Onlangs zijn Wipi en ik om de tuintafel gaan zitten met een laptop, een stel kookboeken, een campinggids en een grote kaart van Noord Italië om alvast te bepalen waar en hoe lang we gaan overnachten deze zomervakantie. We hebben ervoor gekozen om een korte twee weken te gaan (van maandag tot vrijdag), om voor zowel de heen- als de terugreis twee dagen te reserveren en om voornamelijk in de provincie Emilia Romagna te verblijven. We zijn alweer een paar weken verder, de meeste campings zijn geboekt, dus het wordt tijd voor een update!

• Zondag 9 augustus haal ik de camper op ergens in het Westen van het land en parkeer die bij mij voor de deur.
• Maandag 10 augustus vertrek ik heel vroeg uit Den Haag, haal Wipi op in Bruchem bij Zaltbommel en samen rijden we naar de Titisee in het zuiden van het Zwarte Woud, zo'n 700 kilometer verderop, waar we bij Camping Bankenhof overnachten. Ik vermoed dat we er bratwurst gaan eten, want ik kan zo gauw geen beter Duitsch culinair hoogstandje bedenken.
• Dinsdag 11 rijden we snel door naar Trento, weer zo'n 700 kilometer verderop, waar we wederom op een camping slapen. Onze camper heeft een 1.9 liter dieselmotor uit de jaren 90, maar hij is ook flink zwaar en best wel oud. 100 is echt het maximum en vermoedelijk is 80 een betere (en comfortabelere) kruissnelheid. De vriendin van Francesco komt uit Trento en ik hoop dat we er vroeg genoeg zijn om de door haar aangeraden Strangolapreti (spinazie-gnocchi) of spaetzle (duitse pasta) te maken of eten.
• Woensdag 12 begint de vakantie pas echt. We rijden naar Bassano del Grappa, de geboorteplaats van de druivenbrandewijn grappa, om daar boodschappen te doen (en grappa te proeven). Dan rijden we door naar Padua en afhankelijk van de tijd bezoeken we Padua, of gaan we direct naar de camping om voor een Italiaanse vriend van Wipi te gaan koken. Wat, dat weet ik ook nog niet .
• Donderdag 13 is de dag van de zee. We rijden in de godsvroegte weg van de camping, met een kater van alle grappa, richting Chioggia, een havenplaats net onder Venetië met een geweldige (en geweldig vroege) vismarkt. Ergens tegen de middag vertrekken we langs de zee naar het zuidelijker gelegen Comacchio, bekend van de bekende Comacchio paling. Dat de Comacchio paling vermoedelijk helemaal niet te eten is in de zomer is jammer, maar we gaan toch proberen er één te bemachtigen en deze op traditionele wijze op een barbecue op de camping te grillen.
• Vrijdag 14 augustus wordt een rustige dag. Op ons dooie gemakje leggen we de 30 kilometer naar de mooie, maar niet zo touristische stad Ferrara af. Omdat de stad niet zo touristisch is zijn de hotels redelijk goedkoop, dus daarom slapen we de komende nacht heerlijk in een echt bed met een echt dak en hebben we een eigen douche en een eigen toilet in ons eigen hotel. Hopelijk eten we hier Cappellacci (pasta gevuld met pompoen), proeven we hier mortadella en salama da sugo en zien we wat van de oude stad.
• Zaterdag 15 augustus reizen we af naar Bologna. Niet alleen is Bologna de hoofdstad van culinair Italië, het is ook nog eens omringd door grote culinaire steden zoals Ferrara, Modena, Reggio nell'Emilia, Mantova en Parma, steden en hoofdsteden van gebieden die we eigenlijk allemaal wel willen bezoeken. De afstanden tussen de steden zijn zo klein dat het weinig zin heeft onze camper en de tent bij elk van deze plaatsen neer te zetten. Ow ja, dat had ik nog niet verteld: de camper is echt maar net zo breed als een klein volkswagenbusje (1.20m) dus je moet elkaar wel erg lief vinden om samen in de camper te slapen. Als het niet regent slaapt één van ons dus in een extra tent. Om wat rust in onze kont te krijgen blijven we vier nachten op dezelfde camping.
• Zaterdag 15 tot woensdagochtend 18 augustus bevinden we ons dus in het hart van de Emilia Romagna. Hier gaan we zien hoe ze balsamicoazijn, parmaham en parmezaansekaas maken, we gaan lasagne, tortelloni en agnolini eten, en we gaan natuurlijk rondlopen door de prachtige oude stadjes, salami eten en hopelijk heel veel ingrediënten kopen om mee, en nieuwe mensen ontmoeten om voor te koken .
• Woensdag 18 augustus trekken we naar het Noordwesten van Italië. Hier houden we een slag om de arm, want we hopen eigenlijk in die eerste week zoveel goeie tips te krijgen over plaatsen die we "echt niet mogen missen" en gerechten die we "echt moeten proberen", dat we de lijkwade van Turijn links moeten laten liggen voor wat interessanters. In plaats van Turijn kan deze dag dus net zo goed Genova, Piacenza, Milano, Monza of het pauselijke Aosta inhouden. Alle suggesties zijn welkom!
• Donderdag 19 augustus is de vakantie in Italië afgelopen. We rijden rustig naar het noorden van Frankrijk en slapen vermoedelijk in Dijon, al was het alleen maar voor de mosterd.
• Vrijdag 20 augustus rijden we dan Nederland binnen, brengen we de camper hopelijk in goede staat weer terug naar die geweldige vriend van Wipi die hem aan ons gaat lenen en begint het inmaken van de citroenen voor de limoncello!

