Zoals iedereen vast al weet ben ik geen grote fan van het edele spel. Ik heb gisteren een dappere poging ondernomen om Nederland vs. Servië/Montenegro te kijken en dat deed mijn mening over voetbal geen goed. Blijkbaar zit er toch wetenschap achter voetbal, en dat is natuurlijk wèl interessant. Daarom heeft The NewScientist een aantal wetenschappelijke nieuwtjes over voetbal online gezet.

Vooral grappig zijn de Nederlandse onderzoeken. Zo blijkt dat je hooligens stil kunt krijgen door het gejoel met een echo van ongeveer een seconde terug de tribune in te sturen. De echo is zo verwarrend dat het de joelers niet lukt om coherent te blijven zingen .

Daarnaast wijst onderzoek door de VU uit dat het onmogelijk is voor grensrechters om te zien of iemand buiten spel is of niet, omdat meerdere situaties hetzelfde perspectief kunnen opleveren voor grensrechters die niet helemaal in lijn met de tweede man van de tegenpartij staan.

Nog een leuke is dat wiskundigen "bewezen" hebben dat voetbal de minst saaie meest opwindende sport ter wereld is, omdat de uitslag ervan het minst goed voorspeld kan worden op basis van voorgaande successen of de ranking van een team. Dat zou je als speler zowel positief als negatief kunnen opvatten, dus weest positief!

Naast The New Scientist heeft Nature ook wat aandacht voor voetbal, met een stukje over het feit dat het team dat de eerste goal scoort hoogstwaarschijnlijk zal winnen.

Hetzelfde gebied van de hersenen is actief tijdens het bezigen van taal, of mensen nu Japans, Duits of Engels beheersen. Hoe de hersenen van bijvoorbeeld tweetalige mensen omgaan met meerdere talen is recentelijk ietsje duidelijker geworden, door Japans-Engelse en Duits-Engelse tweetaligen onder de fMRI- en PET-scan te leggen.

Stel dat het eerste woordje dat de proefkonijnen te horen krijgen het Engelse "Salmon" is. Het gebied in de hersenen dat de betekenis van woorden verwerkt is dan minder actief als dit woord gevolgd wordt door het Engelse "Trout" of het Duitse "Lachs". Een ander gebiedje vuurt ook minder bij "Trout", maar vuurt veel sterker bij een taalwisseling, zoals bij het horen van "Lachs" na "Salmon". Deze trend houdt stand bij meerdere woordgroepen in zowel Japans-Engels als Duits-Engels en onder beide imaging technieken.

Nu nog onderzoeken hoe de hersenen reageren op "Talk me there not from" of "That shall me be a sausage" .

Eerder blogde ik dat vrouwen aan de gezichten van mannen konden aflezen of het een goeie sexpartner zal zijn, of juist een goeie papa. Mannen zijn blijkbaar minder goed dan vrouwen in het aflezen van emoties aan gezichten. Maar eindelijk is er iets dat wij mannen op dat vlak beter kunnen dan vrouwen: boze mannen spotten! Heel nuttig om bijvoorbeeld te kunnen voorspellen wat het beste moment is om te gaan vechten als je omringd wordt door gespuis, of hoe ver je met die getrouwde vrouw kunt gaan voor haar man zich ermee gaat bemoeien. Wat zijn wij mannen toch geweldig !

In Kameroen strijken ze de borsten van jonge dames met hete voorwerpen met de bedoeling ze te laten verdwijnen. De kleinere borsten zouden voorkomen dat de meisjes te veel aandacht van de heren krijgen. Zoals het barbaarse methoden betaamt is het pijnlijk en kan het tot flinke gezondheidsproblemen lijden. Gelukkig is er in Kameroen een campagne gestart om dit verschijnsel tegen te gaan. Met dank aan Evert voor de tip!

Stel je een volk voor waarin de vrouw de initiatiefnemer is. Een volk waar de vrouw op onmiskenbare wijze laat blijken dat ze in een man geïnteresseerd is, door tijdens het dansen met haar wijsvinger de handpalm van haar danspartner te strelen. Als het klikt neemt ze hem mee naar haar bloemenkamertje. Deze kamer krijgt ze al op haar dertiende en dient puur om mannen in te kunnen ontvangen. Voor ze echter zover is, namelijk voor ze vijftien is, wordt haar eerst haarfijn uitgelegd hoe je de man tevreden moet houden in dat kleine kamertje. Partners leven gescheiden, met het bloemenkamertje als nachtelijke ontmoetingsplek. Veel van hun liefdesliedjes gaan dan ook over de moeder, die moet zo gauw mogelijk gaan slapen, zodat de jongen op bezoek kan. Of er tijd is voor een afbakcroissantje in de morgen, is me niet duidelijk.

In dit volkje wordt niet getrouwd en kent men geen ringen. Vanaf het moment dat de vrouw de man uitnodigt in haar bloemenkamer, tot het moment dat ze de deur voor zijn neus dicht doet, horen ze bij elkaar. Dit wordt tisese genoemd, letterlijk walking to and from of walking mariage. Sociale status wordt dan ook niet bepaald door wie je vader is, of bij welke vrouw je de deur van het bloemenkamertje platloopt. Kinderen weten sowieso vrijwel nooit wie de biologische vader is, de vaderrol wordt overgenomen door de broers van hun moeder; scheidingen hebben dan ook nooit invloed op de kinderen en ruzies komen heel zelden voor. Zolang de man bij de moeder van zijn biologische kinderen blijft heeft hij wel enige zeggenschap, maar aangezien zijn verantwoordelijkheden vooral bij de kinderen van zijn moeder en zusters liggen, reikt zijn invloed niet erg ver.

Dit volkje bestaat echt! Ze noemen zichzelf de Mosuo en wonen voornamelijk aan het Lugumeer in China, op de grens tussen Sichuan en Yunnan in de buurt van de Tibetaanse Himalaya. De vrijheid waarmee de vrouwen over sex denken heeft menig antropoloog en toerist erheen getrokken, maar helaas werd voor hen het bloemenkamertje zelden geopend. Michael Palin mocht het kamertje wel in, voor een interview voor zijn reisdocumentaire Himalaya with Michael Palin. Foto's van deze erg interessante documentaire zijn hier te vinden.