Er zitten al weer 5 dagen op sinds de laatste update en ik heb zoveel gezien en meegemaakt dat ik dat moeilijk allemaal in deze blog kwijt kan. Ik heb maar weinig tijd en zin gehad om een internetcafé op te zoeken. Lissabon is vooral veel heuvels en bergen, dus je hebt vanuit veel plaatsen prachtige uitzichten. Ik heb nog nooit zo´n kleine stad met zoveel mooie gebouwen en pleinen gezien. Door al die heuvels word je wel gruwelijk moe, en aangezien we zowel `s middags als ´s avonds warm en goed eten, loop je de hele dag met een volle buik. Vandaag dus maar lekker een broodje in een park gegeten, dat had mijn maag even nodig.

Zaterdag Wipi opgehaald van het station en heel rustig wat rondgelopen, hij moest immers bijkomen van de bijna 52 uur durende reis. De volgende dag zijn we naar de wijk Belém (spreek uit bélaim) gelopen, waar de halve marathon van Lissabon op dat moment eindigde. Ze hebben daar het mooiste clostrumkloosterhof van de wereld en we hebben urenlang heerlijk in het zonnetje gezeten bij het fonteintje in het midden ervan. Ik ben dan ook aardig verbrand die dag. ´s Avonds met een Amsterdamse docent Portugese kultuurgeschiedenis afgesproken, die ons typisch Portugees eten heeft laten proeven. Een soort stoofpotje van 3 soorten worst, rundvlees, koolraap, groene kool, wortel en aardappelen. Bloedworst kon ik tot mijn verbazing wel binnenhouden, maar het eten ervan stond me toch tegen, de textuur is korrelig en de smaak wat wee, niet voor mij!

De dag erop tijdens de lunch en het diner afgesproken met een Portugese man die Wipi tijdens zijn trip had ontmoet, Pedro, een medewerker van de BPI bank. Ze hadden gelijk een band, hij heeft ook vliegangst . Pedro nam ons mee naar een visrestaurant waar we drie vissen deelden, erg goed! Dinsdag een rustige dag gehad, een klein wijkje ten noorden van Lissabon opgezocht en daar wat gelezen en rondgestruind. ´s Avonds de reis voor de volgende dag gepland: een tour door de omgeving van Lissabon en de kust aldaar. Dus dat betekende de volgende morgen vroeg opstaan, naar het vliegveld afreizen en een auto huren. 70 euro en alleen ik mocht rijden (anders kostte het nog 30 euro meer). In Portugal zijn de wegen superslecht aangegeven, op de kruisingen staan pas, in hele kleine lettertjes, de richtingen aangegeven, dus voor je het hebt kunnen lezen ben je er al voorbij. Dit leidde al gauw tot irritaties, maar ik geloof dat we het overleefd hebben . Ik ben die dag zuidelijker dan ooit gekomen, en westerlijker dan ooit (om precies te zijn het westelijkste stukje Europees vaste land Cabo da Roca!). Naast Cabo da Roca was vooral Sintra indrukwekkend. Toen het begon te schemeren zijn we het stadje binnen gereden en toen met de auto omhoog gereden naar het in de mist gelegen en van onderaf verlichtte paleis. Vooral de rit omhoog was sprookjesachtig in het donker. De rijksten der rijksten woonden daar vroeger, dus je rijdt langs door muren omlijste, supersmalle haarspeldbochten omhoog en af en toe doemt er het prachtige uitzicht over het stadje Sintra op.

Vandaag had ik alles wat ik wilde zien wel gezien, dus ik heb wat door de stad gestruind. Eerst wat op een terasje gezeten in een drukke winkelstraat, naast twee mooie dames die, in tegenstelling tot de gemiddelde straatmuzikant, erg goed konden spelen op hun viool. Toen omhoog gelopen via de basiliek naar de tuin bij de basiliek en de botanische tuin verderop. Toen met de touristische minitram naar Belém, en daar een boekje gelezen met uitzicht op de Taag. Die avond Pedro wederom ontmoet, met de taxi naar de grote brug gereden die lijkt op de hangbrug bij San Francisco, om daar wat te eten. De taxi's zijn hier een stuk goedkoper!! Na het eten een vrijkaartje gekregen voor een supersjieke club, waar je kunt loungen in bedstedes. Helaas moesten we vroeg weer weg, want morgen gaan we naar Porto met de trein.

Wat betreft drank, vrouwen en eten. Vrouwen zijn hier nog steeds een stuk mooier dan de Nederlandsche dames, maar zijn ook veel minder bereikbaar zeggen zelfs de locals. Vandaag dat nog even besproken met Pedro. Ze hebben hier vrijwel allemaal donker haar en donkere ogen, een fraai koppie en supermooie billen en benen, vast vanwege al dat gehuppel tegen de bergen op. Voor de liefhebbers van grote borsten is hier minder te halen ben ik bang. Het schijnt extreem moeilijk te zijn om met de dames in contact te komen. Ze gunnen je inderdaad geen enkele blik waardig en een glimlach kan er maar zelden vanaf. Als je wel wat terugkrijgt, zijn dat eigenlijk altijd buitenlandse meiden. Door de megagrote zonnebrillen kun je trouwens ook erg moeilijk oogcontact krijgen (kom maar op met je "smoesjes!" ).