Ondertussen houden mijn ouders vakantie in mijn huisje in Den Haag, lekker dicht aan zee en redelijk in de buurt van de stad.

Zo, de voorpret is begonnen ! Willem Pieter heeft inmiddels een aantal verzekeringen geregeld en een voorlopige, bijna drieduizend kilometer tellende route opgesteld (met de klok mee). We rijden netjes om het dure en qua grenscontrole ingewikkelde Zwitserland heen (zo kunnen we tenminste 10 liter pure alcohol voor Limoncello meesmokkelen ), en rijden Italië binnen via Oostenrijk en weer uit via Frankrijk. Onderwijl doen we onder andere

• Trento, (Trentino Luganega, polenta)
• Verona, (bollito con la peperata, pastinada de caval)
• Vicenza, (Oca in Onto, gans in z'n eigen vet)
• Padova, (torresani allo spiedo, gigrilde duif)
• Ferrara, (mortadella, salama da sugo, paling van comacchio, cappellacci met pompoen)
• Bologna, (Tortellini in brodo, cannelloni ripioni di tortellini, scaloppine all'aceto balsamico, en nog veel veel meer)
• Modena, (aceto balsamico, torta di taglierini, torta barozzi, cotecchino/zampone)
• Parma,(culatello, agnolini in brodo, parmaham, mariola, zibello culatello, parmezaanse kaas)
• Placenza, (bomba di riso, pisare e fasò, faraona alla creta)
• Alessandria (gorgonzola)

aan. In de loop van de tijd hoop ik dit lijstje wat concreter te krijgen, wat meer informatie en wat links naar recepten of producten/boerderijen toe te voegen. De route kan natuurlijk nog veranderen als we onmisbare uitstapjes zoals Colonnata (vet spek) of Camogli (vis) gaan toevoegen (of niet). Ook zouden haast onmisbare festivals zoals het in de eerste 4 dagen van onze reis georganiseerde sagra della pappardella al cinghiale, oftewel het brede lintpasta met wild zwijn vleessaus festival, het schema kunnen omgooien .

Deze (dit?) blog is de laatste tijd hopeloos verwaterd tot een receptenlogboek. Ik heb niet geblogd over mijn "bedrijfsidentiteitsbrainstormsessie" op de Biesbosch, over mijn tweede cursus Italiaans, mijn zusjes bruiloft, niet haar mooie jurk, de vette auto's, de lekkere hapjes en de band die "Love is in the Air" speelde. Noch over de geniale Amsterdamse bieravond (en haast nog betere Italiaanse zomerdag die er aan vooraf ging) van een paar weken geleden, en ook al niet over de weekendtrip naar Hoegaarden, Leuven en Grimbergen. Niet verteld dat ik sinds bevrijdingsdag drie á vier keer per week fitness in Rijswijk en dat ik nu al tien kilometer kan droogroeien (maar dan wel de hele dag verlamd van de moeheid ben). Ook heb ik niet verteld dat Den Haag hele leuke kroegen en restaurantjes heeft en dat ik regelmatig iemand zo gek krijg die met mij uit te proberen.

