M'n gistcultuurtje leeft nog steeds (al had ik hem vandaag bijna omgebracht daar ik vergeten was iets van de spons opzij te zetten voor de volgende keer) en nu heb ik eindelijk ook de mandjes waar de Duitsers en de Fransen hun desembrood in laten rijzen. Zo kan het deeg een beetje ademen tijdens het rijzen, krijgt het de juiste vorm voor een vloerbrood en krijgt het een mooie tekening op de korst.

Maar waar koop je die dingen? Niet bij één van de grootste kookgereedschapspeciaalzaken van Nederland in elk geval: DOK (een nieuw samenwerkingsverband tussen Duikelman, Oldenhof en Kookpunt in een gigantische winkel). Aargh wat een ballentent; een wereld van verschil met de Duikelman in Amsterdam. Het wordt tijd dat de staat meer loonbelasting heft op tienerarbeid en de loonbelasting op "vrouwen van middelbare leeftijd die nog weten hoe je vleesch lardeert" afschaft. Ik wil mensen die verstand hebben van de producten die ze verkopen in de supermarkt, de kookwinkel en de electronicazaak, geen jonge blagen die nog te dom zijn om voor de duvel te dansen. Anyhoo, een rijsmandje is geen tulband, springvorm, bakblik, of al het andere dat de truttebel en haar 25-jarige manager me lieten zien (en ze wist ook al niet wat een pizzasteen was), dus naar het compleet tegenovergestelde van de DOK een paar honder meter verderop: En Garde. Klein, heel klein, maar fijn. Twee man personeel, waarvan één mijn moeder had kunnen zijn. Check. Pizzasteen, check. Rijsmandjes, das gek, in alle jaren dat ze bij En Garde werkte had er nog geen één klant naar gevraagd en die ochtend was ik de tweede waarvoor ze een setje in Duitsland moest bestellen. Maar ze kon ze tenminste bestellen.

Veel te duur natuurlijk. Maar volgens mij word je als kookliefhebber sowieso ontzettend genaaid. Snijplankje bij de Ikea 5 euro, bij DOK of En Garde kun je dezelfde kwaliteit niet onder de 50 euro krijgen. Ow, en ik zocht nog een pizzaschepje, want als ik deeg overhoud gaat er altijd wat tomaat en kaas over en het is altijd een drama de pizza op de steen te krijgen. Maar 25 euro? Voor iets dat me meteen een splinter bezorgde toen ik het oppakte en dat ik met een figuurzaagje zelf uit een beetje triplex kan maken? No way. Dan maar knutselen.

Zo, na 14 daagjes eindelijk zin en tijd om de limoncello te verdunnen met siroop (op 1 liter alcohol een gekookte siroop van 1 liter water met 600 tot 800 gram suiker), uit te schenken in flesjes en natuurlijk om voor het eerst te proeven . Zie hier het resultaat: Links een liter limoncello, midden 350 ml gembercello en rechts een liter grapefruitlikeur.

De grapefruitcello is een beetje te slap (qua fruitsmaak, niet qua alcohol ), maar de gembercello is net zo "interessant" en vreemd geworden als ik gehoopt had (ben benieuwd hoe hij gekoeld smaakt) en de limoncello zelfs beter (dat mag ook wel, want volgens mij heb ik 2x zo veel citroenen gebruikt als nodig was). Gelijk bij het toevoegen van de siroop werd het mengsel ondoorzichtig en rook je ineens de citroen ipv de alcohol. Wat een topspul. Nog twee weekjes in de fles op smaak komen en dan gaan ze de diepvries in

Vlnr: limoncello, pompelmocello en zenzerinello, oftewel citroenschil, grapefruitschil en geraspte gember in uit Italië meegenomen 95% alcohol. Een dag of acht laten trekken, siroop erbij en over een maandje schijnt de smaak helemaal volgroeid te zijn. Ik ben benieuwd . (ow en die gele vloeistof linksachter is zelfgemaakte gemberlimonade).

Mijn eerste meringues (free form)! Zijn ze niet prachtig?

Maar eerlijk: weet je wat nog veel lekkerder is dan een goed gelukte meringue? Een halfgare meringue! Superlicht, hard en knapperig van buiten, marshmellowzacht van binnen. Wow! Geen idee of je ze lang kunt bewaren in die toestand, dus de rest moet toch helemaal droogbakken ben ik bang.

Hier een toprecept voor cornish pasty naar aanleiding van mijn Britse zaterdag een paar weken geleden (ik moest het toch echt zelf proberen).

Doe 225 gram bloem, 1 theelepel bakpoeder, een halve theelepel zout, 60 gram boter in kleine blokjes en een eigeel in een mixer en pulseer tot het meel geel ziet en de consistentie van broodkruimels heeft. Doe 60 tot 80 ml water erbij en kneed het tot een mooi droog deeg. Laat het een uurtje in de koelkast rusten en opstijven. Verwarm de oven voor op 220 graden.

Verdeel het deeg in vier stukken en rol elk uit tot een dunne lap iets groter dan een ontbijtbordje. Begin met een streep gesnipperde ui in het midden van elke deegcirkel. Leg daarop het vlees (blokjes biefstuk is traditioneel, maar gehakt of worst werkt ook prima) en besprenkel het vlees met wat bloem. Voeg een of twee theelepels water toe (dit vormt met de bloem en de vleessappen later de jus). Voeg, als je nog plaats hebt, wat knolgroenten zoals kleine blokjes aardappel, meiknol en/of wortel toe en breng op smaakt met zout, peper en eventueel wat peterselie. Vouw de pasty dicht en "krimp" de randjes zodat hij mooi dicht zit. Prik een gaatje bovenin zodat de stoom weg kan en smeer ze in met een geklutst eigeel. Doe ze op wat bakpapier in de oven en zet na 15 minuten de oven op 170 graden. Laat ze in totaal tussen de 40 en 50 minuten garen, afhankelijk van hoe knapperig je je groenten wilt.

(Ow, en officieel moet een cornish pasty aan de zijkant worden gekrimpt, niet aan de bovenkant, maar zover ben ik niet )