Of ik nog nooit in m'n leven zo hard gewerkt heb betwijfel ik, maar ik heb in elk geval keihard en supergeconcentreerd gewerkt deze week. Op een bepaald moment ontstond er ineens urgentie en die won het gek genoeg totaal van m'n zenuwen en mijn afkeer. Ik zag enorm op tegen alle problemen die ik tegen zou komen tijdens het schrijven, en het grootste obstakel was de angst dat ik erachter zou komen dat ik in het verleden iets fout gedaan heb waardoor m'n berekeningen niet meer kloppen. Je gaat immers één tot vier jaar na dato nog eens goed voor zo'n afleiding zitten, om hem duidelijk en helder aan je lezers uit te leggen, en dan bestaat de kans dat je een minnetje ontdekt die er niet had moeten zijn, of dat er ergens een factor wortel twee ontbreekt. Dat laatste is me trouwens al eens eerder overkomen, maar gelukkig bleek dat overkomelijk. De afgelopen paar weken had ik er zeker vijf keer last van. Totale paniek! Opspringen, als een kip zonder kop rondlopen en "alles wat ik in mijn derde jaar gedaan heb is fout!" roepen. Gelukkig bleek telkens net voordat ik in radeloosheid de prof opbelde dat er niets aan de hand was, maar dat heeft me wel vijf maanden van m'n leven gekost .

Drie dagen geleden zag ik ineens licht aan het eind van de tunnel. M'n werktempo ging nog harder omhoog, ik werkte tot laat door en alles wat ik probeerde lukte. Ik heb in die drie dagen gedaan waar ik normaal drie weken over doe. Morgen is m'n laatste werkdag. Ik moet nog een mini-inleiding (in chapter this we do that, in chapter sister we do so) en een samenvatting (in chapter this we did that, in chapter sister we did so) schrijven, en dan gaat hij richting de printer, in een envelop, en naar m'n professor voor de laatste controle. Over iets minder dan een maand wil ik het dan naar de commissie sturen en dan zal ik wel ergens in september promoveren.

ow, en morgen hoef ik hier dus hopelijk alleen nog maar "wooohooo" aan toe te vullen, met de bijbehorende smileys.

______________________________________ (deze ruimte is gereserveerd voor uitbundig gejoel).

Tja, mag ik joelen? Het ringbandje zit door m'n thesis, de thesis in een envelop en de envelop in een grote plastic bak met "overige bestemmingen". Maar de thesis heeft maar 1/4e inleiding en nog geen samenvatting. Achja, ik heb wel voor het eerst in een maand de hele nacht doorgeslapen en heerlijk fluitend m'n commissieverzoekbriefje afgeleverd bij de Kruislaan. En het is m'n laatste werkdag. Dus vooruit ende heel voorzichtig:

Nog een week tot mijn nieuwe baan begint, ik m'n thesis zo goed als af moet hebben (don't ask), en ik vrolijk met een klein Volkswagen Foxje (tijdens m'n proeftijd) in de file tussen Rotterdam en Amsterdam mag gaan staan. Aangezien ik als de dood ben dat ik mijn huis niet meer kan vinden en ik geen zin heb om dan maar in mijn auto te gaan wonen, leek het me een goed moment een gadget te kopen waarmee ik hopelijk nooit meer verdwaal! Ik heb speciaal gekeken naar hoe lang hij het uit houdt op batterijen, zodat ik hem ook op de fiets mee kan nemen . Nooit meer verdwalen, lang leve de techniek!

Het is zo therapeutisch, bouillon maken. Je voelt je net een tovenaar! Zo'n grote pan, flink veel vlees en groenten, en een brouwsel dat elk half uur weer beter smaakt. Toch had ik voor kippensoep uiteindelijk altijd nog een bouillonblokje nodig om de boel op smaak te brengen, tot vandaag. Het is me eindelijk gelukt! De truuk? In plaats van zo'n braadkuiken van de supermarkt een goeie, ouwe soepkip van m'n zwager de biologische slager, een gigantische pan tot de nok toe gevuld met water, en geduld, minstens acht uur geduld! Zo'n oude soepkip is echt heel anders dan een braadhaan! Het vlees op de poten is donkerrood, alsof ze haar poten daadwerkelijk gebruikt heeft, en smaakt ook heel anders.

Ik ging ongeveer als volgt te werk: een soepkip van 1.5 kilo in een pan met ruim, koud water (zo'n vijf liter, maar liever meer). De kip onder duwen met bijvoorbeeld een zware metalen stoommand en het water langzaam, heel langzaam aan de kook brengen, maar het nooit tot een "rolling boil" laten komen. Het eerste uur het schuim van het water afhalen met een zeefje of een schuimspaan en pas de overige ingrediënten toevoegen als je zeker een kwartier geen schuim meer hebt gezien. Dan toevoegen: een grote ui, 3 of 4 worteltjes, 4 stengels bleekselderij, het wit van een prei, een stuk of twintig peperkorrels, paar jeneverbessen, 10 takjes tijm, 10 takjes peterselie, paar blaadjes laurier, beetje foelie, twee teentjes knoflook en alles wederom onderduwen met de zeef. Zachtjes laten borrelen en af en toe water dat verdampt is aanvullen. Na een uur of vijf a zes, als het oude kippenvlees wel gaar is, haal je het borst, dij en pootvlees van de kip (dat bewaar je), en doe je het karkas weer terug. Koken tot de botten broos zijn, of je het helemaal zat bent (bij mij waren de botten na 10 uur nog niet broos ). Dan de bouillon filteren door een zeef bedekt met kaasdoek, en in de koelkast laten afkoelen. Vet (schmaltz) erafpakken, en klaar is Kees.

Smaakt het tijdens het koken niet zo bijzonder? Dan kan dat kloppen, er zit nog geen zout in . En m'n volgende culinaire experiment? Ragout van biologische lamstongetjes, ik ben reuze benieuwd .

De buurvrouw schuift altijd de post onder m'n deur door als ze naar haar zolderkamer gaat en zo ook deze ochtend. Eerst dacht ik nog dat het om een UvA-envelop ging, typische grootte: half A4tje, maar die hebben een logo en gebruiken geen postzegel. Op de envelop stond m'n naam geschreven in het mooiste vrouwenhandschrift dat ik ooit gezien heb. Ik scheur de flop open en zie roodtinten, dansende mannen en vrouwen, romantiek! Woohooo . "Bij deze nodigt uw nieuwe werkgever u uit voor het jaarlijkse feestje, ditmaal in kasteel Montfoort." Booooh!

Hier dan voor alle wetenschappelijke dames in mijn leven . (Een dag te vroeg, maarja, anders gaat iemand anders met de plaatjes aan de haal ).

Zie deze blog voor meer. Ik vond vooral de natuurlijke selectie van Darwin erg grappig! Ow, en mochten de ex-wetenschapsters zich gepasseerd voelen, dan heb ik Law-and-Order en affection in de aanbieding.

Trouwens, ik heb zelfs Isaac Hayes bereid gevonden mijn liefde aan u allen te bezingen! luister en huiver . (De flash op deze pagina schijnt 1 browser al gecrasht te hebben, dus wees voorzichtig).