Ik geef de schuld aan Facebook. Toen ik me ontzettend begon te ergeren aan andermans futiele en veel te frequente statusberichten besefte ik dat mijn blog natuurlijk niet heel anders dan hun irrante "getwitter" was. Zoals ik geen vrouwen versier omdat ik me heel goed kan voorstellen dat mevrouw geen versierder meer kan zien, zo dus ook geen statusberichten meer. Er is verdomme al geen krant meer te kopen waarin niet minstens 1 keer het woord "twitter" in voorkomt!

Voor de liefhebber is er echter toch nog hoop. Op een goeie avond waarin ik weer eens aan het klagen was dat ik geen nagel had om aan mijn kont te krabben viel ineens het kwartje. Een culinaire vakantie! En dan niet met het vliegtuig, in een hotel slapen en bij restaurantjes eten. Neen. Net als the Hairy Bikers, Keith Floyd en Jamie Oliver gaan we zelf koken en doen we ook net alsof we weten hoe we een culinair televisieprogramma moeten maken. In de komende paar weken maak ik een lijst van Italiaanse dorpjes waar bepaalde gerechten hun naam aan ontlenen, "brouwerijen" van de beste balsamicoazijnen, boerderijen die nog parmaham op de originele manier maken, stadjes waar dames op een tuinstoeltje buiten zitten en gevulde pasta's maken, regios waar truffels gevonden worden, plaatsen waar de salami's beter zijn dan waar ook ter wereld. Wipi maakt van die lijst wat de Engelsen een itinerary noemen, en in de tweede en derde week van Augustus lenen we een Volkswagen Caravelle Camper van een vriend van Wipi en gaan we op rondreis. Elke dag hebben we een doel. Of het nu het koken van een bepaald gerecht is, het bemachtigen van een cruciaal ingrediënt, of het bezoeken van een plaats waar men dat ingrediënt bereidt, en (vrijwel) elke dag hopen we verslag te kunnen doen van onze vorderingen, op deze (dit?) blog!

Niet alleen de reis, ook de voorbereiding zal op deze blog te volgen zijn. En aangezien we nu middenin die planningsfase zijn aan u de vraag: wat mogen we absoluut niet missen in (noord)Italië en wat zou u niet willen missen op baschie.nl? Wat moeten we zien, proeven, koken, bakken, vooral vermijden, importeren naar Nederland??

Ze zetten altijd twee prikken aan de basis van de teen, waarbij er meer volume verdoving in je grote teen gaat, dan je kleine teen groot is; je blijft je verbazen dat het toch elke keer weer past. Daarna slageren ze wat aan je teen met de eeuwige vraag of hij wel goed genoeg verdoofd is, en het vervelendste is vaak het uitwerken van de verdoving: teen hoger houden dan je heup, anders gaat hij driftig kloppen. Hmm. Eigenlijk zag ik er toch wel een beetje tegenop.

De dokter-in-opleiding zette de eerste twee spuiten, die trouwens veel minder pijn deden dan ik me van vroeger kon herinneren. Helaas voelde ik vijf minuten later nog steeds een naaldje in mijn huid en prik nummer drie en vier deden al veel meer aan vroeger denken. Twee kleine tenen is misschien wel één grote teen, dus ik denk dat de teen al aardig vol zat. De "echte" huisarts, een kleine, ietwat oude, vriendelijk ogende man, kwam wat later binnen en ging gelijk aan de slag. Doet dit pijn, nee, dit, nee, dit, nee, dit, AI. Nog twee spuiten dus, voor een totaal van zes: mooi, hoe meer verdoving, hoe minder last ik er later van krijg.

De huisarts is een man van weinig woorden en naar het scheen van nog minder tijd. Waar mijn vroegere huisarts uitgebreid vertelde waar hij mee bezig was en zelfs eens trots aan het eind vroeg of ik mee wilde kijken, omdat hij, zo vond hij, toch een aardig staaltje vakmanschap had afgeleverd, zo werkte deze huisarts in noeste stilte. Toch wel fijn, zo'n dikke buik waar je niet omheen kunt kijken, want het enige dat me af en toe herinnerde aan het feit dat ik onder het mes lag, waren de bebloede plastic handschoentjes van de dokter. Ik vertelde hem lachend dat hij het deed voorkomen alsof het reuze eenvoudig was, en dat was het volgens hem ook, maar je moest natuurlijk wel grondig zijn, en hup daar ging Willem Bever weer. Rats, flats, "linker helft klaar", rats, "grmbl, je hebt dikke nagels", flats, bats, "rechter helft klaar" en voor ik het wist had ik verband om mijn teen en kon ik gaan. Mijn getaway-car stond al klaar en binnen twee minuten was ik thuis.

