigen, maar vaak te laat aankomen op hun bestemming om nog vrije, mooie mannetjes aan te treffen; die zijn dan allemaal al lang in de ban van oudere, meer ervaren dames. De jonge dames zullen het dus met het overgebleven schuim moeten doen, en goddank voor de lelijke, saaie mannetjes (en voor de genenpoel) dóen ze dat nog ook! Helaas voor het menselijke equivalent van de bruine mannetjesvink, "broeden" menselijke vrouwen het hele jaar door en duurt de vrouwelijke pubertijd een stuk langer dan één seizoen, dus ik ben bang dat ik nog even twee blogjes naar beneden moet scrollen en verder moet gaan met dromen .