Je weet dat je oud aan het worden bent, wanneer je denkt via een Amerikaanse talkshow een nieuwe artiest ontdekt te hebben, en deze terugvindt in de Nederlandse top 40 op nummer 35 . Het aantal clips op youtube geeft ook al aan dat ze al tijden enorm populair is; ik loop keihard achter . Hoe dan ook, ik zag Amy Winehouse aan het eind van een erg leuke show van Jay Leno (met Bill Maher als gast), en ik was "Blown away"; ik had zo gezegd een Abdon meets KT Tunstall moment . Wat een tof wijf, wat een topmuziek en wat een gave entourage!

Het is alsof het stoute, jongere zusje van de Pipettes eindelijk haar verhaal doet. Net zo retro, maar toch een stuk volwassener. Haar muziek lijkt een soort kruising tussen nachtclub jazz en blaxploitation soul, met uiteraard een wat modernere, meer Fugees achtige benadering als het gaat om de beat. Haar meest bekende nummer schijnt dus momenteel rehab te zijn, al vind ik de clip van de titelsong van haar album Back to Black een stuk gaver en ook You Know I'm No Good is heerlijk retro! Ow, en kan iemand me vertellen welk nummer ze hier overduidelijk gejat heeft??

Het kan me ineens niet meer schelen dat de terugkomst van die lelijke alienzonnenbrillen mij de toegang tot de ziel der dames ontzegt, dat het weer hip raken van die witte cowboylaarsjes zelfs de mooiste benen tot iets gruwelijks om kan toveren, of dat de herboren rode jurk met miniscule witte stipjes zelfs de meest voluptueuze vrouw kan veranderen in een sigaarrokende moeder van Johnny, Kees, Kees, Henkie en Toet. Zolang dit soort topmuziek ook weer helemaal terugkomt, neem ik die ellende allemaal voor lief! Verwacht veel requests op Itsradio!

Losjes vertaald ben ik een zuiger voor bedekkingen en je hebt een grote kans dat ik een nummer waar ik zo mijn bedenkingen bij heb, liever in zijn gecoverde vorm terug hoor, dan in de originele. Dat geldt zeker voor nummers die vooraan de top 2000 staan; doodgedraaide kudtmuziek tot leven brengen is een kunst die maar weinigen verstaan. Je kunt het natuurlijk banaal aanpakken, zoals Weird Al Yankovic dat doet, en als het om bijvoorbeeld Queen gaat heb ik daar eerlijk gezegd niets op tegen: Ik luister vele malen liever naar de Bohemian Polka, dan naar het origineel. Men zegt dat een land de regering krijgt die het verdient en volgens dezelfde argumenten krijgen Zantac-bestendige artiesten de covers die hen toekomen.

Topmuziek coveren daarentegen is verdomde lastig. Je kunt de banaliteit immers niet opzoeken als je de muziek daadwerkelijk waardeert. In de metalwereld is het redelijk gebruikelijk om je favoriete muziek te coveren en dat leidt soms tot versies die een stuk beter zijn dan het origineel. Het door R.E.M. oorspronkelijk op een zeurderige toon gebrachte “Losing my religion” omtoveren tot een hilarische parodie op gruntende death metal is een meesterwerk dat Graveworm waarschijnlijk nooit gaat overtreffen, en Weird Al met z'n onderbroekenlol al helemaal niet.

Johnny Cash heeft niet alleen twijfelachtige “muziek” tot nieuwe hoogte weten te brengen, zoals One (U2), Personal Jesus (Depeche Mode) en I'm on Fire (Bruce Springsteen) , ook topmuziek weet hij zijn eigen draai te geven. Neem bijvoorbeeld het door hem tot tranentrekker omgetoverde “Hurt” van Nine Inch Nails, of het heerlijk rustige "In My Life" van the Beatles.

Een serieuze coveraar waar de meesten nog niet mee bekend zijn is Obadiah Parker. Op internet en in Amerika is hij inmiddels redelijk bekend met z'n geniale cover van Outkasts Hey Ya!, maar hij heeft meer in petto. Zo heeft hij Radioheads Idioteque en Björks Who is it? dunnetjes overgedaan. Eigenlijk zijn z'n covers lang niet zo geniaal als die van Cash, maar ik had eerlijk gezegd gewoon zin om lekker zuur te zeiken op muziek waarvan ik het maagzuur krijg. Ow had ik al vermeld dat ik Queen vind zuigen? De cover van Hey Ya! blijft met wat ik gezegd heb trouwens een echte aanrader!