Ik heb voor vier dagen Thaise curries in het vooruit gekookt zodat ik dit weekend nauwelijks van mijn kont af hoef dus het enige dat ik nu nog hoef te doen is paracetamolletjes slikken en een paar dagen mijn benen hoog houden. Hmm, ik mag vast geen bier, want anders zou dit nog best een fijn weekend kunnen worden .

Al zolang ik me kan heugen hebben mijn grote-teennagels een zwak voor ingroeien gehad en mijn nagelriemen reageerden daar dan ontstekend op. Voetjes in de soda, voetjes in de Badedas, voetjes in de Biotex en zo sukkelde je dan een paar weekjes door. Aangezien de sadistische volkswijsheid was dat heter water beter was, ging je je afvragen of het middel niet erger was dan de kwaal, totdat je 's nachts niet meer sliep van de pijn en je de volgende morgen met een kloppende teen naar de huisarts werd gebracht. De eerste paar keren snijden deze het ontstoken weefsel weg, knippen ze de nageltjes netjes bij en roepen ze dat je beter moet leren nagelknippen. Daarna komen de grovere maatregelen en worden delen van het nagelbed mee weggeknipt, zodat het door het ontbreken van een nagelriem lijkt of je grote teen een mislukte facelift heeft ondergaan.

Bij mij zijn aan beide voeten in de loop van de tijd de binnenriemen van de grote teen weggesneden, de buitenkant groeit minder snel in. Rechts ging dat goed, maar links heb ik altijd last gehouden en het laatste jaar was ik elke maand de pineut. Meestal kon ik dit zelf met veel pijn en moeite "oplossen", maar sinds kort lukt ook dat niet meer. Vandaag dus maar de schone sokken aangetrokken en een huisarts in Den Haag gezocht, me ingeschreven en mijn teen laten bekijken. Of ik mijn vorige huisarts even wilde vragen mijn dossier door te sturen. Welke? Ik heb al zeker twaalf jaar geen officieel huisartsenbezoek meer gebracht en ben inmiddels twee keer van zorgverzekeraar veranderd. Gek genoeg heb ik onthouden dat mijn laatste huisarts op de Hatertseweg in Nijmegen zat, en de enige huisarts aan die 3.5 kilometer lange straat had mij nog in zijn electronische patientenbestand staan ook. Of hij ook mijn medische dossier heeft is trouwens nog maar de vraag, daar moet ik vrijdag voor terugbellen. Mijn dossier zal of bij hem op zolder staan, of bij mijn vorige huisarts in mijn geboorteplaats. Ik ben benieuwd .

Maar goed, volgende week donderdag dus mijn eerste "dubbele wig-excisie" door mijn nieuwe huisarts en zijn huisarts[es/in] in opleiding. Mijn linkerteennagel heeft het namelijk voor elkaar gekregen zich aan beide kanten uit mijn zicht en buiten het bereik van mijn nagelschaartje te verstoppen en beide kanten moeten dus grondig bijgesneden worden. Tot die tijd moet ik vier maal daags een soort pil slikken wiens naam ik hoogstwaarschijnlijk ook na 40 van die pillen nog niet kan onthouden: Flucloxacilline. Een soort penilose peniciline, met extra fluc en loxa, ofzo. Niets om je zorgen over te maken trouwens, want je mag er gewoon bij blijven drinken of autorijden (òf, niet én). Owja, na de "operatie" heb ik twee dagen "loopverbod". Ik verheug me er nu al op!

*Update*
Patiëntenbestand is momenteel kwijt . Nijmegen had nog wat brieven van het Radboud vanwege het verbrijzelen van mijn elleboog, maar verder niets. Daarvoor zat ik bij een huisartsencombi die nu is opgesplitst, maar geen van beiden heeft nog informatie over mij. De assistente van mijn een van mijn kinderhuisartsen doet nog wat graafwerk in haar ouwe doos, maar als zij niets vindt ben ik archiefloos. Jammer hoor, leek me best koel om eens over mijn kinderziektes te lezen.