De in 2001 door Who Weekly tot 1 van de 25 mooiste mensen van Australie gekozen Dr. Clio Cresswell was recentelijk in het Australische nieuws omdat ze aldaar komende maand een serie lezingen gaat houden over wat wiskunde ons kan leren over sex. Volgens mij is het niet echt nieuws, aangezien haar bevindingen al een paar jaar te vinden zijn in haar boek Mathematics and Sex, maar ja, als baschie kopjes als the calculus of coitus, Disagree and stay married en The love equation: sex times thirteen leest, dan moet hij toegeven dat hij een blogje moeilijk kan onderdrukken.

Samengevat schijnt ze te gaan presenteren dat getrouwde stelletjes het langer uithouden als ze minder compromissen sluiten; je eerst met 12 mensen naar bed moet zodat je circa 75% kans hebt dat de volgende bedpartner die beter is dan de beste van de eerste 12, een blijvertje is; en als cliff hanger "is er een wiskundige vergelijking voor het perfecte orgasme".

In mijn uiteraard puur door wetenschappelijke motivaties gedreven zoektocht naar dr. Clio, kwam ik echter ook een 5 lessen durend college tegen. Hierin kun je leren wat dynamical systems, search algorithms and probability, genetic algorithms and scaling, the "marriage problem" and distance measures en Self-organization and Stochastic calculus te maken hebben met het vleselijke liefdesspel. Dit lijkt me een perfecte kandidaat voor ons HIMS seminar, Peter is al gemaild!

Update
Ik geloof dat Peter deze spreker toch wat te sexy vond voor het Hims, jammer!

Of toch niet? Meestal worden vrouwen met vogels vergeleken, maar nu is het de beurt aan de mannen! Als ik Science Now! moet geloven hoef ik me nergens zorgen over te maken: Als alle mooie mannen op zijn, komen ze vanzelf bij mij terecht; en aangezien, als het zover is, alle oude vrouwen alle mooie mannen al ingepikt hebben, krijg ik de jonge deernes in mijn schoot geworpen! Tenminste, zo werkt het bij vinkjes en we weten allemaal dat Darwins vinkjes de wetenschap een stuk verder heeft gebracht, dus wie weet brengen de vinkjes mij ook wel verder!

Volgens het artikel heeft het altijd maar gaan voor de mooiste man zo zijn nadelen voor de genenpoel. Zoals het gaat in de wereld, kiest de vrouw de man, immers de man wil altíjd wel en de vrouw moet aan haar gezinnetje denken. Mannelijke vogeltjes weten dat maar al te goed en hun veren hebben daarom de mooist mogelijke kleurtjes om de vrouwtjes over te halen vooral toch voor hen te kiezen. Maar als de vrouwtjes alleen maar op schoonheid af zouden gaan, zou je naar verloop van tijd last krijgen van wat in de wandelgangen het Ijsland- of Björksyndroom wordt genoemd. Gelukkig gaan daarom, in de vinkenwereld, de vrouwtjes ook af en toe voor de saaie, bruine, mannelijke exemplaren, wat de populatie, genetisch gezien, gezond houdt. Waarom vrouwelijke vinkjes gaan voor de saaie huisvink was altijd een groot raadsel, maar er ligt nu een verklaring op tafel die het mysterie op zou lossen.

Evolutionaire biologen van de universiteit van Arizona hebben tien jaar lang een geïsoleerde populatie van vinkjes bestudeerd. Het blijkt dat puberende, jonge dames zich het liefst ver van het ouderlijk huis vestigen, maar vaak te laat aankomen op hun bestemming om nog vrije, mooie mannetjes aan te treffen; die zijn dan allemaal al lang in de ban van oudere, meer ervaren dames. De jonge dames zullen het dus met het overgebleven schuim moeten doen, en goddank voor de lelijke, saaie mannetjes (en voor de genenpoel) dóen ze dat nog ook! Helaas voor het menselijke equivalent van de bruine mannetjesvink, "broeden" menselijke vrouwen het hele jaar door en duurt de vrouwelijke pubertijd een stuk langer dan één seizoen, dus ik ben bang dat ik nog even twee blogjes naar beneden moet scrollen en verder moet gaan met dromen .

