Mij wordt weleens verweten dat ik onderzoekjes hier publiceer, en IRL reciteer, met de stellige overtuiging dat ze waar zijn, ook al is het onderzoek dubieus en komen de resultaten mij goed uit. Dit geldt natuurlijk voornamelijk voor de vrouw en man blogjes en mijn stelligheid schijnt te groeien met de mate waarin vrouwen als vreemde wezens neergezet worden in het door mij aangehaalde. Zoals Plasterk zei in z'n laatste column, “Het genre van een column [lees blog , red.] vraagt helderheid, en een conclusie die staat, waar je het ook mee oneens zou kunnen zijn, want anders is het geen echte opinie.” Ter verdediging kan ik aanhalen dat je soms gewoon zo'n fantastisch artikel tegenkomt dat wishful thinking de overhand van rede krijgt en dan kun je niet anders dan de door jou gewenste waarheid verkondigen!

Een slechte, typische baschie.nl-introductie zou niet een baschie.nl-introductie zijn zonder nu met een onderzoekje te komen waarin het voorgaand beweerde wordt bevestigd. En u heeft gelijk, de Keniaanse Dr. Charles Nzioka van het ministerie van de “Health's Disease Outbreak Department” komt met het beste pro-global warming argument dat ik tot nu toe gehoord heb! Global warming leidt tot meer seks! Immers dames gaan minder vaak een BH en zelfs minder vaak een onderbroek dragen, en de blootstelling aan al deze los in de wei lopende schoonheid doet een mans bloed sneller stromen. Het zelfde schijnt zelfs vice versa te werken voor de heren en hun onderkleding, en ook daar schijnen dames het, bovenop de global warming, nog heter van te krijgen. Global warming gaat dus leiden tot een sixties rivival, en wij mannen hoeven daar niet eens onze bakkebaarden voor te laten staan! Eigenlijk heeft meneer Nzioka een antwoord voor alles, want ook de extreme koude die sommige gebieden paradoxaal genoeg te verwerken krijgen vanwege global warming, stimuleert de sex drive. Waarom een dame je dikke wollen trui aanbieden als er veel betere alternatieven zijn om haar warm te krijgen? Laat de zomer maar komen!

Als het om onderzoekjes over sexualiteit en vrouwen gaat, ben ik toch vooral een voorstander van de "hands on" benadering. Als je wilt weten wat mannen en vrouwen zo geïnteresseerd in elkaar maakt, kun je ze het maar beter gewoon vragen of op zijn minst een experiment verzinnen waarin de experimentatoren en de proefkonijnen ook nog wat lol beleven. Zijn sexy geklede vrouwen vaker uit op sex? Vraag het ze, en laat onafhankelijke mannen hun foto's op promiscuïteit beoordelen. Zijn mannelijke mannen onder de indruk van lingerie? Laat ze foto's bekijken (of nog beter, blinddoek voor en voelen maar, gemiste kans!) en volg hun spelgedrag. Succes gegarandeerd, als je met succes het zoveel mogelijk worden vermeld in wetenschapscolumns op papier en het internet bedoelt (waaraan ik terecht meewerk overigens!).

Maar niet alleen "hands on" mensen bezoeken mijn blog, ook de meer literair georiënteerde intellectueel weet hem te vinden. Je kent ze wel, de types die warmer worden van letters op papier, dan van tetters op datzelfde medium. De figuren die harder afknappen van een spelvoudt dan van iemand die zijn sokken aanhoudt. Zonderlingen die liever lezen dan kezen . Om ook deze zeer gewaardeerde bezoekers te gerieven, nu eens een keer een heus literatuuronderzoek naar de perceptie van vrouwelijke vormen in zestiende tot achttiende eeuwse Britse, als ook antieke Indiase en Chinese literatuur. Ik zal de uitkomsten van het onderzoek verder niet samenvatten, want dat heeft deze meneer al voor u gedaan, inclusief citaat van ShakespeareShenstone aan het eind en u houdt immers van lezen.

