Ik heb maanden van m'n studie "verklooid" met het maken van m'n 3D engine. Jammer eigenlijk dat ik er maar weinig meer mee doe! Maar als je al de hele dag programmerend achter de computer hangt voor je werk, heb je weinig zin om 's avonds verder te programmeren aan wat minder serieuse projectjes.

De medische visualisatiepraatjes te Veldhoven van o.a. Philips en van de TU in Eindhoven gaven me al jeuk in de vingers om weer eens met visualisatie te spelen, Ron Fedkiw uit Stanford doet er nog even een schepje bovenop! Wat hij kan laten zien met de computer is ongelooflijk. Platen die breken of buigen doordat er een kogel ingeschoten wordt, modellen die breken na het vallen, mengsels van vloeistoffen, varende bootjes, brandend papier, gezichtsspieren die vertrekken tijdens het praten, rook, vervorming, hoe kleding valt, briljant!!! Als je een liefhebber van simulaties bent, móét je dit zien.

In het geval dat het zoeken naar de "beste partner" moeilijk is, gaan sommige vrouwelijke dieren (zoals guppies, zebra vinkjes en kwartels) af op het advies van de reeds gepaarde vrouwtjes in hun omgeving en zoeken een partner die veel lijkt op diegene waarmee ze andere vrouwtjes al hebben zien paren. Op deze manier ligt de beste partner dus niet intrinsiek vast, maar is sociaal ingegeven. Sinds kort is "bekend" (samenvatting) dat deze vorm van sociale seksuele selectie ook aanwezig is bij de mens.

Zowel vrouwen als mannen werden "en face" foto's van twee mannen naast elkaar aangeboden, die door veertig proefpersonen als "even aantrekkelijk" beoordeeld waren. Tussen de twee heren werd een "en profiel" foto van een dame gezet die naar één der heren wees, met ofwel een vrolijk, ofwel een neutraal gezicht. Vrouwen waren positiever over de mannen waar naar gelachen werd, negatiever over de mannen waar naar gefronst werd, wat wellicht verklaard waarom zoveel tienermeisjes achter dezelfde boy-bands aanlopen. Bij mannen was het precies andersom, wat verklaard waarom ik altijd zeur dat "ze toch wel iets beters kan krijgen, mij bijvoorbeeld". Grappig is trouwens ook dat onderzocht is of de urban myth waar is dat mannen met een trouwring aantrekkelijker zijn. Gelukkig: Myth busted!

Update
Ik kwam trouwens ook een ander interessant artikel tegen over humor en partnerkeus. Volgens deze paper zoeken vrouwen over het algemeen een man met gevoel voor humor en zoeken mannen een vrouw die lacht om hun humor, maar zelf niet al te veel grappen maakt (hoger opgeleide, meer van zichzelf zekere mannen kunnen vrouwelijke humor al wat beter lijden).

Ik doe duidelijk het verkeerde onderzoek . Via dit artikel kwam ik op het spoor van een artikel gepubliceerd in "The Journal of Sex Research" (41, pp. 66-74 (2004)) met de geweldige titel Disco Clothing, Female Sexual Motivation, and Relationship Status: Is She Dressed to Impress?. De inleiding en discussie zijn erg grappig, al vallen de conclusies een beetje tegen. In dit artikel wordt beschreven hoe de wetenschappers 351 vrouwen van gemiddeld 21 jaar tussen 21 uur en 3 uur uit een disco plukken om ze van voor en achter te fotograferen, speeksel af te nemen en een enquete in te laten vullen. Al dit om er achter te komen of vrouwen a) zelf in de gaten hebben dat ze sexy gekleed gaan, b) hun kledingtype correleert met hun (eventueel sexuele) motivatie voor die avond, c) hoe dit correleert aan hormonen aanwezig in hun speeksel, d) hun pilgebruik en e) hun relatiestatus.

Hoe sexy de dames' kleding was werd gemeten door de fractie blote huid, alsmede de fractie doorschijnende kleding, digitaal te meten (zie foto hiernaast). Hoe strak de kleding was werd op een schaal van 1 tot 7 door twee onafhankelijke juryleden bepaald, die het 94% van de keren met elkaar eens waren. Voor rok- en jurkdragende dames werd nog de variabele roklengte toegevoegd. De motivatie kon bestaan uit "hang around", "meet new people", "flirt" en "sex", hun zelfomschrijving van kleding uit "natural", "modest", "bold" en "sexy".

De resultaten van het onderzoek zijn nogal vaag en kwamen maar in een aantal gevallen overeen met de verwachtingen van de onderzoekers (die op zichzelf al grappig zijn). Duidelijk is wel dat vrouwen in alle groepen ongeveer even sexy gekleed gaan en prima weten wanneer ze sexy zijn. Ook kleden ze zich meer sexy als ze willen flirten of seksen, al geldt dit niet andersom (sex willen==sexy maar sexy!=sex willen). Ook schijnen de meeste vrouwen in afwezigheid van een partner niet naar de discotheek te gaan om sex te hebben (D'oh!).

Francesco kwam met dit geweldige artikel: An introduction to the theory of citing, waarin simpele statistiek op spellingsfouten in citaties wordt losgelaten. Een overgenomen spellingsfout in een citatie zou betekenen dat het artikel niet door de citerende gelezen is. De hoofdconclusie van deze paper is dat diegenen die een artikel citeren maar in ongeveer 22% van de gevallen het artikel daadwerkelijk gelezen hebben. Leuker is echter de vergelijking met de volgende anecdote:

During the "Manhattan Project" (the making of the nuclear bomb), Fermi asked Gen. Groves, the head of the project, what is the definition of a "great" general. Groves replied that any general who had won five battles in a row might safely be called great. Fermi then asked how many generals are great. Groves said about three out of every hundred. Fermi conjectured that considering that opposing forces for most battles are roughly equal in strength, the chance of winning one battle is 1/2 and the chance of winning five battles in a row is 1/2⁵=1/32. "So you are right General, about three out of every hundred. Mathematical probability, not genius."

Naar analogie hiervan hebben ze uitgerekend wat de kans is op een "great" (meer dan 500 keer geciteerde) artikel, als je er vanuit gaat dat wetenschappers at random papers kiezen en daar weer uit random papers citeren. Het blijkt dat statistiek prima de distributie geciteerde papers kan verklaren! Geniale wetenschappers zijn er in elk geval niet voor nodig .

Gisteren voor het slapen gaan een debat tussen de editor van Skeptic, Michael Shermer en de evangelist Kent Hovind, a.k.a. dr. Dino gezien over creationisme vs. evolutie en ik was flabbergasted: Dat winnen de evolutieaanhangers nooit! Dr. Dino is innemend, grappig, gebruikt down-to-earth "argumenten" die "iedereen kan begrijpen" en is, alhoewel z'n verhaal aan alle kanten rammelt, enorm overtuigend. Een prachtig voorbeeld van hoe gehaaide rethoriek een publiek voor zich kan winnen. Grappig trouwens hoe de man die zegt dat er geen "goed" en "kwaad" zou zijn zonder religie, nu kans maakt op maximaal 288 jaar brommen. Blijkbaar heeft "gij zult niet stelen" niets met fraude te maken .