Zo, het is me eindelijk gelukt ... Na vele uren staren en schuiven met losse woordjes op mijn salontafeltje kan ik eindelijk verder met mijn kamer opruimen. Alle magneetjes zijn zo goed en zo kwaad als het kan op de koelkast geplakt! Zie hier het resultaat!

Bij elk “gedichtje” dat je schrijft, raken de woorden meer en meer op, dus hoe lager op de koelkast, hoe beperkter de gedichten, tot er slechts losse flarden overblijven. Zie het als een grote 10-Voor-Taal opdracht met honderden woorden . Ik ben best trots .

Koninginnedag betekende de vorige twee jaren vooral stilletjes binnen zitten terwijl de provincialen (hoor mij ) voor één dag de stad overnemen. Dit jaar heb ik het echter over een andere boeg gegooid, heb eieren voor mijn geld gekozen en ben met Edith om kwart voor negen de stad ontvlucht ver voordat de oranjestroom op gang kwam. Op naar Brabant, het vriendelijke zuiden met de zachte g en wie anders om ons verblijf op zulke grote afstand van het Amstelland te veraangenamen, dan baschie.nl's huisbrabo en tegenwoordig vooral huismilitair in opleiding, Wipi!

Na vijf gastblogs over Wipi's verkorte oficiersopleiding en een zesde in de pen, werd het wel eens tijd de KMA met eigen ogen te bekijken. Helaas misten we op een haar na het officiële gedeelte, waaronder een vlaggenparade, terwijl wij toch flink op tijd waren. Ik troostte me maar met de gedachten dat het hier niet om een busmaatschappij ging, maar om een instantie waarvan je in geen geval hoopt dat ze ooit te laat zijn. Wipi was in elk geval in apenpak te bewonderen, net als al z'n collegamassochisten en we waren nog wel op tijd voor de landing van vier parachutisten.

Het blauwe pak moet de luchtmacht niet lekker zitten, want zodra hij uit kan, rent iedereen naar z'n kamer om zich er van te verlossen. Zo kom je nog eens op een militaire slaapzaal. Zes stapelbedden (twaalf slaapplaatsen), een bureau en een stel kasten, exact naar specificatie ingericht, met grafische reminder op de binnenkant van de kastdeuren geplakt. Alles bij de hand en alles op z'n plek: helm, harnas, gasmasker, onderkleding, overall, pak, camouflagekleding, sokken en kisten. Wat me vooral opvalt is de relaxte sfeer. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom ik hier zo van opkeek, misschien waren het de tienerlegerfilms die ik in het verleden gezien heb, maar hier slapen heel beleefde, vriendelijke en gedreven kerels. Er viel in elk geval geen enkele zuurheid, schraalheid noch 4e-jaars-aio-cynisme te bekennen .

De KMA zelf is goed van boven te bewonderen met Google maps, waar je kunt zien dat het terein omringd is door een soort slotgracht, verder wat torentjes op de hoekpunten bevat, een kasteel (met bipla!) waar de eerste-jaars slapen en waar zich wat mooie grote zalen met veel historische waarde bevinden, veel bijgebouwen voor oudere jaars, wapens, training en college, en een hardloopbaan met rugbyveld en klimrek. Vooral dit klimrek was natuurlijk enorm interessant en een uitgelezen kans voor Wipi om zijn gibonneske fysiek tonen. Na zelf jammerlijk te hebben gefaald op de ladder, besloten we de KMA maar voor gezien te houden, en Breda buiten de slotgracht te verkennen.

Zo heel langzaamaan verken ik de mooie plekjes rondom Amsterdam met m'n hippe mountainbike. Vandaag waren Muiden, Muiderberg en Weesp aan de beurt, een ritje van pakweg 40 kilometer, waar ik weer veel te lang over gedaan heb. Dit in verband met al het moois waar foto's van gemaakt moest worden, de verse, zelfgemaakte friet die genuttigd moest worden, het harmonieconcert waar ik naar moest luisteren, de kitesurfers die ik moest bewonderen en natuurlijk het vele verdwalen .

Je weet dat je oud aan het worden bent, wanneer je denkt via een Amerikaanse talkshow een nieuwe artiest ontdekt te hebben, en deze terugvindt in de Nederlandse top 40 op nummer 35 . Het aantal clips op youtube geeft ook al aan dat ze al tijden enorm populair is; ik loop keihard achter . Hoe dan ook, ik zag Amy Winehouse aan het eind van een erg leuke show van Jay Leno (met Bill Maher als gast), en ik was "Blown away"; ik had zo gezegd een Abdon meets KT Tunstall moment . Wat een tof wijf, wat een topmuziek en wat een gave entourage!

Het is alsof het stoute, jongere zusje van de Pipettes eindelijk haar verhaal doet. Net zo retro, maar toch een stuk volwassener. Haar muziek lijkt een soort kruising tussen nachtclub jazz en blaxploitation soul, met uiteraard een wat modernere, meer Fugees achtige benadering als het gaat om de beat. Haar meest bekende nummer schijnt dus momenteel rehab te zijn, al vind ik de clip van de titelsong van haar album Back to Black een stuk gaver en ook You Know I'm No Good is heerlijk retro! Ow, en kan iemand me vertellen welk nummer ze hier overduidelijk gejat heeft??

Het kan me ineens niet meer schelen dat de terugkomst van die lelijke alienzonnenbrillen mij de toegang tot de ziel der dames ontzegt, dat het weer hip raken van die witte cowboylaarsjes zelfs de mooiste benen tot iets gruwelijks om kan toveren, of dat de herboren rode jurk met miniscule witte stipjes zelfs de meest voluptueuze vrouw kan veranderen in een sigaarrokende moeder van Johnny, Kees, Kees, Henkie en Toet. Zolang dit soort topmuziek ook weer helemaal terugkomt, neem ik die ellende allemaal voor lief! Verwacht veel requests op Itsradio!

