Het is alweer vijf jaar geleden (amazon.com spreekt van 3 jaar, maar de plaat kwam pas 2 jaar later in de VS uit) dat het eerste album van Gotan Project, La revancha del Tango, uitkwam. In het album wordt de traditionele muziek van Argentinië, tango, op een loungy, electronisch manier met allerlei muziekstijlen zoals jazz, hip hop en drum 'n bass gecombineerd. De plaat ging wereldwijd meer dan een miljoen keer over de toonbank, en ookal heb je misschien nog nooit gehoord van de "band" (drie DJ's met een grote groep "echte" muzikanten achter zich), gehoord heb je de muziek zeker; dit type lounge muziek was/is immers heel hip in restaurantjes, café's, kledingwinkels en "feel good" reclames.

Afgelopen maand hebben ze een nieuwe CD uitgebracht, Lunatico. Deze CD is gelukkig wat afwisselender dan het eerste album, iets rauwer ook, en zelf zijn ze van mening dat ze meer naar "de basis" van de tango zijn gegaan. Het klinkt in elk geval weer fantastisch! Dit is een geweldige plaat voor bij een diner tijdens een zwoele zomeravond. En al is het nog niet zover, dit brengt de zomer weer een beetje dichterbij! db

NB: Ik heb beide albums geupload naar de radio

De stoelen nog vastgeketend, de stoep koud, de zon maar kort aanwezig, maar dat gaf allemaal niets: voor mij is het brouwerij seizoen geopend!

Vanavond met Jocelyne en haar afdeling op stap geweest. Eerst eten bij de Roeter, en daarna zingen in de Casablanca, waar ze woensdag tot en met zaterdag karaokeavond hebben. Leuk! Gert-Jan en Martijn beten meteen het spits af, en ik had meteen het gevoel dat ik bij de Idolsaudities terecht was gekomen; ze zouden de voorronde iig niet halen . De daaropvolgende optredens waren best goed: Ik was bijvoorbeeld redelijk onder de indruk van de uitvoering van "Smooth Operator" van één der dames en ookal had ik het gevoel dat ze het liedje thuis ingestudeerd had, stond ze erbij als een echte nachtclubzangeres (met sigaret).

Er is maar één klapper met aanwezige liedjes, dus het was erg onhandig om iets uit te kiezen. Na lang beraad besloten de dames van microbiologie "Like a Virgin" van Madonna te gaan doen. Het liedje schrijf je op een kaartje met je naam erbij, en als jouw kaartje aan de beurt is wordt je naam omgeroepen. Naarmate de avond vorderde werd het steeds drukker, steeds heter en werd het publiek steeds beschonkener. Het podium van twee bij twee meter raakte aardig vol met mensen die het liefst de microfoon uit de handen van de "uitvoerende artiesten" wilde rukken en de optredens van de kleinere zangers en zangeressen werd compleet overschaduwd door boomlange Hollandsche jongens die voor op het podium aan het lallen waren. Pas na meer dan een uur, terwijl een aantal die duidelijk later hun aanvraag hadden gedaan allang aan de beurt was geweest, waren de dames aan de beurt. Maar één van de microfoons bleek het te doen, en halverwege het optreden kwamen zatte kerels vragen aan Jocelyne of ze alsjeblieft op wilden houden . Ik geloof ook dat een aantal kerels aardig handtastelijk begonnen te worden. De sfeer was er in de loop van de avond dus niet beter op geworden.

Nee, volgens mij is karaoke best leuk, maar niet als het zo druk is en de bezoekers zo vervelend zijn. Tijd om een andere bar op te zoeken dus, iemand in voor een duet? .

Zo, de foto's van de vakantie zijn binnen! Ik heb de foto's een beetje geprobeerd in te delen, maar dat is helaas niet al te best gelukt . Het zijn er ook nogal veel, maar ik geloof dat het met deze layout wel makkelijk moet zijn om de beste voor jezelf eruit te kiezen.

Zo, weer thuis . De terugreis was een stuk beter dan de heenreis! Ik had een mooi plaatsje met veel uitzicht aan het raam gevraagd, maar de dame van de balie had me recht boven de vleugel gezet. Gelukkig was het vliegtuig maar 1/3e volgeboekt en kon ik direct een beter plaatsje opzoeken, flink ver achter de vleugel. De hemel was erg helder boven Lissabon en het vliegtuig vloog rakelings langs de stad, zodat ik van boven vrijwel alle grote landmarks die we de afgelopen week bezocht hebben kon zien. Boven de Golf van Biskaje was het bewolkt, maar ik heb wel de zon onder zien gaan vanuit het vliegtuig! Parijs heb ik helaas gemist, maar ik heb wel Lille gezien, Zeeland en Rotterdam, erg mooi al die lichtjes!

