Vanochtend startte mijn computer niet meer op. Grub vond geen kernel of configuratiebestand, en kon mijn computer dus niet aantrappen. Ik heb totaal geen verstand van grub, kernels en dergelijken, maar gelukkig had ik nog ergens een harde schijf waar ik vanaf kon booten. Grub.conf was overschreven, en blijkbaar heb ik dat gisteren per ongeluk zelf gedaan. Dat zal je leren, 's avonds met een biertje een hele rits handelingen als root te doen . Met wat gepruts heb ik een oudere versie van grub.conf kunnen copieren en aanpassen voor mijn nieuwe diskindeling, maar dat kostte me toch zeker een half uur en 20 keer opnieuw opstarten voor ik dat voor elkaar had.

Toen glas wegbrengen en een broodbakblik kopen. Glas weggebracht, sleuteltje in het slot. Krak. Sleutel doormidden. Gelukkig kon ik het eindje eruit prutsen en heb ik reservesleutels, maar dat werd dus lopen. Op de terugweg gelijk mijn auto opgehaald, die omdat ik na zessen hier in de wijk niet meer kan parkeren vanwege de drukte, 650 meter verderop stond. Auto reageert niet op de afstandsbediening van mijn autosleutel. Shit, batterijtje leeg? Dan maar op de ouderwetse manier: sleutel in het slot. Dat lukte nog wel, maar nu wilde de auto niet starten. Geen lampjes, niets. Ik wist dat ik een moderne auto had, maar eentje die niet werkt als het batterijtje ervan leeg is? Gauw naar huis gelopen dus, en mijn nooit gebruikte reservesleutel opgehaald. Ook geen respons. Kut! Hondagarage gebeld: accu is leeg. Leaseplan gebeld: we sturen ANWB, gaat een uur duren. Het was inderdaad de accu. Maar ik had geen lampen aangelaten, en had er dinsdag nog zeker 40 kilometer mee gereden! Meneer de ANWB vond het verstandig dat ik nog eens 40 km ermee reed om de accu op te laden, en zo reed ik in de spits de A13 op. De A13 heet de A13, omdat er altijd 13 kilometer file staat. Zo lang is immers de A13, die de A4 en de A20 verbindt. Hoezee! De terugweg stond nog vaster dan de heenweg, dus heb ik er maar een vrolijk rondje van 70 km van gemaakt.

Shit, en nu was ik zo in mijn geklaag verzonken, dat ik vergeten ben dat ik pasta aan het koken was. Jummie, snot! Ik duik vandaag maar vroeg mijn nest in. Hopelijk lukt het bruine brood dat nu staat te rijzen wel, anders is deze dag helemaal voor niets geweest .

Zaterdag naar Amsterdam, zondag naar Zaltbommel (met de trein), dinsdag bezoek uit Amsterdam, woensdag naar Nijmegen en vervolgens naar Zevenaar, donderdag weer terug naar Nijmegen, vandaag weer naar Amsterdam en morgen weer naar Zevenaar. Men zegt dat Nederland een klein landje is, maar ik vind ruim 1000 kilometer in 8 dagen toch wat veel worden .

Naast hele mooie theatrale hoempapapunk maakt de Kift ook erg bijzondere "collectors items" van hun albums. Zo is er een album verpakt als sigarendoosje, de een-na-laatste als een perkamentpostpakketje, en die daarvoor weer als fotolijstje. Nu ben ik normaal niet zo van de fysieke CD's en vind ik meestal dat ik al genoeg geld heb uitgegeven als ik na een concert langs de mevrouw met de CD's loop. Maar dit keer was de mevrouw die de CD's verkocht ook de moeder van de zanger (en vrouw van de trompetist), die in een verloren uurtje zelf mijn speciale editie uit een kookboek tot CD-doosje had verknutseld. Ieder exemplaar uit een ander kookboek geknipt. Natuurlijk viel mijn oog direct op dit vleselijk exemplaar! Wina Born, de schrijfster van het voorwoord van mijn favoriete oud-Hollandsche kookboek en moeder van de Nederlandse Gastronomie, met haar "Het volkomen vleesboek" uit 1968! Het ramsjstikkertje met 1 euro 50 nog op de achterkant. Hier is er maar één van en hij had niet beter bij me kunnen passen .

Misschien dat ik morgen aan het toetsenbord toevertrouw hoe promoveren echt is, voor vandaag wil ik alleen kwijt dat ik een zware promotie achter de rug heb, een topavond gehad heb, en dat ik maar 1 iemand ken die ook een gehaktmolen heeft, en dat is mijn zwager, de slager. . Maar pech voor hem, zijn gehaktmolen luistert niet naar de naam "Porkert"

Morgen is het dan zover, dan sta ik oog in oog met een zevenkoppige commissie die mij rauw opeten als ik niet zeg wat ze willen horen. Dus ik heb mijn proefschrift eens doorgenomen, ben als brugman tegen de loze lucht aan het ouwehoeren, en oefen mijn lekenpraatje nog eens. Ik heb inmiddels spierpijn in mijn benen van het ijsberen en mijn keel is rauw . Het valt nog niet mee trouwens, je antwoord duidelijk formuleren als je zenuwachtig bent en slecht geslapen hebt! Over slapen gesproken. Vanavond slaap ik al in Amsterdam, in mijn oude huisje aan de Amstel, zodat ik morgen niet al te afhankelijk van files of OV ben. Ik ben benieuwd, morgen om 11 uur heeft zich de ramp hopelijk voltrokken en kunnen we zien of er zich nog iets moois tussen het puin bevindt. Ik heb in elk geval zin in het feestje! .