Ferry Heijne had het zwaar vrijdag. Roos trouwens ook. Manifesto en z'n publiek zijn niet ideaal voor de rustigere liedjes, dan kun je elkaar immers verstaan en dat lult toch een stuk prettiger. En aangezien de Kift je verder maar weinig ruimte laat om te lullen, moet je die kans natuurlijk met beide lippen aangrijpen. Ferry's embouchure was ook niet helemaal optimaal vertelde hij, maar dat begrijpt natuurlijk geen hond. Gelukkig was er een ondergetekende wijsneus die hem kon helpen door hard "lipspanning" te roepen. Niet de juiste vertaling wellicht, maar hij gebruikte het woord zelf ook niet goed en bedoelde ongeveer dat geloof ik. Hij nam het dan ook graag over.

Na het concert stond ik nog even buiten, een sigaretje met Rini, de onbaatzuchtige chauffeuritaan en concertgenoot van de avond, te roken. Roos liep langs. Ik zeg "Roos, verkopen jullie nog CD's vandaag?", want bij Paradiso gisteren verkochten ze er geen volgens jeran. Ze zegt "Ja hoor! Binnen!". Ik was eigenlijk ook benieuwd of ze ook op het Candea college heeft gezeten, ze komt immers uit Duiven. Dat antwoordde ze bevestigend, al had ze er maar 2 jaar gezeten, de jaren ervoor in Zevenaar. "Op het Liemers dus?" vroeg ik, ook dat bevestigde ze. Meteen maar een CDtje voor jeran gescoord en toen ik zag hoe goedkoop ze waren, gelijk ook één voor mezelf. Nu maar hopen dat Roosbeef heeeel beroemd wordt, dan kan ik opscheppen dat ik bij haar op school heb gezeten (al is ze dan 9 jaar jonger dan ik) .

Smsje om 9 uur op een vrijdagmorgen, haastend om alles bij elkaar te zoeken voor de bruiloft waar ik die middag heen ging, of ik mee wilde naar de show van Maarten van Roozendaal in de Kleine Komedie. Als je net te veel gegeten hebt, koop je niets lekkers in de supermarkt en naar die analogie had ik de vorige dag te veel gedronken, dus het vooruitzicht op een leuke avond maakte het antwoord niet volmondig. Niet teruggesmst, op de stapel. Om half één een telefoontje, of ik mee wilde, hij had al kaartjes, hij betaalt. Nee zeggen is dan al geen optie meer.

Fast forward naar vandaag. Kaartjes met beperkt zicht, 1e linker balkon achteraan, op een pluche hoge stoel die zit als een barkruk met Nicole-syndroom: Rechtop zitten! En dat beperkte zicht deed de show de das om. Hij verdween achter zijn vleugel en ik heb hem alleen aan het begin en aan het eind in de ogen kunnen kijken. En dat is jammer voor een man met zo'n expressief gezicht en vooral plastieken mond; het publiek lacht en ik blijf in het ongewisse. Zijn stem is fantastisch, de bassist is geniaal, al heb ik me door mijn favoriete gitarist laten vertellen dat Marcel de Groot een beetje tegen viel. De grappige intermezzos, die de CD helaas niet gehaald hebben, werkten fantastisch. Vooral zijn poging om zoveel mogelijk drankjes op te noemen die moslims niet mogen drinken op een terrasje (al miste ik de cognac), nadat hij de voordelen van het niet-Christen en niet-Joods zijn had aangehaald. Maar pas bij het laatste nummer "Mooi II", waar van Roozendaal achter z'n vleugel verscheen, een sigaret opstak en deze met de volle teugen van het genot oprookte, de lucht vullend met de heerlijke associatie van een ex-verslaafde die in de rookcoupé gaat zitten, begreep ik wat deze show miste. Drank en sigaretten! Wat doet dit in een theater? Zijn muziek heeft de hese stem van jazz in een klein café, z'n kop moet licht gefilterd worden door blauwe slierten rook, zijn grapjes ontvangen met dronkemansgelach! Typisch dat Wipi en ik eindigden in het niet-rokersgedeelte van de Wildeman. Maar we eindigden met een geweldige discussie! Bedankt Wipi, soms heb je gewoon even een zetje nodig om je tot een topavond te verleiden!

Giel Beelen kwam eergisteren in De wereld draait door met deze geweldige CD-sugestie: Rhythms del Mundo: Cuba van de Buena Vista Social Club. Normaal heb ik een grote hekel aan die straatmuzikantenliftmuziek, maar deze CD is, op wat al te herkenbare pizzeriamomenten na, geweldig! Ik ben namelijk een enorme fan van het op creatieve wijze verkrachten van serieuse muziek, zoals tot een kunst is verheven door onder andere Richard Cheese, en op deze CD worden o.a. Coldplay, Jack Johnson, Arctic Monkeys, U2, Maroon 5 en de Kaiser Chiefs onder handen genomen. Hij is aan het uploaden naar de radio, dus goed luisteren morgen! De Arctic Monkeys remix is briljant !