Ik mag dan wel geen stoppen-met-roken-feestje gegeven hebben vandaag (en maar goed ook, want op mijn kamer is het vandaag niet te harden), ik heb deze mooie dag zeker niet aan mij voorbij laten gaan. Het begon allemaal redelijk sportief met een mooie fietstocht langs de Amstel achter wat vermoedelijk de mooiste billen zijn die ik ooit in een wielrennersbroekje een racefiets heb zien sieren . Bij Holendrecht scheidden onze wegen, daar zij (verstandiger) de overkant van de rivier verkoos, zodat zij niet om heel het Abcoudermeer hoefde, zoals ik. Zonder al dat moois voor me viel me ineens op hoe mooi eigenlijk de regio tussen Abcoude en de Vinkeveense Plassen is met dit weer! De kleuren waren intens, het landschap prachtig en heel afwisselend. Jammer dat ik mijn camera niet bij me had. Het vreemdste en mooiste beeld was toch wel het fietsen op een dijk met links van me, nog hoger dan de dijk het ene riviertje en rechts van me, twee meter lager een stel knotwilgen en een beekje, zodat ik rechts met mijn voeten eigenlijk de takken van de knotwilgen leek te kunnen raken en links, als ik me strekte, mijn handen boven mijn hoofd in het water kon dompelen. Heel raar.

De weg vervolgde door Abcoude naar de Vinkeveense Plassen, en langs de Winkel en de Waver terug naar de Amstel richting Amsterdam. Later hoorde ik dat de Rotterdamse Marathon gecanceld was vanwege de hitte. Gelukkig viel de temperatuur naast de rivieren wel mee en had ik genoeg water bij me, maar aan het eind van de rit had ik wel een erg ruwe keel.

Na thuis wat uitrusten was het tijd om naar het Arendsnest te gaan. Ik zag, na al dat gefiets, al weer op tegen het gedoe bij de brug over de Amstel, de toeristen vanaf die brug naar het Muntplein, de omleidingen naar het Spui, het zebrapad met irritante toeristen, de voetgangerssluis etc. etc. en besloot in plaats van de Amstel rechts te volgen, eens links de eerste weg voor de Amstelstraat te pakken. Ik sla af, lees het bordje, "Herengracht", en vloek heel hard van binnen. Het Arendsnest ligt GVD aan de Herengracht! Ik fiets nu al bijna twee jaar lang die klotenroute, terwijl ik met veel minder moeite, minder toeristen, minder stoplichten en een veel beter uitzicht gewoon de Herengracht had kunnen volgen die uiteraard eindigt/begint bij de Amstel. Aaaargh, wat was ik dom!!!

Na wat Christoffel blondjes aan de Herengracht met Menno en Abdon, realiseerde ik me dat ik eigenlijk maar twee broodjes en een peer gegeten had die dag. Het bier hakte er keihard in, dus moest er al vroeg een restaurantje gevonden worden waar we buiten konden zitten. De populaire terrasjes zijn natuurlijk allemaal bezet, maar bij de wat rustigere Willemsstraat konden we bij Pathum, een Thai's restaurant, terecht. Dat kwam goed uit, want Thai's had ik nog nooit gegeten en ik ben immers op een wereldreis!

Pathum is een top-Thai! Het is er rustig, ze doen het goed op iens, je hebt een erg ruime kaart met soepen/voorgerechten die meestal tussen de 5.50 en de 6.25 uitvallen, kipgerechten die zo'n 12 euro doen, rundvlees doet zo'n 13, garnalen zo'n 16, inktvis/vis zo'n 14, vegetarisch ben ik vergeten, en ei trouwens ook, maar duurder dan de garnalen was het zeker niet. Elk van de categorieën bevat ongeveer een pagina vol aan gerechten, dus keus genoeg! De voorgerechten zagen er zo goed uit dat ik besloot ze te fotograferen, wat eigenlijk deze blog veroorzaakte, al dwaalde ik af, nog voor ik begonnen was . Als voorgerecht nam Appie de Kiploempia's, Menno de garnalen in loempiavellen en ik de kippensoep met kokosmelk en koriander. Het smaakte werkelijk zo goed als het eruit ziet! Mijn soep zat vol vlees, was zeer pittig, bevatte flink veel koriander en ik viste er hele stukken citroengras, citroenblad en thaise gember uit.

De kaart is voorzien van een hitte-wijzer. Eén, twee of drie pepertjes bij een gerecht vertellen je of het gerecht pittig, heet of pijnlijk is. Mijn soep had één pepertje, dus ik besloot een tweede pepertje te wagen: Inktvis met ui. Abdon waagde het op één pepertje met z'n biefstuk met ui en lenteuit, en Menno was een mietje en nam varkenshaas met champignons. Nu klopt er eigenlijk één ding niet. Vergelijk Abdons gerecht maar eens met de mijne. De mijne heeft twee, de zijne één pepertje. Maar op ons bord lijkt Abdon een stuk beter in de slappe pepers te zitten dan ik, en dat was dan ook aan zijn verbeten gezicht te zien .

Het pepertjessysteem is dan misschien niet te vertrouwen, het smaakte allemaal geweldig! Alle ingrediënten waren te proeven en volgens mij vers, ze waren niet zuinig met kruiden noch specerijen, en de bediening was vriendelijk. Aanrader! Ow, en ze hebben een hele koele bezorgauto/brommer/trike. Bestel op afstand en ge zult zien .