Speciaal voor wipi: Snelste en makkelijkste brood dat ik ook gemaakt heb, omdat het brood geen gist heeft. Het recept is afkomstig van de Fabulous baker brothers, maar ik herhaal het hier wel even voor het gemak.

Dit brood kun je het beste direct uit de oven eten door stukken af te breken en te besmeren met wat boter, tapenade of jam. Je snijdt het helaas niet echt makkelijk in plakken en het blijft geloof ik ook niet lang goed. Het is dan ook meer een brood dat je als bijgerecht bij bijvoorbeeld een goede soep vers bakt, of voor bij een zondagsbrunch .

ingrediënten

• 300 gram volkoren speltmeel
• 10 gram bakpoeder (2/3e zakje)
• halve theelepel zout
• 230 gram/ml karnemelk

bereiding

• Verwarm de oven, met net onder het midden een pizzasteen of bakplaat, voor op 240 graden
• Doe alle ingrediënten bij elkaar en kneed het tot een bal
• Rol de bal door wat extra speltmeel.
• Gooi de bal in de oven. Druk met een mes of een spatel een kruis in de bal om het sneller te laten garen.
• In de video zeggen ze 12 tot 15 minuten bakken, maar ik zou eerder 15 minuten op 240 doen, en dan nog een minuut of 10 of 200, want bij mij waren beide broden niet gaar na 15 minuten (je kunt aan de foto zien dat het midden van 't brood nog steeds een beetje nat is). Maar misschien wordt mijn oven gewoon niet warm genoeg.

2 liter ingedikte bouillon door 1.5 kg ouwe soepkip 8 uur (4 uur voor het vlees, 8 voor de botten) te laten koken. Zeker m'n duurste, maar gelukkig ook de lekkerste bouillon die ik ooit zelfgemaakt heb. Maar wat met het overgebleven kippenvlees te doen? Ik maak er altijd ragout van, maar als ik de ragout nu eens iets dikker maak, af laat koelen, rol in bloem, dan ei, dan panko broodkruim, dan ei, weer broodkruim, en dan op 180 graden frituur... Dan krijg je geweldige, zelfgemaakte kroketten en bitterballen. Die zich nog prima (ongefrituurd) laten invriezen ook!

Opdat ik het nooit vergeet: Spaghettini colle cozze. Het eerste, wat flauwe gerecht dat ik bij Wipi een paar weken geleden produceerde viel tegen, maar vandaag is het eindelijk gelukt! Het recept is vergelijkbaar met Spaghetti alle vongole, maar met mosselen in plaats van kokkels, en met tomaat; überrijpe tasty toms. Doe dit niet met wasserbomben, gebruik desnoods wat tomaten uit blik. Je hebt voor dit geniale recept eigenlijk maar heel weinig ingrediënten nodig. Voor 3 personen:

1 kilo mosselen, een heleboel olijfolie, 5 of 6 tasty tom tomaten (ontveld en gesnipperd), 5 a 6 tenen knoflook (gesnipperd), 1 a 2 droge hete pepers (zeer fijn gesnipperde verse chilipeper kan ook, of wat cayennepeper), hand(je) peterselie, 350 gram spaghettini en droge vermouth (Noily Prat, anders witte wijn). Terwijl port vaak een goede, houdbare vervanging voor rode wijn is, is vermouth echt een prima (wederom houdbare) vervanging voor witte wijn (en soms zelfs beter, in mijn ogen zeker in dit geval, omdat het een kruidiger, stroperiger resultaat geeft en het is de stroperigheid die dit gerecht maakt). Anyhoo...

Maak de mosselen schoon, mosselen die kapot zijn of niet willen sluiten weggooien, jada jada, je kent het verhaal. Doe 2 a 3 eetlepels olie in een hete pan en gooi de mosselen met de helft van de gesnipperde teentjes knoflook erbij. Vuur hoog, goed omschudden, een minuutje heet laten worden, dan een flinke slok (een wijnglas?) droge vermouth erbij. Stoom! Deksel op de pan en koken tot vrijwel alle mosselen open zijn, vijf tot tien minuten? Mosselen afgieten door een vergiet met een theedoek erover en iets om het vocht in op te vangen eronder (om zand en gruis uit de mosselen weg te filteren). Het opgevangen vermouth-, olie-, mosselvocht in een pannetje voorzichtig inkoken. Hopelijk zit het meeste van dit vocht allemaal uiteindelijk als ingedikte saus om je spaghettini aan het eind van dit recept, dus wees er voorzichtig mee, het is heerlijk spul ! Mosselen uit de schelpen halen, maar bewaar een veelvoud van het aantal personen in hun schelp voor decoratie.

