Er is nog ongerepte natuur! Maar niet voor lang geloof ik. Wetenschappers hebben weer een nieuw stukje gerept in Nieuw Guinea. Erg gaaf: 300.000 hectare ongerepte natuur, vreemde beesten en plantjes in de bergen. Beestjes zoals de "Berlepsch's six-wired bird of paradise" (plaatje rechts), "boomkangoeroes" en langbek echidna's (een zoogdier dat eieren kan leggen). Wezentjes die totaal niet bang voor mensen leken te zijn (wat zou betekenen dat ze nog niet weten dat mensen vervelend zijn). Owja, en voor de plantenliefhebbers is er nog de vermoedelijk grootste rhodondenderon.

Je kent ze wel, studenten waarvan iedereen weet dat ze heel goed zijn, maar die steevast, als je ze voordat het tentamen begint naar hun verwachtingen vraagt, aangeven dat ze het waarschijnlijk gaan verknallen. Een week later vertellen ze je beschaamd dat ze een 9.5 hebben.

Is het beter om, voordat je aan iets begint waarin je kunt falen of slagen, te verwachten dat je het prima gaat doen, of is de negatieve instelling beter? In welk geval ben je achteraf teleurgestelder als je het daadwerkelijk verknald hebt? Nature meldt dat wetenschappers precies dit hebben onderzocht onder 80 studenten van een Amerikaanse "college".

Het belangrijkste resultaat lijkt te zijn, dat het niet je verwachting is die bepaalt hoe teleurgesteld je zal zijn, maar je algemene kijk op het leven. Studenten die een lage verwachten van zichzelf hadden, hadden over het algemeen ook een negatievere kijk op het leven. Dus, always look on the bright side of life!

Rechts een flinke vrijpartij tussen twee "anglerfish" (hengelvis/zeeduivel?). Het vrouwtje is ongeveer een half miljoen keer groter dan het mannetje, maar het is het mannetje dat de show steelt. Hij is in het nieuws omdat hij genomineerd is voor de verkiezing van kleinste, volwassen vis ter wereld.

Tijdens zijn volwassen visjesbestaan leeft hij voornamelijk op de zak van zijn gastvriendelijke vrouw. Zijn enige doel is het bevruchten van het vrouwtje (dus eigenlijk leeft het vrouwtje ònder... nou ja). Sexuele parasiet is de wetenschappelijke benaming voor het samenlevingscontract dat ze hebben afgesloten. Klinkt als een goeie deal, maar van mij mag het vrouwtje wat kleiner hoor

Zoals het baasje op zijn hond gaat lijken, zo gaat de man op zijn zwangere vrouw lijken. Dik worden uit sympathie, altruïstisch aankomen; wat mannen allemaal niet overhebben voor hun in verwachting zijnde wederhelft!

Nog een reden om niemand te bezwangeren lijkt me zo. Al lijk ik zelf wel al aan voorbarig, meelevend bijbuiken te doen. Ik toon medeleven nog voor ik een vriendin heb, laat staan dat ze zwanger is .

Het fabeltje is ontkracht, het ligt niet aan de ander, het ligt aan jou! Je partner ís niet lelijker geworden sinds je met hem/haar getrouwd bent, je lusthormonen zijn gewoon verdwenen. Later nemen andere hormonen het over, de ik-wil-kinderenhormonen, zullen-we-een-hond-nemenhormonen, huishoudbeurshormonen en natuurlijk de ik-heb-hoofdpijnhormonen, maar de lust, die is weg. Blijkbaar is lust alleen weggelegd voor mensen die elkaar pas kennen. De enige manier om die lust terug te krijgen? Je voorstellen dat je partner een vreemde is.

Wel raar: Als verliefdheid dezelfde hersencentra prikkelt als de beloningsreactie op verslavende drugs, waarom zakt verliefdheid dan weg, terwijl het junks zo'n moeite kost om die spuit aan de kant te leggen?