Tussen 1979 en 1986 is er in het Verenigd Koninkrijk een groot onderzoek naar borstkanker geweest. Diane Scutt van de Universiteit van Liverpool heeft 252 onderzochte vrouwen die ná hun mammogram en vóór 2002 borstkanker kregen geselecteerd en daarnaast 252 vrouwen die gezond bleven. Van beide groepen heeft ze het volume van beide borsten berekend aan de hand van het mammogram en het lijkt erop dat meer vrouwen met een grote asymmetrie tussen beide borsten kanker kregen dan de symmetrische vrouwen. Bij een verschil van 100 milliliter had een vrouw 50% meer kans om borstkanker te ontwikkelen. Bij een kleine asymmetrie hoef je niet direct in paniek te raken, gemiddeld is het verschil tussen de borsten 50 tot 60 milliliter voor een borst van (blijkbaar het veel voorkomende) 500 milliliter.

Niet de chocolade, maar de liefde bepaalt het gewicht van een vrouw tijdens haar relatieleven. In een, door de Weight Watchers opgezet, onderzoek onder 3000 getrouwde vrouwen bleek dat er een duidelijk verband zit tussen het stadium van de relatie en het gewicht van een vrouw.

• In het eerste stadium, "the honeymoon period", is de vrouw verliefd, zeker van haar relatie maar nog niet getrouwd. Tijdens deze periode verliest de gemiddelde vrouw 3.9kg om indruk te maken op haar vriendje.
• In de "comfy zone" is een vrouw wel erg zeker van haar man, 5kg komt erbij.
• Dan volgt de "grote dag", de man heeft de vrouw ten huwelijk gevraagd en ze wil er wel goed uitzien in die jurk. Ze verliest gemiddeld 4.1kg, maar 1 op 20 verliest zelfs 12 kg voor deze dag
• Dan de onvermijdelijke (?) "baby boom". 7.2 kg komt erbij, maar we blijven van haar houden
• Dan vindt ze zichzelf opnieuw uit in de "reinvention", de kinderen zijn ouder en de vrouwen sprinten naar het fitnesscentrum, waarbij de meeste weer al het gewicht van de babyboom eraf trainen.

Wat er daarna gebeurt zeggen ze er niet bij. Beetje zinloos onderzoek, compleet gebrek aan statistiek, maar het is wel grappig dat de jojo bij de meeste vrouwen ongeveer hetzelfde werkt (maar de babyboom is wel heel obvious)

19.000 oudere vrouwen op een dieet houden? Dat gaat vast niet lukken. En inderdaad . Vandaag is het resultaat van het grootste en duurste dieetonderzoek ooit gepubliceerd in The Journal of the American Medical Association (hier de Science samenvatting). Dit onderzoek moest voor eens en voor altijd vaststellen of een vetarm dieet de kans op ziekten (met name borstkanker) zou verlagen. Helaas.

De eerder genoemde 19.000 oudere (postmenopausale) vrouwen werden voor 8 jaar op een dieet van 20 procent vet en extra fruit gezet en hun voortgang werd vergeleken met die van 29.000 vrouwen in dezelfde leeftijdscategorie, waarvan werd verwacht dat ze ongeveer 40 procent vet in zouden nemen. Helaas voor het onderzoek konden de vrouwen zich niet goed aan het dieet houden, en namen de vrouwen in de dieetgroep ongeveer 30 procent vet tot zich, vergeleken met de gemeten 38 procent in de controlegroep.

Er werd geen verschil gemeten in het percentage vrouwen met darmkanker of hart- en vaatziekte, en het 9 procent minder voorkomen van borstkanker in de dieetgroep werd niet statistisch significant bevonden. Dit zou kunnen komen door het feit dat de dames niet zo goed als verwacht van de gelardeerde eendenborstfilet konden afblijven, doordat 8 jaar te kort kan zijn om het effect van een dieet op de gezondheid te meten, of wellicht omdat vet gewoon niet zo heel slecht voor je is, behalve dat je er een dikke kont van krijgt als je er te veel van eet.

Laten we hopen op dat laatste. Want, als het om eten gaat, geldt "de vetter the better", "de heter de beter"!

Zoals het baasje op zijn hond gaat lijken, zo gaat de man op zijn zwangere vrouw lijken. Dik worden uit sympathie, altruïstisch aankomen; wat mannen allemaal niet overhebben voor hun in verwachting zijnde wederhelft!

Nog een reden om niemand te bezwangeren lijkt me zo. Al lijk ik zelf wel al aan voorbarig, meelevend bijbuiken te doen. Ik toon medeleven nog voor ik een vriendin heb, laat staan dat ze zwanger is .

Het fabeltje is ontkracht, het ligt niet aan de ander, het ligt aan jou! Je partner ís niet lelijker geworden sinds je met hem/haar getrouwd bent, je lusthormonen zijn gewoon verdwenen. Later nemen andere hormonen het over, de ik-wil-kinderenhormonen, zullen-we-een-hond-nemenhormonen, huishoudbeurshormonen en natuurlijk de ik-heb-hoofdpijnhormonen, maar de lust, die is weg. Blijkbaar is lust alleen weggelegd voor mensen die elkaar pas kennen. De enige manier om die lust terug te krijgen? Je voorstellen dat je partner een vreemde is.

Wel raar: Als verliefdheid dezelfde hersencentra prikkelt als de beloningsreactie op verslavende drugs, waarom zakt verliefdheid dan weg, terwijl het junks zo'n moeite kost om die spuit aan de kant te leggen?