Tijdens een spel waarin veel onderhandeld moet worden spelen mannen met veel testosteron harder dan mannen die minder met het hormoon bedeeld zijn, ookal is deze tactiek zeker niet de slimste in dit spel, maar wordt het ingegeven door trots en een overmatig rechtvaardigheidsgevoel. Opvallend is dat diezelfde hoog-testosterone mannen veel softer gaan spelen na het bekijken van vrouwelijke modellen in mooie lingerie, een effect dat niet optreed bij de minder mannelijke mannen. Dit blijkt uit een onderzoek uitgevoerd door de Universiteit van Leuven.

De wetenschappers waren niet zozeer geïnteresseerd in het testosterongehalte op het moment van het spelletje, als wel in de hoeveelheid toen de heren nog gemoedelijk in de baarmoeder lagen. Dit is blijkbaar te meten door te kijken naar het verschil in lengte tussen de wijs- en ringvinger. Een relatief lange ringvinger is een teken dat een man veel testosteron heeft. De mannen met extreem lange ringvingers waren zelfs al uit het veld geslagen toen ze met een bh mochten spelen (vermoedelijk zat er geen vrouw onder).

Deze uitkomst verklaart waarom mooie vrouwen met weinig kleding aan zoveel voorkomen in reclames en waarom het de verkoop zo stimuleert. De laatste zin van het Nature News artikel is erg treffend:
The sight of a potential mate might therefore actually make men more sensible, Van den Bergh says. "Since a few coins is better than no coins at all, men thus become more economically rational after exposure to lingerie or sexy women," he says.

Dus, allemaal uw lingerie tonen dames, daar worden wij mannen veel verstandiger van!

En weer een blogje over mannen versus vrouwen. Deze lag al een tijdje op de kast, maar past mooi na de vorige. De amygdala (grieks voor amandel) - een amandelvormig kerntje diep in de hersenen, betrokken bij het afhandelen en opslaan van emoties zoals angst - werkt bij mannen anders dan bij vrouwen, meldt Science Now. Bij (rechtshandige) mannen werkt vooral de rechterkern, terwijl bij (rechtshandige) vrouwen de linkerkern meer actief is. Meer interessant zijn de hersenstructuren die gelijktijdig met de amygdala actief zijn. Bij vrouwen is dat de hypothalamus, betrokken bij het reageren op stress en het bijsturen van gevoelens, terwijl bij mannen de motor en visuele gedeeltes van de hersenen gelijktijdig actief zijn.

Zou dit betekenen dat vrouwen emoties proberen te verwerken en mannen er iets aan proberen te doen? . Ik vraag me af welke van de twee kernen bij mij het meest actief is !

Tijdens het eerste contact tussen een man en een vrouw weet de vrouw veel sneller dan de man of de gesprekspartner een potentiële liefdespartner is. Dat is de eerste uitkomst van een speed-datingexperiment tijdens het Edinburgh International Science Festival onder honderd participanten.

Terwijl maar 22 procent van de mannen al binnen dertig seconden een besluit had genomen over hun tegenspeler, was dat bij de vrouwen maar liefst 45 procent. Of dit is omdat mannen moeilijker beslissingen kunnen nemen, of langer over hun besluit nadenken is niet duidelijk. Deze uitkomst is erg verrassend, aangezien volgens de biologen vrouwen toch vooral voor de lange termijn gaan, in tegenstelling tot de mannen. De vrouwen basseerden dan wel weer hun besluit naar eigen zeggen meer op de "klik" dan op fysieke aantrekking, maar misschien is dat wel gewoon een sociaal wenselijk antwoord (over de mannen wordt niets gezegd, maar dat laat zich raden). Vrouwen waren trouwens ook twee keer zo kritisch over hun partner dan mannen: gemiddeld wilden vrouwen maar twee keer een vervolggesprek, terwijl mannen dat wel vier keer wilden.

Openingszinnen zijn dus erg belangrijk. De best gewaardeerde openingszin voor de man was "Als je in Stars in Your Eyes zou spelen, wie zou je dan willen zijn", de beste vrouwelijke openingszin was "Wat is je favoriete pizzatopping" (zou bij mij ook goed werken idd ). De truuk schijnt te zijn om een grappige vraag te stellen waar je geen ja of nee op kunt antwoorden, maar waar je dieper op in moet gaan en die een gesprek over lichte dingen in gang kan zetten.

De slechtste openingszin zou een waarschuwing voor ons allen moeten zijn:
"Ik heb een PhD in computing"

Update
Iets meer info op Timesonline.