Doe een paar eetlepels olie en de andere helft van de gesnipperde knoflooktenen in een hele grote, koude koekenpan (28cm?). In tien minuten op heel laag vuur warm en zacht laten worden, zeker niet bruin! Één of twee gedroogde en geplette rode, hete pepertjes toevoegen, plus vijf of zes fijngesneden, ontvelde tasty tom tomaten. Nu mag het vuur wat hoger. Het prutje in laten koken, en telkens als het dreigt droog te koken steeds wat mosselvocht toevoegen zodat een stroperige, vissige saus ontstaat. Op smaak brengen met zout en als je denkt dat over 5 minuten de saus mossellig, vissig en stroperig genoeg zal zijn door al het inmiddels toegevoegde mosselvocht, de spaghettini in een ruime hoeveelheid gezouten water gaar koken. Vlak voor de spaghettini gaar is de mossellijfjes en een flinke hand peterselie toevoegen aan de saus. Spaghettini uit laten lekken en toevoegen aan de koekenpan met saus. Goed mengen en net zo veel mosselvocht toevoegen tot de spaghettinislierten omgeven zijn door een niet al te droge, sappige saus.

Opdienen in een diep bord met ter decoratie een aantal schelpjes met het lijfje er nog in en wat verse peterselie erover. Jum! Jum. Echt jum!

De jaarlijkse culinaire schransbarbecues met Wipi bij oud-klasgenoot en initialengenoot Bas zijn eigenlijk altijd legendarisch. Het record van meeste vlees en vis per persoon op één avond (anderhalve kilo) is er ooit gevestigd en sindsdien nooit meer gebroken. Mijn langste aaneengesloten maaltijd heb ik vermoedelijk ook al barbecueend bij Bas doorgebracht, en het kan niet anders of mijn recordhoeveelheid wijn op een avond heb ik bij een van Bas z'n barbecues genuttigd. (Een van Wipi's beste morning-afterverhalen heeft ook z'n oorsprong bij de BBQBB ).

Nu zou je denken dat het bij Bas alleen om de hoeveelheid gaat, maar kwaliteit staat voorop. De wijnen zijn altijd extreem goed, ofwel uit Bas' eigen kast, of door Wipi meegebracht. Het vlees en de vis zijn uitstekend en de meeste gerechten zijn door ons zelf gemarineerd, gekruid of van bijgerechten voorzien.

Neem nu gisteren. We begonnen om half vier met wat gerookte sprotjes als borrelhapje bij een zelfgebrouwen biertje. De barbecue begon pas echt om vier uur met een nu al legendarische halve zalm, ingesmeerd met creoolse rub, op een cederhouten plank gerookt in de bolbarbecue en geserveerd met zelfgemaakte mango-chutney. Uiteraard vergezeld van een prosecco met veel bicchieri op de schaal van Gambero Rosso.

Daarna twee Chinese gerechten. Ten eerste kipdrumsticks, ingesneden en kort gemarineerd in bonensaus. Ge-ni-aal in z'n eenvoud. Men neme: kipdrumsticks, snijd ze in, en smeert ze in met zwarte bonensaus. Hete kolen, klaar. Vervolgens een Chinese stijl rundersate: hoe toch goedkoop en taai vlees in enkele minuten klaar te grillen op de barbecue. Neem superdun (1mm dikke reepjes) gesneden soepvlees, marineer het 's nachts in sojasaus (en andere ingrediënten) en rijg het de volgende dag op stokjes. Zo mals dat je zou denken dat het ossehaas was!

Het Chinese geweld werd gevolgd door mijn favoriete gerecht: een ribeye steak van 200 tot 250 gram, ingesmeerd met olie, zout en peper en op extreem hoog vuur in slechts enkele minuten klaargemaakt. Zelfgemaakte peterselie-en-sprotboter toegevoegd op het bord maakt het lekker kruidig en ziltig, en verdomde lekker. Toen drie ribbetjes, het enige gerecht waarbij we gesteggeld hebben. Als de slager de "beste ribbetjes van Nederland" verkoopt, waarom dan zelf een hoop moeite doen. Lekker, zonder meer, maar ik vermoed dat wij het toch beter kunnen, meneer de slager! Hierna ribkarbonaadjes gemarineerd in mosterd en verse salie, en we eindigden rond een uur of elf (we worden oud) met de beste lamskoteletjes die ik ooit gegeten heb. Zo mals dat ik geblinddoekt zou hebben geloofd dat het lamsgehakt op een stokje was. Wow!

Hoe zo veel lekker vlees te eten? Rustig met de zetmeel, groenten en salades: Twee Aubergines met munt en feta op de bbq en wat jonge aardappels in schil en in schijfjes, rozemarijn en meer boter dan goed voor je is, is genoeg. En nog een tip: ik weet dat die Weberbarbecues stervensduur zijn, maar het is het waard! Dit is het eerste jaar dat Bas een bolbarbecue heeft, en dit jaar gaat zeker de boeken in als het jaar met het malste (of is dat heel mal vlees, en zou je meest malse moeten zeggen?) vlees ooit. Ook legendarisch: de eerste keer dat Willem Pieter z'n buik eerder vol had dan ik!

Oh flessenboom, wat zijn uw takken wonder, ehm, schoongemaakt . Zie hier de hoeveelheid flesjes die er gisterenavond op mijn homebrewfeestje doorheen gegaan is .