Stephen Colbert is al weer een jaartje (om precies te zijn een jaar en één dag) de ster van z'n eigen show, the Colbert Report. Één van z'n trademarks in het parodiëren van zelfingenomen, conservatieve talkshowhosts is z'n set, waarin tot in de kleinste details naar Colbert verwezen wordt. Het voornaamste onderdeel, een schilderij waarin hij staat geportretteerd voor een schilderij van zichzelf, wordt nu voor het goede doel geveild op Ebay . Gelukkig voor de trouwe kijkers is er een nieuwe voor in de plaats gekomen, met nog meer zelfverheerlijking! Drie Colberts!.

Ja ja, we mogen weer stemmen. Vandaag is de nieuwe stemwijzer voor de tweede kamerverkiezingen van volgende maand geopend. Hij is nog een beetje traag, maar dat mag de pret niet drukken.

Hier alvast mijn eerste score van hoog naar laag: (+) PvdA, CDA, één NL, D66, SP, PvdD, Fortuyn, CU, GL, (-) VVD, SGP, PvvV. Hmm, had ik toch meer overeenkomsten met de bejaarde Christenlingoïsten dan ik dacht . Toen teruggegaan en mezelf gedwongen op alle laffe "weet niet" vragen wèl een antwoord te geven (zo'n 4 vragen geloof ik) en dan komt er ineens het volgende uit: (+) PvdA, D66, PvvD, GL, SP, één NL, CDA CU, (0) Fortuyn, (-) VVD, SGP, PvvV. Raar hoor, ik ben blijkbaar een enorme rooie .

Update
Doe nu ook de stembeter. Volgens Elsevier bevat de stemwijzer fouten.

Dit recept heb ik Ainsley Harriott ooit eens op een zaterdagochtend op de BBC zien klaarmaken toen ik nog in Gein woonde. Helaas heb ik al een jaar geen BBC 1 of 2 meer . Het recept is supersimpel: Braad een paar sausijsjes aan alle kanten mooi bruin, maar niet al te gaar. Rol een pak croissantdeeg van Danarole uit en besmeer het geheel aan één kant met flink veel mosterd. Leg de sausijsjes op de driehoekige stukjes deeg en rol het croissantje op. Bestrijk de croissantjes met een beetje ei en schuif ze (op een vetvrij papiertje) voor 15 tot 20 minuten in een oven.

Een erg leuk psychologisch experiment, besproken in Nature Neuroscience, laat zien dat de kleur van sommige voorwerpen zo'n onmiskenbare eigenschap ervan is, dat als je het object in grijstonen aangeboden krijgt, deze nog steeds die kleur lijkt te hebben.

Van proefpersonen werd gevraagd de kleurbalans van een foto, waarop een bepaald voorwerp staat afgebeeld tegen een grijze achtergrond, zodanig aan te passen dat ook het voorwerp zelf alleen nog maar grijstonen bevat. Dit lukt de proefpersonen prima bij neutrale voorwerpen, maar gaf problemen bij voorwerpen waarbij we een specifieke kleur verwachten. Aangezien een compleet grijze banaan nog steeds geel lijkt, overcompenseerden de deelnemers en werden er blauwe bananen afgeleverd.

Oude filmpjes van Josephine Baker hoeven dus helemaal niet ingekleurd te worden!

The New York Times heeft vorige week een serie van vier interessante artikelen onder de noemer "In God's Name" uitgebracht, over hoe de "first amendment", bedoeld om de vrijheid van religie te beschermen, momenteel vooral de religieuzen lijkt voor te trekken. De religieartikelen in de first amendment hebben twee doelen: Voorkomen dat de staat één of andere religie voortrekt en bewerkstelligen dat iedereen vrij is om zijn religie te beoefenen. Vooral dat laatste wordt momenteel nogal eens "misbruikt" om regels en de controle daarop te omzeilen. De idee hierachter is dat de staat, en dus de rechter, zich niet mag mengen in religieuze beslissingen. Dat vrijwel elke beslissing religieus gemotiveerd kan zijn heeft ertoe geleid dat de belastingsdienst religieuze instanties veel minder hoeft te controleren dan seculiere instellingen, dat medewerkers van deze instellingen eigenlijk geen rechten hebben en dat instellingen met een religieuze signatuur zich niet aan de overheidseisen hoeven te houden die voor seculiere instellingen gelden. Daarnaast hoeft een religieuze instellingen bij een beslissing van een overheid maar een kleine kik te geven "ik word gediscrimineerd" en de overheid krabbelt terug. Zo mag een kerk wel buiten het bestemmingsplan om uitbreiden, waar bijvoorbeeld een seculiere liefdadigheidsinstelling dit niet voor elkaar krijgt. Als laatste krijgen de geloofsorganisaties, omdat ze zo bijzonder zijn, verschrikkelijk veel belastingsvoordelen. Zo hoeven de miljonairs die wonen in een christelijk bejaardenvilacomplex geen onroerendgoedbelasting te betalen. Alle verloren inkomsten door deze legitieme belastingontduiking komen natuurlijk netjes op het bordje van de rest van de samenleving terecht.

Ter verdediging van al deze uitzonderingen voeren kerkelijken vooral aan dat ze best beloond mogen worden voor al het goeds dat zij en hun vrijwilligers doen voor het land. Hiermee gaan ze natuurlijk compleet voorbij aan alle seculiere liefdadigheidsinstellingen die wel het volle pond moeten betalen en zich ook nog eens netjes aan veel striktere regelgeving moet houden. En het blijft niet alleen bij kerken. Als je maar het stickertje "religieus" hebt. Of je nu een bejaardentehuis voor miljonairs, een school, een ziekenhuis, een museum, een pretpark of een fitnesscentrum bent, als je gelooft in het "hogere" kun je rekenen op flink extra steun van de Amerikaanse overheid.