In welke houding je in slaap valt zegt volgens Professor Idzikowski van het Edinburgh Sleep Center veel over het type mens dat je bent. Mensen die bijvoorbeeld op hun buik slapen zijn sociale types, maar kunnen ook slecht tegen kritiek. Diegenen die op de rug liggen met hun handen naast hun zij, in de zogenoemde soldatenhouding, zijn stil, gereserveerd en streng voor zichzelf. Ikzelf neem graag de verlangende houding aan, op mijn zij met mijn armpjes naar voren (waarvan één onder mijn hoofd), waarmee ik open, wantrouwend en cynisch ben. Professor Idzikowski weet daarnaast ook te melden dat ik langzaam tot een besluit kom, maar als ik die eenmaal genomen heb, hier maar heel moeilijk vanaf te brengen ben.

Nu klinkt dit allemaal niet erg verheffend en zou je dit soort onzin eerder verwachten naast de horoscoop in de Viva, maar de jongens van de BBC lijken erin te geloven, dus moet het wel waar zijn .

De babbelbox ziet in deze onzin een mooie gelegenheid om weer eens uw persoonlijkheid te peilen en vraagt: “Hoe valt u vannacht in slaap?”

Ik heb maanden van m'n studie "verklooid" met het maken van m'n 3D engine. Jammer eigenlijk dat ik er maar weinig meer mee doe! Maar als je al de hele dag programmerend achter de computer hangt voor je werk, heb je weinig zin om 's avonds verder te programmeren aan wat minder serieuse projectjes.

De medische visualisatiepraatjes te Veldhoven van o.a. Philips en van de TU in Eindhoven gaven me al jeuk in de vingers om weer eens met visualisatie te spelen, Ron Fedkiw uit Stanford doet er nog even een schepje bovenop! Wat hij kan laten zien met de computer is ongelooflijk. Platen die breken of buigen doordat er een kogel ingeschoten wordt, modellen die breken na het vallen, mengsels van vloeistoffen, varende bootjes, brandend papier, gezichtsspieren die vertrekken tijdens het praten, rook, vervorming, hoe kleding valt, briljant!!! Als je een liefhebber van simulaties bent, móét je dit zien.

In het geval dat het zoeken naar de "beste partner" moeilijk is, gaan sommige vrouwelijke dieren (zoals guppies, zebra vinkjes en kwartels) af op het advies van de reeds gepaarde vrouwtjes in hun omgeving en zoeken een partner die veel lijkt op diegene waarmee ze andere vrouwtjes al hebben zien paren. Op deze manier ligt de beste partner dus niet intrinsiek vast, maar is sociaal ingegeven. Sinds kort is "bekend" (samenvatting) dat deze vorm van sociale seksuele selectie ook aanwezig is bij de mens.

Zowel vrouwen als mannen werden "en face" foto's van twee mannen naast elkaar aangeboden, die door veertig proefpersonen als "even aantrekkelijk" beoordeeld waren. Tussen de twee heren werd een "en profiel" foto van een dame gezet die naar één der heren wees, met ofwel een vrolijk, ofwel een neutraal gezicht. Vrouwen waren positiever over de mannen waar naar gelachen werd, negatiever over de mannen waar naar gefronst werd, wat wellicht verklaard waarom zoveel tienermeisjes achter dezelfde boy-bands aanlopen. Bij mannen was het precies andersom, wat verklaard waarom ik altijd zeur dat "ze toch wel iets beters kan krijgen, mij bijvoorbeeld". Grappig is trouwens ook dat onderzocht is of de urban myth waar is dat mannen met een trouwring aantrekkelijker zijn. Gelukkig: Myth busted!

Update
Ik kwam trouwens ook een ander interessant artikel tegen over humor en partnerkeus. Volgens deze paper zoeken vrouwen over het algemeen een man met gevoel voor humor en zoeken mannen een vrouw die lacht om hun humor, maar zelf niet al te veel grappen maakt (hoger opgeleide, meer van zichzelf zekere mannen kunnen vrouwelijke humor al wat beter lijden).