Toen ik over de pong-BH blogde vertelden mijn bronnen er niet bij dat de elektronische bustehouder het resultaat van een heus promotieonderzoek was. Mijn verbazing was dan ook erg groot toen ik een presentatie van de geachte promovenda online vond en kon jullie het filmpje natuurlijk niet onthouden .

Beste Albert Heijn,

Toen u een tijdje geleden beweerde dat u de houdbaarheidsdatum van uw melkpak had verbeterd, was ik al niet zo overtuigd. De datum werd immers nog steeds met een sterk verouderde techniek op de flap van het pak gedrukt en de schrijfwijze was in het geheel niet veranderd. Vermoedelijk was u zelf ook niet geheel onder de indruk van de verbetering en heeft u, toen het tijd werd voor een nieuw melkpakontwerp, ervoor gekozen om dan in ieder geval de houdbaarheidsdatum te verlengen. U besloot bijvoorbeeld de dag in de week voluit te schrijven, ditzelfde te doen met de maand en, als er nog plek op de rand zou zijn, ook het jaartal te printen. Echter zoals dat vaak gaat bij revolutionaire ideeën, sneuvelde dit ambitieuze plan vlak voordat het uitgevoerd kon worden en zitten wij nog immer opgescheept met deze veel te korte, 7 (of 8 als u de spatie meetelt) tekens tellende en zwaar verouderde rotdatum.

Middels deze open brief wil ik u dan ook vragen om eindelijk de beloofde verlengingen en verbeteringen aan de houdbaarheidsdatum door te voeren. Ik zou al blij zijn met een ander lettertype, een hipper kleurtje, of een drie-letterige maandafkorting, maar doe in godsnaam iets!

Met vriendelijke groet,
baschie

Ik zou eigenlijk een extra wetenschapsonderwerp fallusofie op mijn blog in moeten voeren, maar voorlopig moeten de penisverhalen het maar even met het kopje biologie doen. Piemels zijn reuze interessant vanuit een evolutionair biologisch standpunt, zoals je misschien al begrepen hebt uit mijn eendenpikkenblog, of deze verzamelblog. Zo toonde mijn evolutiebiologieleraar op de voormalige KUN, de Duitse dr. Hackstein, ons ooit eens een reeks apentampeloeri, variërend in textuur van ruw tot glad, waarbij een ruwere roede duidde op een minder monogame apensoort. Hij verklaarde de opkomst van het ribbelcondoom dan ook als een sociale evolutie naar een minder monogame samenleving.

Terwijl bij apen het lid vermoedelijk ruwer is om het zaad van voorgangers uit de tegenspeelster te poetsen, is dit niet de reden waarom de bonenkever Callosobruchus Analis een steeds stekeligere snikkel ontwikkelt. Het NRC meldt dat deze verruwing juist plaatsvindt om langer te kunnen paren en daarmee niet alleen meer zaad af te leveren, maar in die tijd ook te voorkomen dat een ander mannetje erbij kan. Helaas is al dat stekelgeweld niet goed voor het vrouwtje, al doet de andere sexe nog zo haar best om zich aan te passen.

Met dank aan jeran voor de tip!

Iemand die een lach veinst zou je er eigenlijk zo uit moeten pikken. Een echte lach heb je namelijk niet onder controle en wordt door heel andere hersencentra gestuurd dan een neplach; hierdoor gebruik je ook andere spieren tijdens het neplachen. De meeste mensen zijn echter heel slecht in het herkennen van een geveinsde lach, wellicht omdat het meestal maar beter is om niet te weten wat de ander over je denkt.

Wil je zelf testen hoe goed je bent in het spotten van een neppert, ga dan naar deze site. Vergeet niet om op de playknop te drukken en de gehele lach te bekijken (zoals ik de eerste keer deed). Ik had trouwens 15 van de 20 lachen correct en ben erg benieuwd hoe goed jullie het doen .

Huisman lijkt misschien een weinig spannende naam, maar toch heeft vrijwel iedereen die hem voor het eerst hoort er toch iets over te vragen of te zeggen. Bij gegevensoverdracht wordt altijd de i- of de y-vraag gesteld, men veronderstelt automatisch dat ik goed in de keuken ben (en terecht), en vraagt hoe het met Henny is. Nu zou je van iemand, die in z'n kindertijd de oren van iedereens kop af vroeg, kunnen verwachten dat hij veelvuldig nagedacht heeft over de oorsprong van zo'n achternaam en dat is ook zo. Het is bijvoorbeeld al vaker in me opgekomen dat het vast een oude naam is, aangezien er ook een "Huysman" bestaat, en aangezien emancipatie pas iets van de laatste jaren is, het mannelijk equivalent van de huisvrouw wel heel onwaarschijnlijk is.

Maar een huisjesmelker!? Dat was nou nog nooit in me opgekomen. Totdat ik deze gevelsteen zag tijdens een stadswandeling door het oudste gedeelte van Amsterdam (Als ik me niet vergis op de Kloveniersburgwal, kruising met de Spinhuissteeg). “Meneer is sjiek gekleed en staat trots met een stok in z'n hand naar z'n huis te kijken. Meneer is een ordinaire huisjesmelker”, riep Edith door mij geparafraseerd. Verhip, ze heeft gelijk! Om de één of andere reden heb ik nooit grote rijkdom met m'n achternaam verbonden, om maar te zwijgen over iemand die in het algemeen veracht en vermeden wordt. Hoe zoiets doms als een gevelsteen zoiets wezenlijk als je kijk op je achternaam kan veranderen is wonderlijk, maar eigenlijk blijf ik toch liever gewoon de afstammeling van een poetsende en kokende meneer.