Voorlopig kan ik weer even vooruit met deze uitgebreide selectie Duitse worsten . Tip: leg ze heel dicht onder de gril van je oven en zet je oven zo hoog mogelijk! Hmm, knackig!

Danke schön Svennie und Nils!

M'n voormalige grootste pan (7 liter, recht boven de steelpan) is ineens helemaal niet zo groot meer naast mijn nieuwe aluminium pan . 35 cm hoog, 35 cm doorsnee: 34 liter. Ruimte genoeg om twee a drie kratjes "wort" in te "maischen" dus! (Maar als iemand een keer voor 100 man soep wil koken, je weet me te vinden).

Één onvoorzien probleem: hij past niet in mijn gootsteen/spoelbak! Dat wordt dus in de douchecel schoonmaken (en in een speciekuip m'n wort koelen) .

Dit recept heb ik van Aimee, maar heb ik aangepast aan de Nederlandse supermarkt. Het is echt supersimpel, een briljante afwisseling voor wie dol is op zowel lasagna als Tex/Mex, of voor wie van z'n mexicaanse pepers af moet .

Voor de vulling:
Snipper 2 kleine uitjes, 4 tot 8 teentjes knoflook, een half potje jalapeñopeperschijfjes en wat hete turkse groene pepers (ook uit een potje, zoveel als je kunt verdragen) en fruit ze tot ze zacht zijn in (mais)olie. Doe 500 gram half-om-halfgehakt erbij, een half potje salsa / tacosaus / wrapsaus en flink veel tacomixkruiden (of chilipoeder ofzo). Rul het gehakt en laat het een tijdje pruttelen.

Verdeel de rest van het halve potje saus over de bodem van een ovenschaal. Neem 6 tot 8 middelmaat tortilla's (maistortilla's zijn beter, maar eigenlijk alleen in Engelse/Amerikaanse speciaalzaken te koop) afhankelijk van de grootte van je schaal. Doe telkens een theelepel olie in een hete pan en bak de tortilla kort aan weerszijden. Leg de gebakken tortilla op een bord terwijl je de volgende alvast aanbraadt en vul deze met 2 a 3 eetlepels vulling en eventueel wat geraspte kaas. Rol strak op en leg ze met de vouw naar beneden in de ovenschaal. Als je een beetje schikt krijg je op die manier zeker 8 tortilla's in een kleine ovenschaal. Verdeel een volgend potje salsa/tacosaus/wrapsaus over de tortilla's en bedek met heel veel (jonge) geraspte kaas. In de oven (200 graden ofzo) tot de saus bubbelt en de kaas mooi bruin gesmolten is. Jummie! . Serveren met verkoelende sauzen zoals crème fraiche en guacamole (en een groot glas melk).

Ik begeef me al jaren in de buurt van bierminnende chemici, dus ik heb al wel wat zelfgebrouwen bier mogen proeven, maar de zelfgebrouwen tripel die Abdon me laatst voorschotelde was zo geslaagd (en zo simpel om te maken) dat ik, in mijn eeuwige zoektocht naar nieuwe hobby's, maar eens begonnen ben met bierbrouwen.

(Bovengistend) Bierbrouwen gaat als volgt: Granen pletten in een graanmolen, dan met water in een enorme pan doen. Met een ingewikkeld temperatuurschema verwarmen zodat de suikers vrij komen. Dan koken met op verschillende momenten wat hops erbij voor de smaak. Af laten koelen. Gist erbij. 2 weken laten staan. Nog wat (graan)suikers erbij voor de nagisting op de fles, bottelen, laten nagisten, lageren, drinken. Dat lijkt simpel, en dat is het vast ook als je het eenmaal onder de knie hebt, maar omdat alles super schoon moet zijn (wat lekker is voor gist is ook lekker voor bacteriën), je met grote hoeveelheden werkt en de timing soms wat nauw luistert is het handig om eenvoudiger te beginnen. Hierdoor krijg je de actie een beetje in de vingers en weet je waar je extra op moet letten.

