Martijn had zowel een zweefvliegtuig als een motorvliegtuig gereserveerd, maar op zo'n mooie zaterdag is zo'n reservering geen garantie dat je op de gestelde tijd je "kist" krijgt. Gelukkig scheen het zonnetje de hele dag en vervelen opstijgende en landende vliegtuigjes nauwelijks. Door de hete zon was er redelijke thermiek, maar de harde wind maakte de thermiekbellen klein en de lucht flink turbulent. Het touw waarmee de vliegtuigjes omhoog getrokken werden brak dan ook regelmatig door de grote krachten die hierdoor op de zweefvliegtuigjes stonden, wat ook voor de nodige vertragingen zorgde.

Na ongeveer tweeëneenhalf uur wachten was het mijn beurt in de tweepersoons zwever. Met een rotgang word je door de lier omhoog getrokken en binnen een paar seconden zit je op 550 meter, als tenminste niet je kabel breekt, wat bij mij op 350 meter gebeurde. Martijn moest dus zo snel mogelijk op zoek naar een thermiekbel om nog wat hoogte te winnen. We hadden vrijwel meteen een klein belletje te pakken, waarin Martijn heftig rondjes moest draaien. Even buiten de bel lijk je te vallen als een baksteen, daarbinnen word je weer flink omhoog geduwd. Gelukkig voor ons beide kon ik dit allemaal redelijk goed volhouden . Op 650 meter wilde Martijn me laten zien dat een zweefvliegtuigje meer kan dan alleen mak zweven. Een duikvlucht en een scherpe bocht was het gevolg. Helaas trok ik dat niet zo goed, bang geen adem meer te krijgen en met een flinke hartslag moest ik het bij één überbocht houden. Jammer, want die zweefvliegtuigjes kunnen wel 6G trekken en zijn prima in staat loopings en rolls te maken. Een ander keertje misschien!

Vrijwel direct na de landing stond de motorzwever klaar. Of Wipi even plaats wilde nemen, heeft hij toch eens in een vliegtuig gezeten . Ook een rondje taxiën durfde Wipi nog wel. Rustig werkte Wipi met Martijn de checklist voor het opstijgen af, zodat Wipi alvast kon wennen aan het idee. Ze reden terug zodat ik plaats kon nemen, maar Martijn had nog één voorstel: Het kleinst mogelijke rondje vliegen, wat ongeveer twee tot drie minuten zou duren. Missie geslaagd! Vooral het ontbreken van een horizon tijdens het opstijgen vond Wipi doodeng, maar de rest van de korte vlucht ging prima, het vooruitzicht direct weer te kunnen landen, stelt gerust.

Daarna was het mijn beurt. Zo'n motorvlieger is niet afhankelijk van thermiek en kan daardoor een stuk rustiger vliegen en je brengen waar je maar wilt. We gingen onze roots opzoeken in een rondje Arnhem, Duiven, Zevenaar en Didam. Een mooie gelegenheid om luchtfoto's te maken van mijn geboorteplaats. Mijn vader was op dat moment in de tuin, en heeft me nog zien vliegen . Onze vlucht was de laatste van die dag, dus moest het vliegtuig volgetankt getankt en gepoetst worden. Daarna hebben we nog even geholpen alle vliegtuigjes in de hangar te duwen. Als afsluiter bier, cola en spareribs op het terasje. Bedankt Martijn, wat een topdag!

Ik heb de foto's verdeeld over 4 "tags": Terlet, Baschie vliegt, Wipi vliegt en Luchtfoto's, maar je kunt natuurlijk ook op de plaatjes in m'n blogje klikken.

We waren met een klein clubje: Menno, Jan Willem en bovengetekende, de rest kipte helaas uit. De zaal is erg klein en knus; in zo'n zaal had ik een optreden van Ella, Nina of Billy willen meemaken; te laat geboren ben ik bang. Er is een "balkon", maar die was geheel leeg, erg druk was het dus niet. Naast me zat een kortgerokte dame met gelukkig niet ditto vriend die haar verjaardag aan het vieren was. Van de negen feestgangers hadden er vijf al vantevoren afgezegd en bij het openen van de zaal kwamen nog eens twee met een smoes aanzetten: Van je vrienden moet je het hebben.

Een Engelssprekende, langharige, blonde man was de "host", warmde ons op en leidde ons door de verder geheel Nederlandstalige show. Deze begon met Johan van Gulik, een "woordkunstenaar". Vervolgens "Rachid Larouz", een, volgens eigen zeggen, knuffelallochtoon en eindigde met de headliner Tom Sligting. De laatste twee waren erg leuk, maar lang niet zo memorabel als Johan van Gulik. Memorabel wil in mijn geval zeggen, "had ik het maar letterlijk onthouden". Hij was werkelijk geniaal! Na wat standaard stand-upwerk begon hij met "ik heb volgens mij de vogelpest", gevolgd door een tien minuten lange sketch waarin een vogelnaam minstens één keer per zin fonetisch voorkwam. Toen bleek dat hij nog vijf minuten de tijd had gooide hij er nog een artiesten- en bandnamensketch in, waarin hij verhaalde over een ongelukkig cafébezoek. Vele malen moeilijker, omdat de voor- of achternaam ook uitgesproken werd zonder dat deze in de zin paste, maar toch briljant in de uitvoering. Ik ga meneer van Gulik zeker in de gaten houden!

Dear Dr. H

We are pleased to inform you that the above manuscript has been accepted for publication as a Regular Article in Physical Review E.

This email is the formal notification of acceptance. Your paper will be forwarded to production shortly.

db

De unisexkapper met het mooiste meisje was ook nog eens het duurst, 23 euro, en had pas vanmiddag tijd . Kapsalon Aladin wees me naar de bank, maar op de vraag hoe laat ik geholpen kon worden, kreeg ik "over een uur" te horen, ook pech. Dus maar naar Kap Salon Mohamed. Voor tien euro wordt je hier vriendelijk geknipt door een Koerdische Irakees. Ik zweette me dood, "meneer is warm hier hè, in Irak ook warm, maar koude wind". Met één hand aan de telefoon (is mijn broer), en de andere aan de föhn werden mijn gezicht en mijn haren drooggeblazen, anders deed de tondeuze het niet: "is nat, waarvan?". Blijkbaar zweten Irakesen niet. Ik moet zeggen dat ik best blij ben met het resultaat.

Kijk uit dames, hier komt baschie met zijn nieuwe, frisse look!

Het is nogal een grote lading foto's, dus wat minder geschikt voor mensen met een trage internetverbinding. Haar eerste collectie foto's is geschoten tijdens de Gay Pride Parade in San Francisco, dus wellicht ook niet zo geschikt voor de homofoben onder u .

update

NSF3