Vrijdag met de trein naar Porto geweest. De reis per trein duurt bijna 4 uur, dus erg veel tijd om Porto te zien hadden we niet. Het eerste dat opvalt is dat Porto enorm verwaarloosd is. Het stikt van de mooie monumenten en gebouwen, maar die zullen ze toch echt eerst moeten zandstralen, de meesten zijn compleet zwart uitgeslagen van de uitlaatgassen. Een deel van het oude centrum staat op de wereld erfgoed lijst (gmap). Helaas is ook dat deel erg slecht onderhouden. Het lijkt qua stijl veel op de wijk Alfama in Lissabon (vast ook ongeveer even oud), maar veel van de gebouwen zijn aftands en verlaten.

Porto speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van de port. De Portugese wijnen kunnen blijkbaar, vanwege de druivensoorten die er groeien, niet lang bewaard worden. De Engelsen bedachten gelukkig in de 17e eeuw een truukje om de wijn langer te bewaren: Het alcoholpercentage verhogen door brandewijn toe te voegen. In de valei van de Dourorivier worden de druiven verbouwd en wordt de wijn gemaakt, stroomafwaarts in Porto wordt de port een aantal jaren op eikenhouten vaten gelagerd en (vroeger) met boten naar het buitenland vervoerd. Nog steeds hebben vrijwel alle bekende porthuizen hun opslagruimtes aan de overkant van de rivier in Porto en zo'n huis moesten we natuurlijk bezoeken. De geur in die opslagruimtes is geweldig!

Eigenlijk het enige dat nog op het lijstje stond dat we niet verwezenlijkt hebben, is het bezoeken van een fadohuis. Fado is de blues van Portugal, al werd het vroeger niet gezongen door slaven, maar door hoeren, pooiers en ander "nachtschuim". De Portugezen menen het alleenrecht te hebben op een soort melancholie die ze zelf beschrijven als "saudade", wat eigenlijk gewoon een ongrijpbaar verzamelwoord is voor alles wat ellendig is, zoals de Duitsers het woord Sehnsucht kennen en de Amerikanen de blues. Dat we uiteindelijk niet in een fadohuis terecht zijn gekomen heeft meerdere oorzaken. Ten eerste begint het uitgaansleven in Portugal pas om een uur of één op gang te komen. Meestal heb je dezelfde dag te veel gedaan en wil je de volgende dag te veel doen om je daar in te storten. Ten tweede zijn de meeste fadohuizen erg commercieel ingesteld en komen er vrijwel alleen bejaarden en toeristen. De voordeur wordt bewaakt door oude mannen in pakken en erg interessant ziet het er niet uit. Ik heb ook zelf veel fado gehoord uit de speakers van restaurants en café's, en mij irriteert het eerlijk gezegd erg gauw, al vindt Wipi het wel erg mooi.

Wat opvalt aan het Lissabonese uitgaansleven is dat ze erg laat uitgaan en veel buiten staan. De Bairo Alto heeft rond 2 uur 's nachts eerlijk gezegd de sfeer van Koninginnedag in Amsterdam, qua drukte en qua gelal. Om de vijf meter word je hash en coke aangeboden, jongens hebben flesjes bier of grote flessen wijn in de hand en veel dames staan erbij alsof ze een uur of drie voor de spiegel hebben gestaan. De Bairo Alto zelf is officieel autovrij, zeker 's nachts, maar de aanvoerwegen zijn om twee uur een factor tien drukker dan overdag.

Er valt nog veel meer op aan Lissabon (en Porto). Ze zijn gek op honden en overal ruik en zie je hondepoep. Het modaal inkomen van de Portugees is vergelijkbaar met de onze, maar het mininumloon ligt veel lager, je komt dan ook veel meer zwervers tegen en het ruikt op erg veel plaatsen naar pis. Als je een sigaret rookt, kom je gemiddeld twee mannen tegen die je om een sigaret vragen en als je nee zegt tegen een zonnebrilverkoper krijg je een enorm stuk hash te zien. De dames dragen veel strakkere broeken dan in Nederland en gaan volgens mij ook naar betere kappers. Iedere Portugese jongedame die losjes overkwam en waar we contact mee kregen (barvrouwen uitgezonderd), was een keer in Amsterdam geweest. Extreem grote zonnebrillen zijn helemaal hot. Alle buitenlandse televisieprogramma's zijn ondertiteld, maar Engels spreken de meesten maar matig.

Update
Wipi is rond tien uur vanavond aangekomen in Amsterdam. Zijn reis leek voorspoedig te gaan en hij kon zelfs, met het omkopen van wat treinpersoneel, een eerdere TGV pakken naar Parijs. In Parijs kon hij daardoor echter extra lang wachten, want de op regeltjes gestelde Fransen lieten het niet toe dat hij in een eerdere TGV stapte, ookal waren er plaatsen vrij. Wat gerommel in Brussel leverde extra vertragingen op, maar hij blijft volhouden dat de trein beter dan het vliegtuig is . We zullen het zien: Helaas had ik geen camera bij me tijdens de vlucht, maar als ik Wipi moet geloven maakt hij dat ruimschoots goed met foto's van zijn treinreis. Binnenkort volgt dus een uitgebreide "fotoreportage" van de reis, de foto's die nu binnendruppelen zijn in elk geval veelbelovend!