Zo ben ik twee weken geleden dus begonnen met Muntons India Pale Ale pakket: 2 blikken van anderhalve kilo al voorgehopt moutextract en een zakje gist, gekocht bij wat nu al mijn nieuwe favoriete winkel van Nederland is: de brouwmarkt te Almere. Blikjes voorverwarmen in warm water, de stroperige inhoud bij een paar liter kokend water in een gistvat doen, goed roeren, af laten koelen door er 15 liter koud water bij te doen (of ijs als je het nog sneller wil laten afkoelen). Gist erbij, deksel erop, waterslot erop, en klaar is 19 liter pale ale voorbrouwsel. Toch ben je al gauw een dag kwijt met het brandschoon maken van je keuken om bacteriën te voorkomen en alles wat in contact moet komen met het bier te steriliseren. Ook dacht ik dat het wel goed zou zijn om 19 liter water te koken, zodat er echt geen bacteriën meer in het water konden zitten, om er na een paar uur achter te komen dat ik die grote hoeveelheid natuurlijk nooit in korte tijd naar kamertemperatuur afgekoeld zou kunnnen krijgen (zelfs niet met temperaturen onder het vriespunt buiten), en dat mijn oude pannen toch een geurtje aan het water hadden achtergelaten. Dus maar koud water en een zak ijs gebruikt.

Gisteren was het botteldag, en wederom was ik de hele dag kwijt. Weer de keuken gesteriliseerd (eerst een enorme afwas weggewerkt natuurlijk ), van 50 flesjes de etiketten losgeweekt, schoongemaakt, uitgespoeld, gesteriliseerd met een wonderlijk middeltje dat je niet hoeft uit te spoelen omdat het met "actieve zuurstof" werkt. De beugels en kroonkurken afzonderlijk gewassen en gesteriliseerd. Suikersiroop voor de nagisting gemaakt. Uitvogelen hoe je veilig een hevel maakt zonder water in je bier te gooien etc. etc. etc. Maar het resultaat is daar: een nu al fris prikkelend, flink alcoholisch biertje, erg donker met een smaak die haast een beetje naar stout gaat. Niet helemaal waar ik op hoopte, maar prima voor een eerste poging. Over twee weken is hopelijk de zoetheid weg en zit de prik er in en over een week of 6 is het spul dan echt op dronk.

Ik moet zeggen, die eerste keer brouwen met een starterskit en voorgehopt moutextract is toch wel erg nuttig. Ik weet nu welk gereedschap ik eigenlijk nog mis, wat de beperkingen van mijn kleine keukentje zijn (klote kraan!!), waar je het meeste tijd mee kwijt bent en waar ik veel tijd zou kunnen besparen. Ook leest zo'n bierrecept nu al een stuk eenvoudiger omdat je weet welke handelingen je moet verrichten en hoeveel tijd je daarmee kwijt zult zijn. Mijn uiteindelijke doel is om een soort Chouffe Houblon te brouwen. Een flink bittere, pilsachtige tripel met amerikaanse hops. De volgende keer ga ik een stapje verder: met gedroogde, ongehopte moutextracten werken, zodat je zelf een recept moet maken (en dus ook zelf de hops kunt uitkiezen) zonder de moeite van het maischen (de suikers extraheren van het graan). We houden u op de hoogte .

Vandaag met Francesco en Benedetta naar "eten en drinken 2010" geweest, een grote indoor eetmarkt voor RTL4-kijkers en Elle-lezeressen op het malieveld. Niet alleen met veel kraampjes voor koffie, thee, wijn, worst, vleeswaren, pannen etc etc, maar ook met een "restaurant", waar je en masse Michelinsterachtige gerechten kon eten voor tussen de 5 en de 15 euro, maar waar je een miljonair moest zijn om je buik daadwerkelijk vol te krijgen, omdat de gerechten zo klein waren. Op één dag, in één gerecht twee van mijn "todo-list" door te mogen strepen, namelijk zwezerik en kwartelpootje, was wel heel bijzonder. En, eh, eerlijk is eerlijk, het was verdomde goddelijk, die zwezerik met paling, kwartelpootje, aardappelflessedopje met toefje weet-ik-veel-maar-wel-lekker en parelgort!)

