Mijn dak lekte en langzaamaan raakten mijn plantjes op om onder alle druppels te zetten, dus maar de makelaar verzocht een loodgieter langs te sturen. De vriendelijke zendeling vond mijn koffie te sterk, maar hij had het blijkbaar wel gezellig. Hij had sowieso wel sterke verhalen. Twee vierkante meter van mijn dakdekking was eraf gewaaid en dat vond hij te veel van het goeie. Hij schakelde een drietal echte dakdekkers in en vertelde dat het halve dak eraf lag — dan nemen ze in elk geval genoeg spullen mee.

De dakdekkers rukten uit met zwaar materieel en veel tatoeages. Een hoogwerker was niet echt nodig geweest, maar omdat de rekening vermoedelijk anders te laag uit zou vallen, zetten ze hem toch maar in om een rolletje asfalt en een gasfles omhoog te hijssen. Volgens de dakdekkers zal de rest van het dak er wel binnenkort afwaaien, maar hun geplakte stukje zal, zo is mij verzekerd, dapper weerstand blijven bieden. Een hele geruststelling.

Eindelijk eens de moed verzameld om m'n weken geleden bij de Ikea gekochte wijnrekjes op te hangen aan m'n kast. Natuurlijk heb ik weer veel te lange bouten gekocht (mannelijke overschattingsfout) en één gat verkeerd geboord, maar dat mag de pret niet drukken. Ze bieden tezamen onderdak voor slechts 8 flessen wijn, al ben ik bang dat ik ze toch nooit vol zal krijgen. Ze zijn veelal sneller leeg dan ik ze kan inkopen.

Wild Romance, de nieuwe film over Herman Brood, is nu al aan het floppen. En terecht. Alleen de die-hard Broodfan zal nog wat plezier kunnen beleven aan de oude opnames waarover Boissevain playbackt en de wat minder ingelezen fan (waartoe ik behoor) kan nog wat nieuwe feitjes leren. Liefhebbers van de oerHollandsche film komen ook aan hun trekken: De eerste piemel, Broods piemel, arriveert immers binnen vijf minuten in een kluchtige scène en er rennen voortdurend naakte vrouwen over het beeld. Dat laatste redde dan ook voor mij de film en onderdrukte op cruciale momenten een flinke gaap.

De film handelt over de eerste paar jaren van z'n carière als hoofd van de band en eindigt met het abrupt eindigen van z'n tour door Amerika door een gebrek aan amfetamine. Het is dan ook vreemd dat de film begint met Broods zelfmoord, alsof hij na z'n gloriedagen eigenlijk niets meer heeft gepresteerd. Niet Brood speelt de hoofdrol, maar z'n manager, de markante, kaalhoofdige Koos van Dijk, die in al z'n goedheid maar achter het loslopende projectiel dat Brood heet aanrent en telkens z'n reet redt. Dat levert dan af en toe grappige situaties op, maar die paar lachjes worden gesmoord door het verder trage verloop van de film.

Brood zelf komt eigenlijk nauwelijks uit de verf, maar ik weet niet of ik daar Daniël Boussevain de schuld van moet geven. Misschien was hij werkelijk zo ééndimensionaal als hij hier wordt neergezet. Van het ondeugende kleine kind dat ik herkende in z'n laatste levensjaren op TV zag ik in elk geval niets, maar vermoedelijk was hij in die tijd nog niet zo ver heen. Gelukkig ging er een leuke zondag aan vooraf en bekeek ik de film met een broodfanvriend. Mijn tip: koop Street, Shpritsz en Saturday Night Live, en laat deze film een stille dood sterven!

Dag Kees, het is mooi geweest! Ik mocht je houden, maar ik heb het aanbod afgeslagen. Je mag bij me logeren, niet eeuwig verblijven. Een beetje als S. bij E., maar dan vele malen korter. In een vogelleven is alles korter.

Niet dat je vervelend bent, helemaal niet, maar het is voor je eigen bestwil. Een rookwolk en je protesteert, zet de douche aan en het gekwetter is oorverdovend, baschie zou eens weggaan. Ramen open en mevrouw heeft het koud; en dat laat ze weten ook. Nou ik rook graag Kees, de douche is heerlijk, en als ik de lucht in mijn kamer beu ben, gaan de ramen open. Allebei.

Ergens is het wel jammer. Je bent veranderd. Van een dom, bang vogeltje, naar een dom, iets minder bang vogeltje. Van hysterisch getjielp tot lief gekwetter, van tegen de kooi aanspringen, tot rustig blijven zitten. Maar wees gerust, je hebt nu weer die geweldige uitkijk over de Amstel. Een mooie, exotische dame zal je verzorgen. Maarja, ervanuitgaande dat je niet lesbisch, noch intersoortelijk bent Kees, schiet je met dat laatste geen fuck op. Sorry.

Wow, na lang wachten is eindelijk het concert van The Pipettes op Fabchannel te bekijken! Eerder moest je daar (op Linux tenminste) via wine IE6 voor aanschoppen, maar gelukkig is net Flash 9 voor Linux uitgekomen! Het is dan wel een beta, maar het is een enorme verbetering! Youtube- en googlefilmpjes spelen eindelijk af met synchroon geluid en Fabchannel werkt fantastisch.
W00t, sexy danspasjes!