Eten! Nou, als je wegblijft van de bloedworst en van de restaurantjes met een bediende met een drankprobleem kun je hier fantastisch eten. De vissen zijn hier zo vers, dat ik in de vitrine van één van de restaurants waar we aten, de vissen nog zag ademen op het ijs . Vis is dus de beste keus hier, al kun je bij de betere houtskoolrestaurants ook perfecte biefstuk krijgen (met een eitje erop). Bij elk restaurant krijg je meteen een bak brood voor je neus en een stel hapjes (vaak stokvisballetjes, olijven en kaas), als je ervan gebruik maakt, moet je ervoor betalen. Het eten is een stuk goedkoper dan in Amsterdam, maar we eten zo vaak en zo veel gangen, dat we toch een stuk duurder uitkomen.

Drank: Als je wijn bestelt, krijg je een karaf of fles. Zelfs als je alleen bent wordt blijkbaar van je verwacht dat je een fles wijn leegmaakt. De huiswijn is hier al heel behoorlijk, al zijn we ook naar een speciaal wijncafé geweest waar we de wat betere wijnen hebben mogen proeven. Ook zijn we naar het "portlandhuis" van Lissabon geweest. Ik heb geloof ik een late bottled vintage uit '92, '97 en een Colheita uit een ander jaar op. Portugezen drinken alleen wijn bij het eten, bier bij het uitgaan. Verder geen spannende dingen gebeurd met drank ben ik bang, ik ben aardig door de wol geverft.

Hoi, hier een updateje uit een internet café. Ik was al weer bijna mijn ticket kwijt, laten vallen voor de metaaldetector . Vliegen is gaaf, vooral als je vlak boven de grond een flinke bocht maakt. Helaas was het flink bewolkt, dus al zat ik aan het raam, veel gezien heb ik niet. Gelukkig zijn wolkenvelden van bovenaf ook betoverend mooi! Halverwege moesten even de riemen opnieuw om, de vleugels trilden, het vliegtuig viel telkens een stuk, brrr, toch wel eng . Eenmaal aangekomen kwam ik erachter dat mijn telefoon in Portugal geen goed netwerk kan vinden. "Alleen noodoproepen" . Dus, als ik dan eindelijk met de vrouw van mijn dromen lig te vozen, kan ik niet eens Edith via de sms ervan verwittigen. En wat voor vrouwen! Maar daarover later meer.

Vandaag dus in mijn eentje in Lissabon. Dus maar een beetje de stad verkend. Eerst Baixa verkend, meer het "Kalverstraat" gedeelte van Lissabon. Veel mooie gebouwen, fontijntjes, bogen, promenades. Blijkbaar allemaal neoclassistisch, het zal wel . Zoals het hoort zag ik eruit als een toerist, dus kreeg ik, net als mijn eerste keer in Amsterdam, meteen coke en hash aangeboden. Wie denken ze wel dat ze zijn? Ik ben Nederlands. Hollanders hoeven daar niet stiekem over te doen . Ze zijn dol op pleinen in Lissabon, voor elk wissewasje (een oorlog gewonnen, een dictator afgezet, dat soort kleine dingen ) bouwen ze wel een standbeeld of pilaar, met daaromheen een groot plein. Goed nieuws voor Bas, dat betekent immers terasjes. Biertje gedaan op een terasje en de toeristengids opnieuw uitgeplozen. Vervolgens, via allerlei omwegen om zoveel mogelijk "bezienswaardigheden" uit de gids te zien, weer terug naar het hotel om te douchen. Lissabon is erg heuvelachtig, en mijn hotel ligt weer bovenop 1 van de hogere. Bairo Alto, de "bovenstad", maar vanaf mijn hotel gaat het alleen maar naar beneden . Rond de 20 graden, 100% luchtvochtigheid, bezweet!

Loop je dan in het donker door de enge steegjes van Bairo Alto op zoek naar een restaurant, zijn alle restaurants leeg. Dan maar weer bier. Ik denk dat ik mijn "Leidseplein" voor Lissabon al gevonden heb, vanaf daar vind ik het wel (Baixa Chiado, met een teras in de buurt!). Uiteindelijk om 9 uur gegeten in een restaurant met trillende ober. Beetje raar als je alleen bent, je krijgt veel meer , je moet ineens al dat brood en al die olijven alleen opeten (rare olijven, met korianderzaad ofzo, ze smaakten naar chilipoeder, niet goed!) Verder broodsoep (wist ik veel, het klonk zo mooi: sopa alentejana ) met extreem veel olijfolie en koriander. Als hoofdgerecht inktvis met rijst (jummie! ). Wijn erbij meneer? Doen ze een hele kan (en dat voor 2.50!). Bas laat zich niet kennen, dus mocht deze blog de schijn wekken dat hij onder invloed is geschreven, dan had je het goed geraden .

