De deur openhouden vind ik nog wel te doen, en ooit wil ik nog eens, uiteraard om indruk te maken, mijn regenjas over een plas draperen en het object van mijn affectie aan de hand genomen eroverheen laten schrijden. Zelf in die plas gaan liggen gaat me echter toch wat te ver.
Mieren gaat blijkbaar niets te ver. Ze bouwen niet alleen bruggen en vlotten van hun eigen lichamen, ze vullen ook nog eens de gaatjes in de weg, blijkt uit recent onderzoek. En ze doen dat niet willekeurig, nee, ze pakken alleen de gaatjes waar ze precies in passen en gaan pas weg als er een tijd lang niemand meer op ze heeft gestaan. Dat is nog eens hoffelijkheid! En ik wed dat die mieren het niet eens doen om die avond niet alleen te slapen, zoals die verdomde Amerikanen .
De heren biologen waren zo gebiologeerd door het groots tussen de flippers, dat ze de vrouwtjeseend helemaal vergaten. En wat blijkt? Hoe groter en vreemder de piemel van de mannetjeseend, hoe complexer het oviduct (het vaginaequivalent in vogels) van het vrouwtje. Zo draait de vrouw van binnen soms ook als een kurkentrekker, en lijken enkele eendendames van binnen zelfs een beetje op een doolhof, met veel zijingangen die doodlopen. Draait het mannetje rechtsom, draait het vrouwtje fijn linksom en natuurlijk vice versa. Het vrouwtje heeft zichzelf dus effectief een soort verkrachtingsbevruchtingsbeveiliging ontworpen, waardoor alleen de mannen die er echt de tijd voor nemen (en van het vrouwtje de tijd krijgen, want de vrouwtjeseenden zijn eigenlijk wel monogaam), een fatsoenlijke kans krijgen om vader te worden.
Een mooi voorbeeld van hoe een vrouw de wetenschap kan helpen door buiten de doos te denken .
Fout! Ik zie overal hele mooie vrouwen lopen met hele domme, lelijke mannen. Als ík daar nu had gelopen, dan had meneer Curry's droom nog best eens waar kunnen zijn. Maar helaas . (Met dank aan Menno voor de tip!)
Hier trouwens een redelijk duidelijke aanval op het artikel.