Een vervelend gevoel dat ik altijd bij dit soort evenementen heb, is die van schaamte en schroom om te proeven en te kletsen. Want ook al heb je flink entree betaald, voel je toch altijd die koper-verkoperspanning. "Lekker hè?" "Ja heerlijk! Ehm, zo fruitig ook! (Maar ik ga het niet kopen, want het is me veel te duur). Bedankt voor het proeven". Nee, dat tussen de haakjes zeg je natuurlijk niet. Je bedankt beleefd en loopt door naar de volgende. Daarom doe ik ook een jasje aan naar dit soort gelegenheden. Dan zie ik er uit alsof ik het spul dat ik proef ook daadwerkelijk kan betalen... als ik zou willen.

Dank god voor de wijn, dat maakt je los en dan durf je tenminste echt in gesprek te gaan met de mensen achter de kraampjes. Zo aan het eind van de dag kwam ik erachter dat de leukste kraampjes en de leukste mensen niet eens een eigen winkel hadden, maar online verkochten of leverancier waren. De worstenmakers van meat cuisine bijvoorbeeld, die hun worsten maken en drogen in de Pyreneeën en dan verkopen in Nederland. Of de makers van Prima Donna kazen, die een soort hollandse pecorino maken, maar alleen aan winkels verkopen (echt fantastisch overigens!). Ik was ook dol op die dame die Rhone value wines verkocht. Niet alleen was ze terecht enthousiast over de prachtige wijnen die ze verkocht, ze zei dat ze voor geen goud in een wijnwinkel wilde staan, want dan kon ze niet elke maand terug naar Frankrijk om haar wijnboeren te bezoeken! We verlieten haar nog voordat we de wijn proefde die ze ons eigenlijk wilde aanraden, omdat we te dronken werden van al haar tussenaanbiedingen . Ow en dan de theedame, die leuke, misschien iets te slanke theebrunette met dat krullerige haar. Geen winkel, helaas. En het maakt natuurlijk totaal geen indruk als ik 100 gram van die briljante Fujian Tie Guan Yin online bij haar koop. Grmbl .

Geinig trouwens: Volgens de wet mag je geen wijn op dit soort evenementen (ver)kopen. Je drinkt er immers al wijn, en als je dan ook nog wijnflessen gaat (ver)kopen, kun je echt goed zat worden en dat mag natuurlijk niet. Dus je kunt alleen bestellen, iets dat je natuurlijk niet doet als je tien tot tientallen euro's verzendkosten moet betalen omdat mevrouw alleen online verkoopt (anders had ik zeker een aantal van die overheerlijke Rhonekantwijnen gekocht). Nog geiniger: de Jeneverstand die er achter kwam dat ze geen vergunning hadden om zwaarder dan 15% te schenken en waarbij je dus alleen mocht ruiken . Heerlijk ruikende 3 jaar oude jenever, en zelfs een 5 jaar oude, single cask Haagse whiskey. Nog nog geiniger, het James-Bond ritueel dat de 20-jaar-oude slijtersjongen (ik drink zelf geen whiskey maar ze zeggen dat het lekker is) uitvoerde om me toch wat van de whiskey te laten proeven, herhaald en uitvergroot tot het nog stoerdere om zich heen gekijk dat hij deed toen Francesco in al zijn onschuldigheid en onwetend van de overtreding ook om een glas vroeg .

Maar nog nog nog mooier is misschien wel de napret. Thuis zitten, je rozemarijnworst, wijnworst, hollandse pecorino proevend bij een goedkope avondwinkelwijn (grmbl grmbl), online zoekend naar wat informatie over de worstfabrikant, de leuke theedame en de heerlijke Haagse whiskey. En dan op dit blogje terechtkomen, die voor mij eigenlijk het bloggen rechtvaardigt: caskstrength.blogspot.com:

Een Engelsman met een oprechte whiskyblog die bericht van de goede kwaliteiten van zijn nieuwe aanwinst. Een klein, met een handgeschreven etiket getekend "idiotes whiskey" voorziene flesje voorzien van echte Haagse single cask whiskey. Hij schat hem op vijf jaar oud en vraagt om meer details. Waarop de originele slijteresse die verhaalt hoe hijzij de "idiotes whiskey" op het etiket schreef antwoordt op zijn blog .