Owja, ik zou nog terugkomen op het onderdeel vrouwen. WOOOOW !! Evert vindt hier niet veel van zijn gading, maar ik des te meer. Brunettes, bruine ogen, mooi gekleed, lieve kopjes, en dat beetje extra! Ik ga hier wonen denk ik , wat een schoonheden, zelfs de negerinnen zijn hier mooi! Verdorie, ben ik eindelijk in contact met een meid, is ze niet leuk . Zwaar onder de indruk vaneeeh, alle indrukken, verlaat ik u weer (maar niet voordat ik nog een biertje heb besteld bij die brunette hier achter de bar, met haar interessante push-up uitstraling.

Eindelijk vakantie! Vrijdag 24 maart om 12:20 vertrekt mijn vliegtuig vanaf Schiphol om om 14:10 lokale tijd aan te komen in Lissabon! Ik blijf d(m)aar 8 dagen, en vlieg dus weer terug op 1 april. Willem Pieter (AKA Wipi), mijn reisgenoot, vertrekt al om 9:00 uur op donderdagochtend vanaf Delft met de trein, om mij op te kunnen halen vanaf Aeroporto da Portella een uurtje of 30 later . Van te voren was het nog even stressen. De maandag nadat ik aankom moet ik gelijk naar een conferentie, alwaar ik een poster moet presenteren en die moest vanavond natuurlijk nog af. Donderdag nog even werkcollege geven, de laatste wasjes naar de wasserette brengen en alles inpakken, woei !

Het is geloof ik nog niet al te best weer, maar de temperatuur ligt wel een stuk hoger dan hier, 15 tot 20 graden vrijdag! Dus, zomerjas mee, blousjes (overhemden ) met korte mouwen, en T-shirts! We verblijven in het erg centraal gelegen Pensão Londres, net buiten een druk uitgaanscentrum, dus we zitten op een prima locatie om alle leuke hoekjes te verkennen!

Voor mij is het de eerste keer dat ik ga vliegen, de eerste keer dat ik een tijdszone opschuif, de eerste keer dat ik zuidelijker dan Zwitserland ben, de eerste keer dat ik met z'n tweeën op vakantie ga en de eerste keer dat ik de "reis" alleen moet afleggen. Erg spannend dus! Ik hoop maar dat ik kan slapen .

Update (24-03)
Alles gepakt en gezakt en zelfs, omdat ik tijd over had, alles gestreken . Willem Pieter zit vast in Frankrijk vanwege een staking en moest overnachten in een TGV te Bordeaux. Hij kan pas met de volgende nachttrein naar Lissabon, dus hij komt op zijn minst een dagje later. Momenteel zit hij in een bus naar Irun vanaf Dax (ligt aan de voet van de Pyreneën), omdat er nog steeds geen treinen rijden .

Als ik niet van koken zou houden, zou je denken dat ik een seriemoordenaar ben, er hangen immers 5 keukenmessen van 20 tot 25 centimeter aan mijn muur, plus de tooltjes om ze lekker scherp te houden. Maar nu ben ik nóg een gelukkiger mensch. Ik ben sinds gisteren, dankzij mijn vrienden en collega's, in het bezit van een aantal nieuwe wapens!

Eerst stel ik mijn slachtoffers op hun gemak met mijn anti-nervositeitsthee, dan versuf ik ze met een flesje bourgogne en een pot slaapkruidenthee, en als dat niet genoeg is lees ik voor uit Nietzsche, Goethe of Houellebecq . Eenmaal rustig ontdoe ik ze van hun schil met mijn nieuwe citroenzester en vermals ze en sla ze plat met mijn prachtige vleeschhamer, die aan één kant een metalen piramideprofiel (met vierkant grondvlak, heel belangrijk!) heeft voor het zware werk. De grote stukken kunnen de oven in doorboord met mijn nieuwe oventhermometer, de wat mindere stukjes gaan in de hakmolen. Van de echt malse stukjes kan ik mooie plakjes snijden met mijn eiersnijder, die dan kunnen schitteren in mijn nieuwe tapasrecepten. Achteraf grijns ik van voldoening en was ik mijn handen in de onschuld die uit mijn nieuwe zeeppompje vloeit.

In al haar wijsheid heeft sinterklaas extra goed haar best gedaan om de cadeautjes Basproof™ te houden. Dat wil zeggen dat ze niet snel stuk gaan als ik ze laat vallen, en dat ik me er niet mee kan bezeren. Helaas vindt Baschie altijd wel een manier om zich te bezeren. Om me tegen mezelf te beschermen had ik de oventhermometer in mijn lade verstopt. Tijdens het afwassen was de punt omhoog gaan staan, en toen ik een greep deed uit de bestekbak, greep ik recht in de oventhermometer en had ik een mooi (klein) gaatje in mijn handpalm . Baschie is niet Basproof !

Vergeelde vitrage, koperen potten en ouderwetsche handwerktuigen aan het plafond. Rode kleedjes op de tafels en André Hazes of Jantje Smit op de achtergrond. Oude vrouw zonder tanden, dikke man met rood hoofd en een anorexia meisje met patservriend aan de bar. Vandaag met Nils toevallig in café Linnaeus beland na het zwemmen. Zo'n ouderwets café heeft best zijn charmes .