Exact op het befaamde moment riep Abdon dat ik de televisie aan moest zetten. Dat is bij mij nog niet makkelijk, want mijn tv stond nog aangesloten op de computer en hiervoor moet de scartkabel tussen mijn digitale tv-tuner en mijn tv eruit. Na ongeveer twee minuten klooien had ik beeld. Ik moet zeggen dat ik toch liever in het gras in het Vondelpark had gelegen.
Niet zo interactief als de geniale Bounce-O-Meter, maar wel aardige eye candy; redelijk suitable for work (voordat je ze natgooit tenminste), alleen jammer dat het niet werkt onder Linux.
Op de psychologieafdeling van de universiteit van Newcastle lopen ook veel mensen rond die geen afstand kunnen doen van hun zuurverdiende geld en hierop bedacht één van de "good guys" een test. In plaats van een saaie prijslijst hingen ze er eentje op met bovenin een foto en daaronder de prijslijst. De foto bevatte soms neutrale beelden zoals een bloemetje, maar meestal een paar ogen die de klanten rechtstreeks aankeken; de persoon op de foto varieerde, de richting van hun blik niet. In de weken dat er een foto van ogen hing betaalde de staff 2.76 keer zoveel dan in de weken dat er een bloemetje hing! Blijkbaar zijn schrale mensen ook heel dom !