Net als ik heeft Bush een enorme hekel aan op onnodige momenten gedragen zonnebrillen. Prima dingen om de zon tegen te houden als de zon echt te fel is, maar enorm irritant als je oogcontact probeert te zoeken. Helaas voor Bush was deze meneer "legally blind" (alternatief). Hij heeft gelukkig wel zijn excuses aangeboden. Nu we toch met Bushslippertjes bezig zijn, zie hier bush' top 10 Goofs and Gaffs bij David Letterman, en nog meer goofs.

Over zonnebrillen gesproken... Waarom heeft iedereen tegenwoordig van die belachelijk grote duikbrillen op? Ga snorkelen of zet dat ding af! Deze mevrouw probeert het uit te leggen, maar ik ben niet overtuigd.

Goeie kans dat je, als je 16 jaar geleden de TV rond elf uur 's avonds op RTL+ afstemde, getrakteerd werd op foute bakkepaardensoftporno met geweldige namen als "Liebesgrüße aus der Lederhose", of "Drei Schwedinnen in Oberbayern". Gelukkig zijn een aantal van deze pareltjes uit de filmgeschiedenis bewaard gebleven, zoals dit fragment uit de Zweedse film "Sechs Schwedinnen von der Tankstelle", waarin een dame op een wel heel vreemde manier aan haar gerief komt. Het filmpje is redelijk suitable for work, maar ik zou het geluid niet al te hard zetten . Helaas is het nagesynchroniseerd in het Engels .

En nu we het toch over porno hebben... De kabelkrantkijkende bejaarden van Ter Aar kregen een kwartiertje porno uit de privécollectie van "Disco Henkie" te zien. Natuurlijk ontkent Disco Henkie in alle toonaarden, maar daar geloof ik natuurlijk niets van . Met dank aan Jeran voor de tip!

Gisteren werd het White House Correspondents Association Dinner georganiseerd, een soort celebrity roast, waar de president op de hak genomen wordt ten overstaande van honderden perscorrespondenten.

Misschien herinner je nog het paardenincident van vorig jaar, waar Laura Bush grapte dat haar man een mannelijk paard had proberen te melken. Nou, dit jaar probeert Bush zelf grappig te wezen, door met een look-a-like van zichzelf (De komiek Steve Bridges) het podium te betreden (heb je vast al op het journaal gezien).

Wat niet op het journaal te zien was, was dat één van mijn favoriete Amerikaanse komieken, Stephen Colbert, dit jaar de eindspeech deed. Gelukkig voor ons, is dit voor het nageslacht bewaard gebleven, lang leve youtube!: 1, 2, 3 (met een glansrol voor Helen Thomas in deel 3). Bush was blijkbaar not amused. Ik ben benieuwd wat Colbert op zijn dak krijgt de komende dagen, maar hij heeft iig ballen (Hij wordt trouwens genoemd op Time's lijst van de 100 mensen die de wereld veranderen)!

Update
Het lijkt erop dat de media Colberts voordracht doodzwijgen. Deze liberale blog rapporteert dat de media eigenlijk alleen schrijven over Bush' optreden met zijn dubbelganger, maar het meest belangrijke achterwege laten. De fora en zoekmachines laten blijkbaar het tegenovergestelde zien. Er wordt vele malen meer gezocht naar Colbert dan naar Bush of zijn dubbelganger Steve Bridges.

Vandaag zag ik op Canvas (de Belg) een documentaire over Clive Wearing. Eens een groot dirigent die, na een hersenontsteking twintig jaar geleden, nog maar pakweg zeven seconden kan onthouden. Geheugenverlies komt vrij vaak voor. Ik kan me bijvoorbeeld nog goed herinneren hoe ik en mijn zusje op mijn opa moesten passen, omdat mijn vader en oma een nieuw scheerapparaat gingen kopen die opa stuk had gemaakt. In paniek vroeg hij na een half uurtje waar zijn vrouw was, waarop we hem gerust stelden. We kregen hem opnieuw in paniek door hem een minuut later dezelfde vraag terug te stellen. Toch is Clive's geval vrij uniek en wordt gezegd dat er maar weinigen zijn die zo'n kort geheugen hebben.

De documentaire die hem, zijn vrouw, zijn zus en kinderen aan het woord laat, is erg indrukwekkend. Het is overduidelijk dat de man erg intelligent is, maar het is beklemmend hoe weinig hij daarmee kan. De eerste jaren van zijn ziekte maakten hem erg depressief, maar blijkbaar is er, buiten zijn geheugen om, toch iets veranderd waardoor hij met de ziekte heeft leren omgaan. Hij weet nu dat hij de ziekte heeft en leest bijvoorbeeld van de gezichten af of er van hem verwacht wordt dat hij een soort familieband laat zien, een vriendschap moet tentoonspreiden of een afstandelijke houding moet aannemen.

Telkens als aan hem gevraagd wordt om uit te leggen hoe het is om de ziekte te hebben, antwoordt hij : "Alsof je dood bent, geen verschil tussen dag en nacht, geen dromen, geen gedachten, je bent de eerste persoon die ik ooit heb gezien". Hij houdt notitieboekjes bij waarop hij, tijdens de beginjaren van zijn ziekte, constant een tijd schreef met daarbij "ik ben bewust". Een minuut later schreef hij dan "dat was een ander, ik ben nu pas echt bewust", en streept hij de vorige door. Het lijkt erop dat hij vaak meer dan zeven seconden haalt, maar misschien dat hij de "context" van een gesprek wat langer kan vasthouden. Het is dan ook erg fascinerend om naar lange gesprekken met hem te kijken, om uit te vogelen hoeveel hij onthouden heeft van wat vooraf ging.

Gelukkig is de documentaire op obscuredtv.com in zijn geheel te bekijken. Aanrader!

Stephen Lynch maakt mooie gitaarliedjes met een, vaak nare, twist. Een wolf in schaapskleren zo je wilt. Met teksten als "I lie next to her in bed, she's the kind of girl I'd like to wed, never mind the fact that she's dead, she turns me on". Of wat dacht je van de tekst van Lullaby?
Cause daddy likes porno and $10 whores.
Daddy gets wasted and robs liquor stores.
Daddy likes rubbing against little boys on the bus.
I think that's why mommy left us, mommy left us.

• Een complete show op comedy central, met onder andere "If I would be a superhero", "special fred", "Lullaby" (briljant! ) "if I were gay" en "It must be hermaphrodite".
• necrofilie?
• She got a smile, helaas zit een oink oink in de weg .
• Damn, that's an ugly baby
• Special olympics